Hindi pa sumisikat ang araw ng bumangon si Karinna mula sa pagkakatulog nya. Ginising kasi sya ng aligagang Nurse dahil sa nabalitaan nya na darating na sina Emmanuel dito after lunch.Hindi na nag breakfast si Karinna at diretso ng nag-ligo at inimpake lahat ng kanyang iniwang damit sa cabinet ni Vincent ."Miss Karinna, kailangan nyo po ba talagang umalis?" Tanong ni Pauleen sa kanya na may halong kalungkutan sa boses nito. "Totoo po bang hindi na kayo babalik dito?"Karinna gave the friendly nurse an apologetic smile. She pressed her palm against Pauleen's left shoulder and gave it a light squeeze. "Take care of him for me. Can you do that?"Tumango nalang si Pauleen kahit mejo mabigat ang pakiramdam nya dahil sanay narin syang nandito ang dalaga. Isa si Karinna sa dahilan kung bakit hindi siya nasasawang pagsilbihan si Vincent . Napaka-maaalahanin nito at kahit kailan ay hindi sila pinabayaan. Sya ang tumayong nanay-nanayan nila kaya ang laking kawalan nito sa kanilang inconvenien
"Stop the car." Utos ni Emmanuel sa taxi driver ng makita nya ang condo kung saan nakatira ang dalaga na ilang taon din nyang iniwasan at pilit kalimutan.He wasn't supposed to do this but he had no choice. Hirap man syang sulsulan at dikdikin kung saan nakatira si Karinna but she somehow managed anyway.Ayaw naman nyang mawalan ng buhay dahil sa pangyayaring ito. They've already sacrificed too much at mas masakit mag-alaga ng pasyente lalo na kung kapamilya mo ito. Noong unang linggo na maiuwi si Vincent mula sa hospital ay binantayan nila ito at taos puso nilang pinag-dasal na sana maging maayos ang lahat.But then the bitter reality slapped them all in the face when they witnessed how much Vincent suffered during those times. Mas naging aggressive ang seizures nya at lagi itong nagsusuka dahil sa NGT nito. Sobrang hirap man pero tiniis nila, until they couldn't bear it anymore.Kaya nagpasya sila na kumuha na lang ng mga personal nurses para magbantay dito, bumalik sila sa America
Emmanuel's question was sharp against her chest and it made her fist clench tight against her skin. "...he's important to me. Whatever comes next is unimportant whatsoever." Her voice was grim and her face was painted dark."Everyone is important to someone, it simply depends on the value. What I mean is... ano ba ang kapatid ko sayo?" Pilit na tanong sa kanya ni Emmanuel na syang dahilan ng biglang pagkulo ng dugo ni Karinna."He's important enough for me na maski sa paghihirap ay hindi ko siya makayang iwan."This time it was Emmanuel who was deeply offended. Napatawa sya sa sagot ni Karinna pero hindi naman niya maipagtanggol ang sarili dahil sa katotohanan na sila nga naman ang nangiwan. "Again, I'm sorry dahil sa iyo na pasa ang responsibilidad na sa ay amin."Nagulat naman ang dalaga sa biglang pagpapakumbaba ni Emmanuel. Mas nagulat sya ng mag lumuhod ito sa harap nya at mangiyak-ngiyak na magmakaawa sa kanya."I know this is too much... But please, please! I'm begging you. San
"Santo Niño de Jesus salamat sa biyaya!" Sigaw ni Pauleen pagkatapos niyang buksan ang pintuan ng van at humaripas ng pagtakbo papunta ng mansion. Halos magkandarapa na ito at matumba pero dire-diretso parin sya hanggang makaabot na sa hardin ng bahay. "Ang ganda talaga!""Is she always that hyper?" Tanong ni Emmanuel habang minamasdan ang babaeng Nurse na parang ibon na nakawala sa hawla. "Is she really the best nurse at the intensive care unit in St. Lukes?"Napa-tawa na lang si Karinna at Rosario habang napatungo nalang si Jet sa kahihiyan.Na-unang bumaba si Rosario at sunod-sunod na silang pumunta sa mansion, pahulihin naman si Jet na mas kumulo ang dugo kay Pauleen dahil sa kanya inasa ang mga bag nito."Huy, dugyot seryoso ka bang ako ang magdadala ng lahat ng to'?!" Inis na inis na sigaw ni Jet sa kanya. Ano ba yan, kulang na nga sa tulog. Tagabit-bit pa! Isip-isip ng binata habang nakamungot na dala-dala ang dalawang malaking maleta at may nakasabit pa na tig-isang duffle bag
"Oh come on, kain lang ng kain ha." Masigasig na alok ni Rosario sa kanilang lahat ng maluto na ang specialty niyang kaldereta. Hawak nya ang malaking ceramic bowl na puno ng ulam, habang si Emmanuel naman ang may hawak ng Tupperware na puno ng kanin."Let's all eat na. Masama pag hintayin ang grasya." Muling alok ni Rosario sa kanila. Nagsiupo naman sila sa kani-kanilang upuan at tahimik lang sila habang kumakain, with a bit of side comments here and there. "Don't be shy, niluto namin yan para sa inyo. Eat and eat!""Sya nga pala, Karinna. I'm leaving the keys to your care. Iyong caretaker kasi, nagkasakit. And he told us that he'll be sending his daughter instead. Hindi nga lang naman sure as to... when she'll arrive. I don't know Kasi kung kailan kami ni Emmanuel makakabalik." Mabilisang pagsasalita ng ginang habang kumakain. Napatingin naman ang lahat kay Karinna na parang napaka-laking responsibilidad ang iniwan sa kanya."Po?" She answered, eyes wide and mouth slightly open. Hal
The buzzing sound from his phone's alarm clock woke him up from his deep slumber, shocking him to awareness. Slowly, he gets up with a loud yawn as he reach out his arms widely. Napakamot sya sa may batok nya, just right before his hairline stops. Tinulak niya papalayo ang makapal na comforter para makatayo mula sa mainit at malaking kama para maligo dahil unang-una may schedule sya na kailangang sundin dahil ayaw niyang mabulyawan muli ng kanilang project director.May taping pa nga pala siya sa Cheer Up 90’s. Kailangan nandun na sya ng alas unse ng tanghali. Ika nga ni Direk Bruce eh "Kung gusto mong makahabol sa ibang giant networks dito sa Pinas, be the Earliest bird in the forest full of eagles."Pero bakit ganun, pagka-angat nya ng kanyang hita ay agad siyang nakaramdam ng malagkit na pakiramdam at tila basa.Fuck. What the heck happened last night?! Hiyaw nya sa sarili ng makita nya ang nanigas na tamod sa may hita nya.Napatingin sya sa kaliwang bahagi ng kama at biglang Nangl
"Good morning... Naririnig mo ba ako, pogi?" Tanong ni Karinna na mejo nanginginig pa rin ang boses dala sa sobrang kaligayahan."Ri...nig... Ingay..." Pabulong na sagot ni Vincent sa kanya. "Mo-morning."Napangiti si Karinna ng tuluyan ng imulat ni Vincent ang kanyang mga mata. Pinatong nya ang kanyang palad sa noo ng binata at hinaplos ito. "Kumusta naman ang tulog mo?"Napakunot ang noo ni Vincent ng maramdaman ang sobrang pagka-bigat ng katawan. Parang may nakadagan sa kanyang troso. "Tu---tulog?" Puno ng question ang tanong nya at halata ang pagka-aligaga nito sa nangyayari."Yeah. You were asleep for eight days, pogi."Nang-laki ang mata ni Vincent sa narinig. He then realized the situation he's in. Accident. Car racing. Lovelia. The CBS Network... And then, Karinna.He was still confused as ever, and because of his unforgiving memory he remembers a little bit of everything, all except that memory from his dream."Sa...saan tayo?" Tanong nya sa dalaga as he tried to push himself
It was another mundane morning. Pero lahat sila iba ang gising. They seemed happier, more full of life... At unti-unti rin silang nasanay na sila-sila ang magkakasama dito sa kanilang mala pantasya na bahay.Nasa may backyard sina Vincent, Karinna at Niña. Habang si Jet at Pauleen naman ang na assign sa kitchen duties."Sigurado ka ba sa ginagawa mo?" Tanong ni Karinna kay Niña, matahas nyang pinag-mamasdan ang galaw ng dalaga habang hinahawak-hawakan nito ang buhok ni Vincent. "I mean... Pwede namang tumawag nalang ako ng barbero.""Bakit nga ba hindi na lang mag-patawag ng barbero? Hindi ba mas magandang idea iyon?" Nakabusangot na sagot ni Vincent kay Karinna.He really didn't want to go through this haircut, pero dahil lagi siyang inaasar ni Karinna na second rate Ian Veneracion look-alike daw sya eh napilitan na lang syang sumunod sa gusto ng dalaga. Feeling tuloy nya isa siya sa mga mister na napipilitan mag-pagupit dahil sa kagustuhan ng kani-kanilang asawa. Ngayon alam na niya