Chapter 17: PUNISHMENT

"You're crying again," puna ni Natalie sa kaniya.

Nahihiya man, nagpunas na lang siya ng luha, at pilit na ngumiti. "Yeah, okay lang ako, Nat."

Naningkit ang mga mata nito. "You sure?"

Huminga siya nang malalim. "I think kailangan ko na umuwi." Napatingin siya sa orasan na nasa phone screen niya. "Hapon na rin eh. May mga dapat pa akong asikasuhin sa bahay para pagdating nila Auntie magpapahinga na lang sila."

Natalie rolled her eyes. "Nandoon si Manang," katwiran nito.

"Para makatulong." Pumikit siya. "At gusto ko rin makapagpahinga sa sitwasyon."

"Makapagpahinga kay Ace?" tanong nitong animo'y nagtatama. Umiwas siya ng tingin, tumayo naman ito at nag-cross ng braso. "Sinabihan ka ng dad mo na lumayo?"

Sumagot agad siya, "Which is tama. Iyon naman talaga ang dapat."

"But he can't stop Ace," paglinaw nito.

Tumango siya. "I know." Muling hindi niya napigilan ang paghikbi. "Kaya nahihirapan ako, Nat. Gusto kong mamuhay ng payapa."

Malungkot itong tumango. Inulit niya