This is the last chapter of their past. I included this as it's relevant to tell where my characters are coming from. I wanted to validate their tears, fears, and feelings. Noong una, y'all are dying to know what happened before, and when I gave it to you, you still have the same sentiments po. I'm sorry if I'm lacking at any part, but I already did my best. I'm sorry if my talent doesn't entertain you anymore. All I can say is, I'm still going to write no matter what.
Habang nagmamaneho ako ng sasakyan, madaming memorya ang naglalaro sa aking isipan. “Just drop me off somewhere near Emily’s, sa kaniya muna ako tutulog ngayon," utos ni Wendy na nasa passenger seat ngayon. Tahimik ang biyahe. Sa bawat segundo ng katahimikan, lalo akong nilulunod ng mga alaala. Binabaybay pa rin namin ngayon ang daan palayo sa restaurant kung saan nakita namin sina Trixie, Helios, at dalawang bata. But my mind looks like it stayed on there. Ang layo nang narating ng pag-iisip ko matapos makita ang eksena kung saan tila unti-unti nang humuhulagpos si Trixie sa tanikala na nakakabit sa akin, sa pagmamahal niya sa isang kagaya ko. I let Wendy used me dahil iyon ang tingin kong tamang bayad sa buhay na inutang ko. And my wife's ruined life as well… How can you expect me to face and embrace her that time when I'm the cause why she loses her sanity? I'm the one who brought her hell. Mayaman nga ako, ngunit aanhin ko iyon kung isang nakaukit na peklat sa pagkatao niya
Pasado alas nueve ng gabi nang makalapag sa airport ang sinasakyang eroplono ni Trixie Salvador. Narito siya ngayon sa isang bansang estranghero sa kaniya sa kabila ng espesyal na araw niya ngayon. It's her 26th birthday today. Hindi siya narito para dito ipagdaos ang kaniyang kaarawan, kundi dahil sinusundan niya dito ang kaniyang mag-ama na tatlong buwan na niyang hindi nakikita. Nang buhayin niya ang kanyang cellphone, bumungad sa kaniya ang maraming pagbati mula sa mga kakilala. Napangiti siya dahil doon. Pero wala ang mensaheng mula sa taong dahilan kung bakit siya nasa bansang ito ngayon. Wala man lang mensahe mula kay Sebastian Valderama, ang asawa niya. Dahan-dahang nawala ang ngiti sa kanyang mga labi at napabuntong-hininga. No one even bothered to pick her up at the airport despite notifying them that she'll arrived today. Mabigat ang loob niyang kumuha na lang ng taxi dahil kung maghihintay siya ng sundo ay mamamatay na lang siya sa lamig sa bansang i
Bandang alas-dies ng gabi, masayang dumating sina Sebastian at Xyza sa mansiyon.Mahigpit na nakahawak si Xyza sa damit ng ama bago dahan-dahang bumaba ng sasakyan.Ayaw sana niyang umuwi ngayong gabi dahil naroon ang mama niya sa bahay.Pero sabi ng tita mommy niya noong lunch nila, dumayo pa raw dito ang kanyang mama para makasama silang dalawa ng daddy niya. Kung hindi sila uuwi, siguradong malulungkot daw ito.Natakot din siya sa sinabi ng daddy niya na kapag hindi sila umuwi ngayon, sasama ang mommy Trixie niya sa kanila bukas sa dagat.Wala siyang nagawa kundi sumang-ayon na lang dito.Pero nag-aalala pa rin siya kaya't madiing nagtanong, “Dad, what if pilitin po tayo ni Mom na sumama sa'tin bukas? What should we do po?”“That’s not gonna happen,” sagot ni Sebastian nang walang alinlangan.Sa loob ng maraming taon ng kanilang pagsasama, palaging hinahanap ni Trixie ang pagkakataong makasama siya.Pero marunong din itong lumugar. Kapag nakita nitong galit na siya, hindi na ito na
Kinaumagahan, pagdating niya sa opisina, agad niyang iniabot ang kanyang resignation letter kay Calix.Si Calixto Dela ay isa sa mga personal na secretary ni Sebastian.Kaya laking gulat na lang nito nang matanggap ang resignation letter ni Trixie.Isa siya sa iilang tao sa kumpanya na nakakaalam ng totoong relasyon nina Trixie at Sebastian.Kaya kilala niya si Sebastian na matagal nang hindi si Trixie ang laman ng puso nito.Matapos silang ikasal, naging malamig si Sebastian kay Trixie at bihirang umuwi ng bahay.Dahil gusto niyang mapalapit at makuha muli ang loob ni Sebastian, pinili na lang ni Trixie na magtrabaho sa Valderma Company.She's up to anything as long as she can have her Tres back.Kaya ang orihinal niyang layunin ay maging personal na sekretarya ni Sebastian.Ngunit hindi pumayag si Sebastian.Kahit pa nga ang matandang Valderama ay nakialam na, wala pa ring nagawa ito upang mapapayag ang lalaki.Sa huli, wala nang nagawa si Trixie kundi tanggapin ang pangalawang opti
"Omg! Is that for real, Daddy?!"Napatalon si Xyza mula sa kama."Yup.""E bakit po hindi man lang sinabi sa akin ni Tita Mommy ‘yan kanina?""Kasi ngayon lang ito na-finalize. That's why I've been working my ass off these days para wala akong maiwang trabaho sa branch natin dito. And hindi ko pa rin siya nasasabihan, so be quiet, alright?"Lalong na-excite si Xyza."Omg, Dad! Yes po. Secret lang po natin ito kay Tita Mommy ‘to. Yehey! Pagbalik natin sa bahay, sorpresahin natin siya! Pwede po ba?!""Sige.""Yehey! Dad, ang galing-galing mo talaga! I love you so much, my best Daddy. Mwa!"Pagkababa ng tawag, tuwang-tuwa pa rin si Xyza. Napakanta at napasayaw pa siya sa kama.Maya-maya, bigla niyang naalala si Trixie.Sa mga nakaraang araw, dahil hindi siya tinatawagan ng kanyang ina, sobrang gaan ng pakiramdam niya.Sa totoo lang, para lang makaiwas sa tawag ng kanyang ina, sinadya na niyang umalis nang maaga tuwing umaga. Minsan naman, pag-uwi niya galing eskwela, inilalayo o pinapata
Sa mga nagdaang taon, bihira na lang magkita sina Charina Villalobos at Trixie. Pero sa iilang beses na pagkikita nila, napansin ni Charina na malayo na si Trixie sa dating masayahin at puno ng siglang babae na nakilala niya noong college days nila.Noon, hindi niya inakalang may araw na mararamdaman ni Trixie ang pagiging mababa ang tingin sa sarili.Hindi man siya lubusang pamilyar sa buhay mag-asawa nina Trixie at Sebastian, may kaunting ideya siya rito.May hinala siya, pero hindi na niya ito binanggit pa. Kaya pinayuhan na lang niya ito. “Hindi mahalaga kung may mga panahong naiiwan ka. Ang talino at talento mo ay hindi matutumbasan ng karaniwang genius out there. Girl, Trixie, hangga't gusto mo pa ring tahakin ang landas na ito, hindi pa huli ang lahat para magsimula ulit. You are excellent in this field even back in our college years! What more pa ngayon, ‘di ba?""Huwag mong kalimutan, ikaw ang pinakapaborito kong friendship sa circle natin."Ngumiti si Trixie. "Kung maririn
Kinabukasan, pagdating ni Sebastian sa kumpanya, bigla silang nagkasalubong si Trixie. Hindi alam ni Trixie na nakabalik na pala si Sebastian at Xyza sa Maynila kaya naman saglit siyang natigilan nang makita ito sa pasilyong iyon ng kumpanya. Nagulat din si Sebastian nang makita siya, pero inisip lang nitong kagagaling lang ni Trixie sa business trip at hindi na nagbigay ng masyadong atensyon sa pagkawala nito. Walang ekspresyon ang kaniyang mukha na parang hindi nito kilala si Trixie. Dinaanan lang niya ito ng malamig at dumiretso na sa loob ng presidential’s office. Kung noon ito nangyari, tiyak na matutuwa si Trixie kung makita niya si Seb na bumalik nang hindi inaasahan. Kahit pa nga hindi siya nito bigyan ng yakap man lang sa tagal rin nilang hindi nagkita, magliliwanag pa ang kanyang mga mata at mapupuno ng kasiyahan ang kaniyang puso. Siguradong kahit anong lamig ang pakikitungo nito sa kaniya, ngingitian pa rin niya ito at babatiin ng "Good morning." Pero ngayon
Gusto niyang matawa ng pagak. Still arrogant despite knowing she already handed over her resignation letter? O, ganoon na ba talaga ito kawalang pakialam sa kaniya na kahit ipinasa na ni Calix ang resignation niya ay hindi man lang nito natandaan iyon? Pero kahit pa hindi nangyari ang insidenteng ito, aalis na naman talaga siya oras na may makahanap nang papalit sa kanyang posisyon. What's the point of correcting him? Wala ngang pakialam sa kaniya ang lalaki. Wala ring saysay ang anumang magiging paliwanag at pagtatanggol niya sa kaniyang sarili. Kaya tahimik na lang niyang hinawakan ang tray at tuluyang umalis. Bago siya lumabas ng silid, narinig pa niyang malumanay na inaalo ni Wendy si Sebastian. "Sige na, Seb, hindi ko naman iniisip na sinadya niya iyon. Don't be mad anymore..." Bumuntong-hininga na lang si Trixie. Sa pantry, itinapon ni Trixie ang natitirang kape, saka hinugasan ang napasong daliri sa ilalim ng gripo. Kinuha niya ang ointment mula sa kanyang bag at tila
Habang nagmamaneho ako ng sasakyan, madaming memorya ang naglalaro sa aking isipan. “Just drop me off somewhere near Emily’s, sa kaniya muna ako tutulog ngayon," utos ni Wendy na nasa passenger seat ngayon. Tahimik ang biyahe. Sa bawat segundo ng katahimikan, lalo akong nilulunod ng mga alaala. Binabaybay pa rin namin ngayon ang daan palayo sa restaurant kung saan nakita namin sina Trixie, Helios, at dalawang bata. But my mind looks like it stayed on there. Ang layo nang narating ng pag-iisip ko matapos makita ang eksena kung saan tila unti-unti nang humuhulagpos si Trixie sa tanikala na nakakabit sa akin, sa pagmamahal niya sa isang kagaya ko. I let Wendy used me dahil iyon ang tingin kong tamang bayad sa buhay na inutang ko. And my wife's ruined life as well… How can you expect me to face and embrace her that time when I'm the cause why she loses her sanity? I'm the one who brought her hell. Mayaman nga ako, ngunit aanhin ko iyon kung isang nakaukit na peklat sa pagkatao niya
Pagkatapos ng mainit na pagtatalo, tuluyan nang nilunod ni Sebastian ang sarili sa trabaho. Hindi siya umuwi sa bahay, hindi rin niya sinagot ang mga tawag ni Trixie. Sa halip, nagkulong siya sa kaniyang opisina, nagbabad sa mga report, kontrata, at mga meeting. Intimate ang kasal nila, kaya naman walang gaanong usisa mula sa publiko. At kung may napansin man ang kaniyang mga sekretarya na tila hindi siya umaasta bilang bagong kasal, hindi na rin niya ito binigyang halaga. Isang CEO na abala, ganoon lang kasimple ang magpaliwanag. Walang honeymoon leave, walang pagbabago sa schedule. Tila walang nangyari. Wala siyang oras para sa sarili, pero mas lalong wala siyang oras para sa sakit. Isang linggo matapos ang pagtatalo, dumating si Wendy sa opisina, may dalang business proposal mula sa kanilang pamilya. Gusto sana ni Sebastian na umiwas, ngunit bilang respeto sa pamilya ng asawa, pinayagan niyang umupo ito sa conference room. After all, Trixie was still his wife. Not in pr
Sa kabilang banda… Sa isang condo unit sa Ortigas, tahimik na pinanood ni Wendy mula sa CCTV monitor ang buong pag-uusap nina Klaud at Sebastian.Ngumiti siya, malumanay ngunit may laman ang lahat ng tingin niya. “That’s it, my love. You’re finally broken.”Nilagay niya ang baso ng alak sa lamesa, saka tinawagan si Klaud.“You did well, darling.”“Wasn’t easy. He really tried to rationalize everything.”“Let him. Let him suffer slowly. And don’t worry... I’ll keep my promise.”Tinapos ni Wendy ang tawag. Sa harap niya, nakasabit ang ilang picture na siya mismo ang nagpakuha, lahat peke, lahat ng ito ay planodo.She touched one, ang litrato ni Trixie at Elijah sa loob ng isang kwarto habang nagtatalik… and it is all fabricated. Matapos manlumo sa nalaman, isang malaking galit naman ang kasunod na umusbong sa puso ni Sebastian. Galit para kay Elijah, galit para kay… Trixie, galit para sa lahat. He told his secretary na mag-check out na sa hotel na tinutuluyan niya. Hindi siya makauw
“Tres? Why are you just standing there?" taqag ni Trixie mula sa kama. Hindi niya maintidihan kung bakit nakatulala lang doon ang asawa. Those words snapped Sebastian out of his reverie. Lumakad siya palapit kay Trixie na may alanganing ngiti sa labi, ngunit malamlam ang mga mata. “Good morning, how was your sleep?" simpleng tanong niya sa babae. Gone was the affectionate tone, mainly because of that video still haunting his mind. "Best feeling ever. So far, it is the best morning for me. Everyday, I just thank God for giving me a man like you, Tres, my husband.” Pagkasabi noon ay kinintalan siya ng halik ni Trixie sa mga labi, saka sumiksik sa kaniyang dibdib. Parang tuta na naglalambing sa kaniyang amo. Isa ito sa mga lubos na nagustuhan ni Sebastian sa babae, ang pagiging clingy at pluffy nito sa tuwing isisiksik ang sarili o yayakap sa kaniya. Ngunit paano niya pa maa-appreciate ang maliliit na gesture na ito matapos niyang makita ang ipinadalang mensahe ni Wendy ngayon?
Isn't her hymen supposed to be still intact? We've never done this before because we respected the sanctity of marriage. Ang pagdududa ay lumitaw kay Sebastian, ngunit saglit lang iyon. Saglit na kinurap ni Sebastian ang mga mata, at hindi na niya pinagkaisipan ang napansin. Hindi ngayon. Hindi sa gabing ito. Hindi sa gabing ito na si Trixie ang buong mundo niya. “She’s mine now,” bulong niya sa sarili, habang mas lalong isinagad ang sarili sa babae. At mas lalong humigpit ang yakap ni Trixie sa kaniya. Hindi niya kailanman gustong iparamdam dito na may alinlangan siyang naramdaman. Mas pinili niyang ikulong ang sarili sa mainit na yakap ng kabiyak. He kissed her deeply, his body trembling, not from doubt, but from how overwhelming it was to finally be with her. “You’re perfect,” bulong ni Sebastian sa pagitan ng halik. “Everything about you. This night… I’ll never forget this, Love.” “Me too, Love,” sagot ni Trixie, may luha sa sulok ng mata. “You’ve waited. You’
Today is the day of our wedding. No man can be happiest than me right now. I am marrying my first love, the woman of my dreams, and my one and only love. Trixie. "Bro, arent you having any wedding jitters?" Pang-aalaska sa kaniya ni Elijah. "What? C'mon man. This is Trixie that we are talking about," he answered his best friend confidently. "Weh? Baka mamaya kabado ka na diyan? You know man, alam ko namang mga bata pa tayo. Hindi ba, padalos-dalos lang kayo?" tunog concerned si Elijah ngunit may bahid na ng galit ang tudyo sa kaniya. Gusto niyang kasing hindi matuloy ang kasal ng dalawa. "That is the most absurd thing that I heard today, Elijah. I don't want to hear any of it. Just congratulate us, okay?" medyo inis nang tugon ni Sebastian. "Chill, chill! Nagbibiro lang ako para mawala 'yang kaba mo eh. I know how much... you love her. And, I'm happy for you both." Binigyan niya si Sebastian ng isang pekeng ngiti. How can he be happy for them when he is desperately wis
Gumising na masakit ang ulo ni Elijah. Pero nang maalala ang nangyari kagabi at kung sino ang nakasama niya magdamag, agad niyang kinapa ang kaniyang gilid. Malabo pa ang kanyang paningin habang kinapa niya ang gilid ng kama, umaasang mararamdaman ang pamilyar na init ng babaeng mahal niya, si Trixie. Nakahinga siya nang maramdamana ang init at lambot ng babaeng katabi niya. Agad niyang hinila ang maliit na katawan nito palapit sa kaniya, saka hinalikan ang buhok at ulo nito. “It was a wonderful night… Trixie,” bulong niya rito. Pero ganon na lang ang gulat niya nang lumingon ang babae. Agad siyang napabalikwas."S-Sino ka? Hindi ikaw si Trixie!” bulalalas niya nang isang estrangherong babae ang bumungad sa kaniya. May malapad na ngisi ito sa labi, at nakuha pang hayaan na malantad ang kalahati ng dibdib ng hindi man lang nito kunin ang kumot para takpan ang kaniyang kahubaran. "Good morning, Handsome. Yeah, it was a nice fuck. You're quite good at this, huh?” Bakas sa boses n
Dumating na ang araw ng graduation nilang tatlo. Mainit ang araw pero mas mainit ang pakiramdam ni Elijah habang pinagmamasdan si Trixie sa entablado. Ang ganda nito sa suot nitong toga, ang liwanag ng ngiti habang katabi si Sebastian. Sa camera ng phone niya, naka-zoom si Trixie. Kahit si Sebastian ay pinutol niya sa framing. Sa kanya lang dapat nakatuon ang araw na ito. Si Trixie lang. Pagkatapos ng graduation, may simpleng salu-salo sa isang restaurant. Nasa iisang mesa sila, mga close friends ng dalawa, kabilang na si Racey ang babaeng kaibigan ni Trixie. Katabi ni Trixie sa kabilang gilid niya si Sebastian. Si Elijah naman, kahit sa kabilang side niya nakaupo, hindi maalis ang paningin sa kanya. “Uy Elijah,” tawag ni Sarah. “May maganda raw na dumating na bisita, kakilala ni Dean. Baka gusto mong i-meet.” “Girl ba?” tanong niya. “Oo, sobrang classy! Mukhang sosyalin pero approachable.” Nacurious tuloy si Elijah, tumayo at sumunod kay Sarah papunta sa lounge. Pagdating
"Trixie! Sebastian! We're soon to graduate! What are your plans, buddies?" sigaw ni Elijah habang lumalapit sa dalawa, may bitbit pang isang baso ng iced coffee sa kamay, halatang galing pa sa canteen. Mula sa kinauupuan nila sa gilid ng campus garden, nagkatinginan ang magkasintahang Trixie at Sebastian. Pareho ang ngiting may tinatago sa dalawa, may lihim na kasi silang plano na hanggang ngayon ay sila lang ang nakakaalam. Malapit na nga silang maka-graduate ng college. And… they are already planning their marriage. Matagal na si Trixie na inalok ng lalaki at matagal na rin siyang naka-oo dito. Mahal nila ang isa’t-isa pareho kaya sa tingin nila ay handa na silang bumuo ng pamilya. Even if they weren't old enough, marriage isn't scary if each other was the one they are marrying. Napansin iyon ni Elijah at mas lalo siyang nag-usisa sa mga kaibigan. “Anong pinagtitinginan niyo diyan, ha? May plano na kayo, 'no? Include niyo naman ako! Ayoko ng nauuna kayo tapos ako, clueless