Kabanata 5

“No...I want...to see...my child.”

NANG imulat ni Verena ang talukap ng kaniyang mata ay kaagad na pumasok sa isipan niya ang anak at ang ginawang pagtakas ni Darcio sa anak nila. Verena didn’t even sure if the nurse was telling the truth. And she wants to see it on her own. 

Verena was about to stood up when she felt a cold metal on her both wrist. Nang balingan niya ang palapulsuhan ay ganoon na lang ang gulat niya nang makitang nakaposas siya sa kamay. She tried to wiggled herself but failed. Pilit na inalis ni Verena ang sarili sa pagkakaposas ngunit bigo ang dalaga dahil hindi man lang ito natibag.

“Tulong! Paalisin niyo ako rito!” Pilit nagpumiglas ang dalaga. Nang hindi siya makuntento ay pilit niyang hinila-hila ang kamay sa maliit na butas ng posas—nagbabakasakaling matanggal.

Verena silently cursed the person who tied her here. Wala naman siyang ginawa para posasan siya. At mas lalong walang ginawa ang dalaga kanina na kabaliwan bago siya patulugin ng mga bwisit na mga nurse na iyon. She just tried to see her baby that she didn’t see until this time.

Sisigaw pa sana ang dalaga ng pumasok ang tatlong nurse sa silid niya. Ito ang mga taong nagturok sa kaniya ng pampatulog kanina. Dalawang lalaki at isang babae.

“Thanks God that you are already here! Why did you handcuffed me? Wala naman akong ginagawa masama at mas lalong hindi rin ako baliw para posasan niyo ako rito—.” 

Kusang napatigil ang dalagang si Verena nang magkasunod na pumasok ang tatlong naglalakihang pulis sa silid niya. Hindi niya maiwasang kumunot ang noo nang puwesto ang mga pulis sa harapan niya at may binuklat na papel.

“Miss Verena Sullivan, inaaresto ka namin sa salang pagpatay kay Mrs. Fatima Lewis. Ikaw ay may karapatang manahimik at kumuha ng abogado at kung ikaw naman ay walang kakayahan na kumuha ay bibigyan ka ng korte para depensahan ang ano mang sasabihin mo ay laban sa kabilang panig,” mahabang litanya ng pulis.

The two police men started to held her arms. Kinalagan siya ng mga ito sa posas ngunit nagpumiglas ang dalaga. Her head was spinning on what is happening. Hindi maintindihan ni Verena kung ano ang pinagsasasabi ng pulis. She didn't kill anyone! She didn't kill Darcio’s mother!

“Bitawan niyo ako! Wala akong ginagawang masama! I didn't kill anyone!” sigaw ng dalaga habang pilit hinihila ito paalis ng kama. But the policemen didn't even listen to her. They just keep on dragging Verena out of the room.

Gustong maiyak ng dalaga. Nais lang naman nitong makita ang anak niyang tinakas ni Darcio. Bakit kailangan pa siyang pagbintangang pumatay sa ina nito.

“Noo! Let go of me, jerks!” Kinaladkad na siya ng dalawang kalalakihan ngunit mahigpit siyang kumapit sa pintuan para hindi makaladkad ng mga ito. They force her out of the room. 

Naroroon ay tumatama na ang iilang bahagi ng katawan niya sa doorknob dahil sa pagmamatigas. When the policemen can't control her anymore. The nurses came to the scene and injected her again with some drugs making Verena lose her consciousness. Ang tanging huling nakita lang ng dalaga ang nakangising mukna ng nobyo sa harapan niya habang may hawak itong sanggol bago tuluyang mawalan ng malay si Verena.

.

.

“MA’AM, umamin ka na. Wala namang mawawala kung aamin ka.”

Sunod sunod na umiling si Verena sa lalaking pulis na kaharap niya. She kept herself gathered and did not answer every question of this man in front of her. Nang magising si Verena ay wala na siya sa silid niya sa hospital. Nadatnan na lamang niya ang sahig sa maruming semento ng prisinto. 

Malamang ay may itinurok na naman sa kaniyang drug para mawalan siya ng malay at dalhin dito sa prisinto. And Verena was sure that the person she saw before losing her consciousness was Darcio. Hindi magkakamali ang dalaga. Her heart is full of hate right now.

Gulong-gulo na siya at hindi niya alam ang gagawin. All Verena can think now is her son. Hindi pa niya ito nasisilayan ng matagal.

“Boss, mukhang ayaw talaga magsalita nito.” Napatigil si Verena sa pag-iisip nang marinig na may kausap ang pulis na na nag-interview sa kaniya. The man looks so serious. Tumango tango pa ito bago tumingin sa kaniya.

Nang matapos ang tawag ay kaagad itong lumapit sa dalagang si Verena.

“Makakaalis na ba ako?” walang emosyon na tanong ng dalaga sa lalaki. 

The man just laughed at her. And it offended her. “Ma’am, after all, you have done? I don't think you can quickly get away with it.”

Kaagad na kinoronta ng dalaga ang lalaki. “Nasabi ko na ba sa iyong wala akong ginagawang masama? I didn't even kill that lady! I know her, but I didn't kill her. Bakit ayaw niyo bang maniwala sa akin!?” Pilit na ini-explain ni Verena ang sarili ngunit tila bingi ang pulis at sa pilitan siyang pinasok sa piitan. 

Awkwardness surrounds Verena looking inside of the prison. Masasama ang titig sa kaniya ng karamihang babae roon. Doon lang din napansin ng dalaga ang kalagayan ng mga bilanggo roon. Walang aircon. Walang sapat na tulugan. At maamoy na silid. Halos hindi na maatim ng dalaga ang silid na naghalo halo na ang amoy ng iba’t-ibang mga pawis. She already wants to puke. 

Dahan-dahan na naglakad si Verena sa isang sulok kahit pa ay damang dama niya ang mga masasamang titig ng mga kababaihan sa kaniya bago siya naupo sa sahig. Verena isn’t used on sitting on the floor. But what she can do? Ayaw naman niyang maki-upo sa kumpulan ng mga kababaihan. Ayaw niyang mapa-trouble sa lagay niya.

Verena spend her night in prison. Hindi pa rin niya makalimutan ang nangyari sa kaniya buong araw. She wants to call her father but she was afraid to be scolded. Ayaw niyang malaman ng ama ang nangyari sa kaniya at mas lalong ayaw ng dalaga na ibalik siya sa pinanggalingan niyang bansa. Mas gugustuhin na lang niya ang makulong habang humahanap ng tiyempo kung paano makakatakas sa kulungan kaysa ipaalam niya ang kalagayan sa ama.

“HOY! Tutal bagong salta ka naman dito, ikaw ang maglinis ng banyo ngayon!” 

Napakislot ang dalagang si Verena mula sa bakal ng presinto nang maramdaman niyang may sumipa sa kaniya. Nang balingan niya ang mapangahas na taong gumawa noon ay nakita niya ang may isang katabaang babae. Gulo-gulo ang buhok nito at nagmumukhang yaya na dahil sa nakasabit na towel nito sa balikat. May hawak itong long brush ng inidoro.

Inilayo niya ang sarili roon nang makitang may mga taeng nakasabit sa mismong brush noon. At umaalingasaw pa sa baho!

“Get away that thing from me!” Tinulak niya ng bahagya ang babae.

Humalakhak naman ito bago bumaling sa likuran. “Mayora, englishera ito! Git way the ding from mi!” The woman mocked at her and continue laughing from her. Sumunod namang tumawa ang iba pang kababaihan dito. 

“Miss, maglinis ka na raw,” maangas na wika naman ng isang lalaki sa kabilang selda. Mukha itong manyakis nang balingan ito ni Verena. Sa tingin niya ay kursunada siya ng lalaki sa kabilang selda dahil sa uri ng pagkakatingin nito sa dalaga.

“Shut up, old man!” Verena hissed at the man. This kind of man doesn’t scare her. Marami na siyang nakilala at nasakagupang lalaking katulad nito ngunit mas mayaman at makapangyarihan naman.

“Putang*n* mong babae ka!” Galit nitong sigaw sa kaniya. Verena just flipped her hair. Ganitong mainit ang ulo niya ay talagang umaandar ang pagiging m*****a niya sa mga taong walang modo.

“Ang yabang mo, ah!” May lumapit na naman sa kaniyang babae ngunit mas mataba na ito kumpara sa babae kanina. Sa tingin niya ay ito na ang mayorang tinatawag kanina ng babae. Tila mangangain ito kung makatingin sa kaniya ngunit hindi nagpakita ng takot si Verena. This lowkey types of people can’t bring her down.

“Bakit inggit ka?” nakataas kilay niyang saad dito. Mas lalo namang umusok ang ilong nito at hinablot ang long brush sa babae kanina. Akmang ihahampas sa kaniya ito nang hablutin ito ni Verena at itinutok iyon sa babae.

Halatang nagulat ito sa ginawa niya. 

“Don’t mess with me,” banta niya sa malaking babae bago ibinaba ang nakakadiring hawak niya. Akmang tatalikod na ang dalaga nang maramdaman niya susugod na naman sa kaniya ang babae kaya naman mabilis niyang sinungalngal ang mukha nito gamit ang brush sa inidoro.

Of course, the woman shrieked with a loud voice. Nag-uunahan namang sinugod siya ng iba pang kababaihan but she defended herself. Ang bawat atake ay kaagad niyang dinipensahan. She even used her skills as a black belter. 

All in all, para silang pusa at daga sa loob ng kulungan. Si Verena ang daga habang ang mga kababaihan sa paligid niya ay ang mga pusang handa siyang sakmalin at lapain ano mang oras.

“Stop it,” ani ng malamig na boses. Lahat ay napatigil nang marinig ang boses na kasing lamig ng yelo kung magsalita.

Ang kumpulang mga kababaihan sa paligid ni Verena ay nahati sa dalawa at doon dumaan ang isang babaeng may kaliitan sa dalaga. Sa tingin ni Verena ay nasa 4’11 na ito or 5’0. Hindi niya matukoy ngunit alam niya na ang babaeng maliit ang nagsalita. May piercing ito sa pagitan ng ilong at may tattoo rin sa leeg nito.

“You got a nice fighting skills, Miss,” malamig pa rin na ani nito at inilahad ang kamay sa harap ni Verena na ngayon ay nakaupo sa sahig. Verena shoved the little girl’s hand. Ang dalaga na mismo ang tumayo sa sarili nitong mga paa at pormal na humarap sa babae.

“Thanks,” ani niya sa walang emosyon na boses.

“Mayora, sinaktan niya si Dambie!” dinig pa ni Verena na ani ng babaeng inutusan siyang maglinis ng banyo. Nang balingan niya ang kung sinong tinatawag nitong Mayora ay bahagya pang nagulat ang dalaga dahil ang tinatawag palang na Mayora ay ang babaeng maliit. 

Bagama’t nagulat ay hindi na niya pinansin ang mga ito at tumalikod na. But when she turned her back, she saw Darcio out of her prison—staring at her with a cold and deep eyes. Kaagad na umakyat ang presyon niya sa lalaki. 

“Nasaan ang anak ko, Darcio!?” galit na wika ng dalaga. Sinubukan niya itong abutin ngunit lumayo lang ang lalaki sa kaniya.

“Ibalik mo ang anak ko, Darcio! Fucking psycho! Ibalik mo siya!” Nanggagalaiting sigaw niya. She wants her son back!

“You are crazy, Verena. I won't let you have my son after you kill my mother. Baka sa susunod ay patayin mo na ang anak natin. I won't let that happen. You deserve to be in that prison. I hope you rot in hell.” Tinalikuran na siya ng lalaki.

“Darcio! Come back here! Please give me my child! I didn't kill your mother!” Nagsusumigaw na ang dalaga. But no Darcio is coming back to her.

Napaluha na lang si Verena. She felt so helpless and pathetic. Nakaka-awa ang lagay ng dalaga ngayon. Gusto niyang humingi ng tulong ngunit kanino? Sa ama niya? She is sure that her father was just one call away. Isang tawag lang niya rito ay pupuntahan na kaagad siya nito kahit pa malayo ang bansa kung nasaan ang ama niya. Ngunit natatakot siya rito na humingi ng tulong.

DUMAAN pa ang mga araw at nanatili si Verena sa kulungan. She is getting crazier and crazier each day. Ang isip niya ay lumilipad sa sitwasyon ng anak na wala man lang siyang naging isang balita rito. Nagdadalawang isip pa rin ang dalaga kung hihingi siya ng tulong sa ama. She also suffered from her prison mates. They are trying to treat her like a trash. Ayaw lang patulan ito ni Verena dahil natatakot siya sa nangyayari. Mabuti na lang ay naroroon ang tinatawag na Mayora sa prisinto at kahit papaano ay pinagtatanggol siya nito. Verena wants to ask but she kept herself shut. Tahimik lang siyang nagpapasalamat sa babae na tinatanguan lang naman nito bilang tugon.

As usual, her prison mates tried her to become a slave by cleaning the toilet. Noong una ay halos masuka na si Verena sa sobrang dumi ng banyo. Hindi niya maatim. She was born with a golden spoon on her mouth. Kinalaunan ay natitiis naman na ng dalaga ang dumi habang naglilinis.

The men on the other side of the cell are still continuing cat calling her. Hindi na lang niya ito binibigyan ng pansin.

Verena was expecting her day to be typical. Usual chores like cleaning the toilet, mopping, and getting away herself from everyone. But she never even in her dreams to see her father standing outside her cell. Walang emosyon ang mata ng ama habang nakatitig sa kaniya.

Her eyes quickly watered seeing her father.

“D-daddy,” wika ng dalaga sa naluluhang boses. Hindi ito nagsalita. Bagkus ay inutusan nito ang pulis na buksan ang selda na kaagad naman na tumalima sa utos ng ama.

Kaagad na tumakbo ang dalagang si Verena sa ama at doon humagulgol sa katawan nito. Nang makita ni Verena ang ama ay doon lang niya napagtanto ang bawat sinasabi nito sa kaniya at sana ay nakinig na lang siya nito.

“Daddy,” wika niya ulit at niyakap ito ng mahigpit. Verena wasn't expecting anything from her father but she was shocked when her father hug her back. Inalo-alo siya nito sa mababang boses na mas lalong nakapagpa-iyak sa dalaga.

“Dad, I'm sorry. I didn't listen to you.” She sobbed. 

“What happened to you, daughter?” 

“H-he took my son, daddy. Your grandchild.”