CHAPTER SIXTY-TWO
Braxien's POV
Mabilis kong tinungo ang police station na sinabi ni Paolo. I'm not in a mood so I directed the desk area woth some policemen. Humanda lang talaga sa'kin ang baliw na 'yon.
"Where's Mike Saludario?" I asked at inaabot ko rito ang ID ko.
Parang namamanghang tumingin sa'kin ang pulis at saka yumuko.
"Naroon po sa confession room," kasabay nito ang pagturo sa isang kwarto na nakasarado ang pinto.
Kaagad naman akong naglakad patungo dito at mabilis na binuksan ang pinto. I don't care, kung sino man ang nasa loob. I need to completely done the reason why I'm here.
"I already told you na hindi 'yan ang kaibigan ko!" sigaw ng isang babae na may malaking salamin na nakasuot sa mga mata at naka maong jacket?
Uso ba pa ang ganyang style ng pananamit?
"Then
CHAPTER SIXTY-THREEBraxien’s POV“I have to tell you guys something.”Lahat kami ay napatingin sa nagpakilalang si Sandy. Ang mga mata nito ay tila nahahaluaan ng lungkot at pag-aalala sa hindi ko malamang dahilan. Tiningnan ko naman si Mike na napatingin rin sa’kin at tila interesado sa sasabihin nito.“Tell us,” sambit ko.Nahagip naman ng paningin ko ang kaibigan nitong si Lilian. Parang hindi din nito alam ang sasabihin ng kaibigan niya. So maybe it’s like a secret or what?“Ikaw ba ang babae na ‘yan?” tanong ni Paolo at tinuro ang screen ng CCTV footage.Kaagad naman na umiling ito.“Then what?” tanong muli ni Paolo.“Totoong hindi ako ang babaeng ‘yan, pero…”“Pero?&rdqu
CHAPTER SIXTY-FOURZiah’s POVDahan-dahan akong napamulat nang maramdaman ko ang malamyos na paghalik sa aking leeg. Walang ibang gagawa no’n kun’di si Braxien lamang. We’re having a great making love this early morning, and I don’t know kung anong oras na ngayon dahil nakatulog ako after we making love.“Good morning, Honey. You’re such a great woman this morning,” bakas sa labi nito ang matamis na ngiti.“I know and you too.”Niyakap ako nito ng mahigpit at saka muling hinalikan. Doon ko lamang napansin ang maatas na sikat ng araw sa bintana na nagmumula sa labas. Kinusot ko ang aking mga mata.“What time is it?” I asked.“Hmm. It’s already in eleven in the morning. Kaya nga inistorbo na kita sa pagtulog mo dahil hindi ka pa kumakain.” 
CHAPTER SIXTY-FIVE Ziah’s POV “My son is missing! Close the mall now! Close all the exits now!” Matapos na isigaw ni Braxien ang mga katagang ‘yon, ay mabilis na nag sitakbuhan ang dalawang pulis. Ilang segundo lang ay may nag announce na tungkol sa pagkawala ni Zhen. Halos ang ilang tao pa ay kinabahan ng malaman na isasara ang lahat ng exits. Sorry for them, I just need to find my son. Naglakad na kami ni Braxien patungo sa information desk. Ipinakita na rin nito ang litrato ni Zhen. Halata na rin sa mukha ni Braxien na kabado na ito at narinig ko rin na tinawagan na nito si Matthew. “Br—Braxien… si Zhen, hanapin natin siya,” naluluhang sambit ko. “Of course, hahanapin natin siya, kumikilos na ang mga guards.” “Mommy! Daddy!” Mula sa malayo ay kitang-kita ko s
CHAPTER SIXTY-SIX Braxien’s POV “Tell me what is it, Braxien. Tell me the truth, what about the twin?” Tinitigan ko si Ziah mata sa mata. Nararamdam ko ang pagtaas at baba ng paghinga nito. I know she is not feeling well right now but this is the right time to tell her about the situation ng kambal. Nadulas na ako sa mga salita ko, kaya nararapat na niyang malaman. Knowing her, alam kong hindi rin siya mapapalagay. Malalaman at malalaman din naman niya ang lahat. Ayoko ng ilihim sa kaniya, dahil pakiramdam ko kaya ‘di niya naiintindihan kung bakit ko siya pinag-iingat ay hindi niya ang alam ang situation niya. “I’m sorry, Honey,” panimula ko. “You have a heart problem, and the Doctor said maaari mo ‘tong nakuha sa mga bisyo and stress. I know the reason, of course, stress ka because of me. I’m really really sorry.” “Oh, O—Okay, an-and about the tw
CHAPTER SIXTY-SEVENBraxien’s POV“I’m glad you accept my call, Braxien.”“Mo—Mommy...?”“Mabuti naman at kilala mo pa ang boses ko, nalaman ko ang pagtangging ginawa mo sa Daddy mo.”Napangisi ako. Syempre, tungkol nanaman ito sa company, sa reputasyon nila. Kahit kalian talaga ay hindi na dapat ako umasang mag-aalala sila para sa akin.“Hindi na magbabago ang desisyon ko, Mommy. Bumitaw na ako as CEO at hinding-hindi na ako babalik sa buhay na kayo mismo ang nagpagulo.”“Pagsisisihan mo ‘to!” sigaw nito sa kabilang linya.Nairinig ko pa ang isang kalabog bago mawala ang tawag sa kabilang linya. She maybe throw away her phone. Knowing her kapag hindi nakukuha ang gusto ay ibinabato nito ang mga gamit na mas malapit sa kaniya.&
CHAPTER SIXTY-EIGHTZiah’s POVKasalukuyan kong inaayos ang necktie na ikinabit ko sa leeg ni Braxien. Hindi ito umiimik at halatang nagtatampo pa rin sa’kin dahil hiniling ko sa kaniya na bumalik siya sa company nila. Maraming beses siyang nangako sa akin na kami pa rin ng mga anak niya ang priority niya.“Hey, smile ka na,” nakangiti kong sambit dito.Niyakap ako nito. “Mamimiss kita, you know that right?”Natawa ako. “Are you okay? Mamayang gabi lang ay magkikita din naman tayo,” tugon ko.Humiwalay na ito sa pagkakayakap. “Matagal pa ‘yon, basta bawat oras ay tatawag ako, o ‘di kaya ay mag text ka kung may kailangan ka, o kahit wala kang kailangan.”Napailing ako. Kahit kalian talaga ay hindi niya maiiwasan itago ang pagkamalambing niya. He’s definitely hand
CHAPTER SIXTY-NINEZiah’s POVIpinangako ni Braxien na ang araw na ‘yon ay sa amin naka-focus at bonding namin. Natupad naman ‘yon, at hindi na namin pinag-awayan pa ang patungkol kay Celline. After all, hindi ko rin naman kasi maintindihan minsan ang pang-amoy ko and thank God, Braxien’s understand me.But after that day, nagbago na ang lahat. Hindi na kami halos nagkikita ni Braxien dahil kung minsan ay madaling araw na ito umuuwi. Gigising ako ng wala na ito sa higaan, matutulog ako ng hindi pa ito dumarating. Paulit-ulit na routine at hindi ko alam kung dapat ko na bang kausapin ang mga magulang nito.Gusto kong bumalik na kami muli sa dati, dahil hindi ko naman nakakausap kaagad si Braxein sa tuwing kailangan ko ito. Madalas na sumasakit ang balakang ko at kung minsan ay pati ang puson ko. Hindi ko na nga rin ito nakakasama sa pagpapa-check-up ko at kadalasan na rin itong
CHAPTER SEVENTY Ziah’s POV “What about her?” ulit kong tanong. Magsasalita na sana ito nang mag ring ang cellphone nito sa bulsa. Ang kaninang tension sa pagitan naming dalawa ay nawala at tila napalitan ‘yon ng malamig na ambiance sa paligid. Tumingin ito sa akin na para bang humihingi ng permiso na sagutin ang tawag kaya tinanguan ko ito. “Hello, Silva? Oo, pauwi na rin ako. That’s a great news! Sige, magkita na lang tayo sa restaurant, sa dating location,” iyon ang narinig kong sambit ni Celline sa kausap nito. Nang ibaba na nito ang tawag ay mabilis itong tumayo at tumingin sa akin na para bang nanghihingi ng paumanhin. “I’m sorry, I really need to go. Some things came up, it’s urgent. It’s about the cook book we will launch.” Napangiti ako. “Congratulations! Of course you may go now. Kung hindi ka na ulit busy ay puwede