Chapter 23

MARGOT'S POV

Umiiyak akong nakaupo sa harap nang mga pulis. Nandito ako ngayon sa prisinto at tinatanong nang mga kapulisan tungkol sa nangyari.

And worst pinipilit ni Jax na ako ang bumaril kay Tita na naroon ngayon sa hospital. Iniinda ko ang sakit sa balikat ko na nadaplisan nang bala. Hindi na dumudugo dahil daplis lang naman iyon. Hindi nga ata napansin ni Jax na may sugat ako eh dahil ngayon nga at pinagdidiinnan niya pang ako ang may gawa sa mommy niya.

Ito na yata ang ang pinakagago niyang nagawa para sa amin nang anak niya. Ang ipakulong. See? Sariling asawa niya kaya niyang dalhin sa prisinto at ipakulong kahit wala pa siyang matibay na ebidensya.

Umiiyak akong tumingin sa kanya at siya naman ay nakatingin din sa akin.

"Jax, hindi talaga ako ang bumaril sa mommy mo. Maniwala ka naman please. Kahit ngayon lang paniwalaan mo ako. Ngayong araw lang maniwala ka naman sa akin." Umiiyak kong ani sa kanya. Wala siyang imik sa sinabi ko at iniiwasan niya rin ang mga tingin ko.

This i