Days passed by in a blur. Nothing unusual happened, lahat ng mga inaasahan kong mangyari ay hindi nangyari; gaya na lang pangha-harass sa akin ng stepmom at mga kapatid nito, inaasahan ko nang pagdidiskitahan nila ako after ng nangyari sa dinner pero wala silang ginawa, gano’n din si dad na tila pinutol na talaga ang ugnayan sa akin, idagdag pa iyong leader ng Sharkteeth. Walang nangyari na dapat kong ikabahala which is naging dahilan kung bakit mas lalo akong kinukutuban. It feels like a calm before the storm.
“Are you okay?” tanong ni Freya nang lapitan niya ako. Simple lang naman ang kasal, iilan lang din ang bisita. Pamilya ni Tres at mga kaibigan ko lang. Noong una ay nagtataka pa ang mga Sylvestian kung bakit ni isa sa pamilya ko ay walang imbitado, especially si dad. Well, I can’t make any excuse so, sinabi ko na lang na mayroon kaming hindi pagkakaunawaan ni dad.
“Yes.” nakangiting sagot ko bago mapatingin sa orasan, ilang minuto
“Ito na ba lahat ng gamit mo?” tanong ni Tres mula sa ibaba. “No.” sagot ko nang isara ko ang pang-huling luggage ko at itinayo iyon kasama ng iba pang naimpake ko na. Ngayon ko lang naasikaso ang lahat dahil busy ako nitong mga nakaraang araw. Marahan akong tumayo at napatingin sa apat na sulok ng kwarto. I will seriously miss this room, hindi lang itong kwarto ko ngunit pati na rin ang buong apartment. Dalawang taon pa lang akong nakatira rito pero pakiramdam ko ay mas mahaba pa roon ang nilagi ko rito., kahit na madalas ay hindi ako rito nag-i-stay, naging comfort place ko pa rin ito. “Anong balak mong gawin sa iba mong gamit?” Napalingon ako nang makitang umakyat si Tres. Right, mga damit at ilang gamit ko lang inimpake ko, ang mga gamit kong mabibigat gaya ng cabinet at kama ay hindi ko alam kung dadalhin ko pa ba hanggang sa penthouse ni Tres. Kumpleto na kasi ang gamit sa isang kwarto roon, wala nang paglala
“It’s my precious weekend, where are you taking me?” tanong ko nang maupo ako sa upuan at kunin ang inabot na kape ni Tres. Naglapag din siya ng pancake sa harapan ko na puno ng syrup. Wow, ganito ba kapag newlyweds?“I’ll buy you a new dress for the ball that will be held tomorrow evening.” sagot niya nang hatakin niya ang upuan at maupo roon sa katapat ko. Tipid akong tumango dahil naalala kong pumayag na nga pala akong sumama sa kanya bilang partner ni Crimson. We need to get information from Lucian and get rid of him after—him and the bartender to be exact. I know I’m thinking like a criminal right now but I need to make sure I get rid of everyone who saw my face that night, or else mahihirapan akong kumilos ng malaya.“By the way, kilala mo si Lucian?” tanong ko pagtapos humigop ng kape.“Yeah, kind of? Regular siya sa Rendezvous nightclub. Why
“So, how do I look?” Humarap ako kay Tres at ipinakita ang final look ko matapos ang halos isang oras nap ag-aayos. I’m already wearing the halter neck crimson dress he bought for me and the personalize roman greek mask he ordered. Parehong-pareho ang disenyo noon sa kanya, ang ipinagkaiba lang ay ang kulay. Kung ang kanya ay pula at silver, ang akin naman ay kulay itim at gold. Nagsuot din ako ng itim na mahabang wig at naglagay ng red lipstick nang sa gano’n ay maiba ang itsura ko kahit papaano, hindi ako kampante na maskara lang ang magtatago ng identity ko ngayong gabi. “Yeah, you look stunning and unrecognizable.” aniya matapos kunin ang laylayan ng buhok ko at amuyin iyon. Now, that I’m seeing him disguised as Crimson againㅡhindi ko alam kung ano ang mararamdaman, at first hindi naman ako na-intimidate gaano sa presence niya but now. I’m feeling different, hindi ko ma-explain kung ano ang saktong nararamdaman
I began to walk casually while my calculating eyes search the whole place like an animal looking for its next prey. Ngingisi pa ako sa sa rili ko dahil sinusundan ako ng tingin ng bawat madaanan ko, mapababae man o lalake. I don’t know if they’re looking at me because I’m stunning or because I’m with Crimson, whatever the reason is—I don’t like the attention they’re giving. It’s so unpleasant. “Oof, target lock.” My mouth quirk into a smirk the moment I saw Lucian. Kahit nakatago ang mukha niya ay alam kong siya pa rin ang nasa likod ng masquerade mask. His built, his mannerism and the way his lips moved. It was the same night he approached me. “Lucian? Is that you?” agad na tanong ko rito nang sa wakas ay mapag-isa na siya. Saglit niyang inayos ang suot na necktie bago ako tingnan mula ulo hanggang paa. Kahit na natatakpan ng maskara ang kalahati ng kanyang mukha ay halatang sinusuri niya ako, he’s probably wondering who the hell I am.
“Troy, are you home? Can I come over?” tanong ko sa kabilang linya nang sa wakas ay sagutin niya ang tawag matapos ang ilang beses na pag-ring noon. “What’s wrong?” he whispered. “Are you with someone? Am I disturbing you?” Tumawid ako sa pedestrian lane nang mag-red ang stop light, may ilang lumilingon sa akin ngunit hindi ko iyon pinansin. “They found me.” “What? Who? Where exactly are you?” nag-aalalang tanong ko nang bilisan ko ang paglakad. Masama ang kutob ko, is he talking about the Sharkteeth’s leader? Is he being chased right now? “Troy, answer me. Where are you? Ilan sila?” “There’s ten of them, nasa alley ko malapit sa Ardent Street.” “Shit! Do you have a weapon with you?” “No.” “Okay. Wait for me, I’ll go there.” Agad akong pumara ng taxi at nagmadaling sumakay roon. Pagkarating sa penthouse ay hindi ko inaasahang naroon na si Tres.
“Are you looking down on me?” tanong sa akin ng kalaban ko. After dodging a lot of punch, I know he will be off guard so I took that chance to hit him. The blood is now coming from his nose but I didn’t hear a crack so it wasn’t that bad. Mukhang matibay ang isang ito ah, muli siyang sumugod sa akin but this time ay hindi na ako umiwas pa. Hinintay ko siyang makalapit sa akin at nang ilang hakbang na lang ang pagitan namin ay agad akong naupo, I smiled sweetly before kicking his legs out from under causing him to fall with a thud. Mabilis naman akong tumayo para pumaibabaw sa kanya, I start throwing punches like there’s no tomorrow. “Rei, that’s enough. You’re too brutal.” ani Troy kaya naman napalingon sa kanya at tiningnan ang kalaban niyang nakahandusay na sa sahig. I can’t even recognize him anymore, puro dugon a mukha ng lalaking ‘yon. “I don’t want to hear that from you.” nakangisi kong sabi bago hawakan ang kamay niya dahil nila
“Caspian?” taas-kilay kong tanong. “Yeah, halos isang linggo na noong inutusan ko siyang kumuha ng impormasyon kay Lucian, pero kanina lang siya tumawag sa akin para ipaalam na hidden member ng Cerebro si Lucian.” paliwanag niya nang suklayin ang nakalugay niyang buhok. Napakagat ako sa kuko ng hinlalaki kong daliri at saka nag-isip ng mabuti. Hidden member, hindi ako aware na may ganoong pakana ang Cerebro. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin inaasahan na buo pa rin sila. If my memory serves me right, apat na buwan na ako sa Phantom noon nang kumalat ang balitang nagkaroon ng engkwentro ang SIA at ang Cerebro kung saan paarehong nangalahati ang dalawang panig. Tatlong linggo after ng insidente ay nag-disband ang Cerebro, mula noon ay wala na kaming naririnig na balita tungkol sa kanila. “So, what happened? Did you kill him?” tanong ko, dahilan para mapalingon siya akin. “I saw the
“What are you doing here—oh, wait! Don’t tell sa ‘yo galing ‘yong champorado?” tanong ko dahil paborito niya iyon kaya lagi siyang may stock na instant mix champorado. “Yeah, hindi pa nga lang luto.” natatawa niyang sabi nang makalapit ako sa kanya. “I see, pero bakit ang bilis mong makapunta rito?” “Oh, uhmm… Nasa third floor ‘yong apartment ko.” Tumingin siya saglit kay Tres nang umalis ito at nagpunta sa kusina para lutuin ang instant mix champorado. Matapos noon ay ibinalik niya rin sa akin ng tingin. “Until now, hindi pa rin ako makapaniwala na nagpakasal at nakipagtulungan ka sa mafia’ng tulad niya. And here I thought, loyal ka sa organization.” Napairap ako sa sinabi niyang iyon. “I have my own reasons. Just like you have yours.” sabi ko nang maglakad ako papunta sa kusina at maramdamang sumunod siya sa