Share
บทที่26
Related chapter
กลับสู่ผืนโลก บทที่27
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การติดต่อ “ หกสิบวินาทีถึงเวลาลงจอด” เพทรีกล่าวโดยไม่แสดงอารมณ์ “ความเร็วขาลงคงที่ เรากำลังจะชะลอเพื่อเข้าสู่ระบบเทียบท่าขั้นสุดท้าย” “ กระตุ้นการทำงานเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว” แอซากิสตอบ “พื้นที่ลงจอดขึ้นจอ... ตอนนี้” ภาพของพื้นดิน ที่เต็มไปด้วยทรายซึ่งยังคงอยู่ไกลปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสอง “ พวกนั้นคืออะไร” เพทรีผู้ได้สังเกตเห็นหมู่โครงสร้างขนาดเล็กๆ ใกล้ระบบเทียบท่าถาม “ คงเป็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์” “ งั้นพวกนั้นก็กำลังคาดหวังว่าเราจะมาสิ” แอซากิสผู้กังวลกล่าว “ทันทีที่เราเข้าไปอยู่ภายในพิสัย พวกนั้นจะปล่อยทั้งคลังแสงใส่เรา นายจะเห็น” “ ผู้พัน” เสียงของผู้นำฝูงบินดังก้องออกมาจากลำโพงวิทยุ “เรดาร์กำลังบ่งว่ามีวัตถุที่ไม่ทราบว่าเป็นอะไรเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว มันกำลังลดระดับในแนวดิ่งเหนือศีรษะของเราพอดี” “ มาแล้ว” แจ็กกล่าวกับเอลิซาผู้กำลังยึดแขนของเขาไว้ “ ผู้นำ” แจ็กสั่งใส่ไมโครโฟน “ให้เครื่องบินต่อสู้อยู่ในรูปแบบป้องกัน คอยดูไว้อย่าให้คลาดสายตา” “ รั
กลับสู่ผืนโลก บทที่28
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การกู้คืน บนจอที่ติดตั้งไว้บนเครื่องควบคุมโดรนระยะไกล ชาวเบดูอินผู้เสแสร้งทั้งสองมองเห็นเต็มตาว่าเอลิซา พันเอกฮัดสันและมนุษย์ต่างดาวทั้งสองออกมาจากกระโจมที่เพิ่งเข้าไปและมุ่งหน้าไปในทิศทางของพีระมิดเสมือนและกระสวยที่อยู่ติดกันด้วยกัน “ พวกนั้นกำลังเคลื่อนไหว” ชายร่างใหญ่กล่าว “ฉันสงสัยว่าพวกนั้นตั้งใจจะทำอะไร” “ เราหวังเถอะว่าพวกนั้นจะเอาไอ้สมบัตินี้ออกมาในไม่ช้า ฉันจะสุกอยู่แล้วในชุดอุปกรณ์ทั้งหลายนี่” “ แค่คิดดู ในไม่ช้านายจะนอนในร่มใต้ต้นปาล์มน่ารักบนเกาะของนาย ทั้งหมดนี่จะเป็นความจำเลือนราง” “ หวังว่าอย่างนั้นเถอะ” “ ฉันคิดว่าพวกนั้นไม่มีอาวุธ” ชายร่างผอมกล่าวโดยพยายามหาว่ามนุษย์ต่างดาวกำลังสวมอะไร “ที่แน่ๆ พวกนั้นตัวค่อนข้างใหญ่” “ อย่ากังวลไปเลย ปืน อาก้า ของฉันไม่กลัวกล้ามไม่กี่กล้ามหรอก ตรวจดูอูฐซิ เราไปไม่ได้ไกลถ้าไม่มีพวกมัน ” “ เอ่อ ที่จริงพวกมันไม่จำเป็นต้องเดินทางไกลนัก พวกมันแค่จำเป็นต้องพาเราไปที่รถออฟโรดที่ซ่อนอยู่ในซากปรักหักพังแล้วเราปล่อยพวกมันไปได้”
กลับสู่ผืนโลก บทที่29
ยานธีออส – อาคันตุกะบนยาน ใช้เวลาไม่ถึงนาที แพล็ตฟอร์มก็นำทั้งสามไปถึงทางเข้ากระสวย เอลิซาเข้าไปก่อน เธอรอให้สายตาปรับเข้ากับแสงความเข้มต่ำที่ให้ความสว่างแก่ภายในและมองรอบตัวด้วยความสนใจ “ฉันคาดหวังไว้ต่างจากนี้มาก” เอลิซาตั้งข้อสังเกตอย่างผิดหวังเล็กน้อย “ หนังแฟนตาซีพวกนั้นที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ค่อนข้างปรับความคิดคุณ อาจมากเกินไปหน่อย” แจ็กตั้งข้อสังเกตอย่างสั้นๆ แต่ได้ใจความ สะพานเดินเรือของโมเดลการเทียบท่าก็ไม่หรูหราจริงๆ มีโต๊ะควบคุมกลางอย่างง่ายพร้อมด้วยปุ่มที่เรียงกันแบบสุ่มๆ และหน้าปัดที่มีขนาดและสีต่างๆ มากมาย และแสงสว่างเล็กๆ หลายดวง ด้านหลังโต๊ะควบคุมเป็นที่นั่งสีน้ำเงินเข้มสองตัวที่คล้ายกับที่ใช้สำหรับผู้ป่วยทันตกรรมและจอขนาดใหญ่ที่กินเนื้อที่เกือบทั้งผนัง ตรงด้านหลังมีเก้าอี้คล้ายกันอีกหกตัวพิงอยู่กับผนังเปลือยเปล่าสีเทาอ่อนดูเศร้าสร้อย “ คุณบอกได้เลยว่ามันขาดเสน่ห์ผู้หญิง” เอลิซากล่าวอย่างกะทันหัน “ผู้ชายทุกคนเหมือนกันไม่ว่ามนุษย์หรือจากที่ไหนๆ ในจักรวาล ผู้ชายไม่มีความรู้สึกรับรู้เรื่องสไตล์ อย่างน้อยคุณอ
กลับสู่ผืนโลก บทที่30
ยานธีออส – วิวรณ์ ต่อเมื่อเสียงพูดของแอซากิสเข้ามาแทนที่ดนตรี มนุษย์โลกทั้งสองจึงตระหนักว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงใด “เตรียมพร้อม ผมจะมารับคุณในอีกสิบนาที” “ ค่ะ ได้ เราจะอยู่ตรงนี้แหละ” เอลิซากล่าวอย่างค่อนข้างเขินพร้อมกับพยายามเก็บเสื้อผ้าซึ่งกระจัดกระจายทั่วห้องกลับมา “เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาถามโดยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มยิงฟันอย่างพอใจไว้ได้ “ ยอดเยี่ยมไปเลย” แจ็กตอบโดยยังคงนอนอย่างมีความสุขและพอใจในตนเอง “ รีบแต่งตัวเร็วเข้า พวกนั้นจะมารับเราในไม่ช้า” “ ผมอยากอยู่ตรงนี้กับคุณไปตลอดชีวิต” “ ฉันก็เหมือนกันที่รัก แต่เรามาพยายามไม่ให้พวกนั้นเห็นเราในสภาพนี้กันเถอะ พวกนั้นจะคิดยังไง ไม่ว่ายังไงฉันรอไม่ไหวที่จะหาความจริงว่าพวกนั้นต้องบอกอะไรเราที่สำคัญนัก ฉันตื่นเต้นมากๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น” ดังที่สัญญาไว้ สิบนาทีต่อมา แอซากิสก็ปรากฏตัวที่ประตูห้อง เขากล่าวเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอเมริกันเด่นชัด “สวัสดีพวก! พร้อมไหม” “ สวัสดีแอซากิส” เอลิซาตอบโดยผงะไปเล็กน้อย “คุณเรียนพูดภาษาอังกฤษอย่างน
กลับสู่ผืนโลก บทที่1
“ เรากำลังเดินทางกลับมา ปีสุริยคติเพิ่งผ่านไปหนึ่ง ปีนับตั้งแต่เราจำเป็นต้องรีบเร่งออกจากดาวเคราะห์ดวงนั้น แต่สำหรับพวกเขาก็เป็นเวลา 3,600 ปีโลกแล้ว เราจะเจออะไรบ้าง ”
กลับสู่ผืนโลก บทที่2
บทนำ ที่จริงดาว นิบิรุ (ดาวเคราะห์แห่งผู้ล่วงลับ) อย่างที่ชาวซูเมเรียนเรียก หรือ มาร์ดุค (ราชาแห่งสวรรค์) อย่างที่ชาวบาบิลอนเรียก ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ดวงที่สิบสองนั้น เป็นเทหวัตถุในอวกาศที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ของเราโดยใช้ระยะเวลา 3,600 ปี วงโคจรเป็นวงรีมาก สวนทาง (หมุนรอบดวงอาทิตย์ในทิศทางตรงกันข้ามกับดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ) และทำมุมเอียงกับระนาบของระบบสุริยะของเราอย่างชัดเจน การโคจรแต่ละรอบได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระหว่างดาวเคราะห์ขนานใหญ่ในระบบสุริยะของเราเกือบทุกครั้งทั้งในด้านวงโคจรและโครงรูปของดาวเคราะห์ที่ประกอบเป็นระบบนี้ ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงที่สับสนวุ่นวายมากครั้งหนึ่งนั่นเองที่ดาวเคราะห์ดวงโตที่ชื่อ เทียแมต ซึ่งอยู่ระหว่างดาวอังคารกับดาวพฤหัสด้วยมวลประมาณเก้าเท่าของมวลโลกทุกวันนี้ และอุดมไปด้วยน้ำและกอปรด้วยดาวบริวารสิบเอ็ดดวง ถูกทำลายไปเมื่อเกิดการชนอย่างรุนแรง ดวงจันทร์หนึ่งในเจ็ดดวงที่โคจรรอบ นิบิรุ ชนเข้ากับ เทียแมต ยักษ์ ผ่ากลางมันและเหวี่ยงซีกทั้งสองไปโคจรในทิศทางตรงกันข้าม ดาวบริวารดวงที่เหลือของ นิบิรุ ทำให้กระบวนการนี้อวสานล
กลับสู่ผืนโลก บทที่3
ยานธีออส – 1,000,000 กม. จากดาวพฤหัส แอซากิสยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอยู่บนเก้าอี้เท้าแขนสีเข้มที่ปรับเข้ากับสรีระอัตโนมัติ ซึ่งเพื่อน ช่างฝีมือ ของเขาทำขึ้นมาด้วยมือตนเองในโอกาสที่เขาปฏิบัติภารกิจพิเศษระหว่างดาวเคราะห์เป็นครั้งแรก และมอบให้เขาเป็นของขวัญเมื่อหลายปีก่อน “ มันจะนำโชคมาให้ ” เพื่อนได้บอกเขาในวันนั้น “มันจะช่วยให้นายผ่อนคลายและตัดสินใจได้อย่างถูกต้องเวลาที่นายต้องการ ” เป็นจริงเช่นนั้น เขาได้ตัดสินใจอะไรหลายอย่างในขณะที่นั่งเก้าอี้ตัวนี้ และโชคก็มักเข้าข้างเขา เขาจึงรำลึกถึงความทรงจำอันมีค่านั้นเสมอเวลาตัดสินใจ ทั้งที่มีกฎจำนวนมากที่น่าจะห้ามไม่ให้ใช้เก้าอี้นี้โดยเฉพาะบนอากาศยานประเภท เบาเซน- 1 อย่างลำที่เขาอยู่ในขณะนี้ กระจุกควันสีออกน้ำเงินลอยดิ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากซิการ์ที่เขาคีบไว้ระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มือขวาในขณะที่ดวงตาของเขาพยายามตามรอยระยะทาง 4.2 หน่วยดาราศาสตร์ 1 ที่ยังคงแยกเขาให้ห่างจากจุดหมายปลายทาง แม้ว่าเขาได้เดินทางเช่นนี้มาหลายปีแล้ว แต่เสน่ห์แห่งความมืดมิดของอวกาศที่ล้อมร
กลับสู่ผืนโลก บทที่4
ดาวโลก – เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – อิรัก เอลิซา ฮันเทอร์ พยายามปาดหยดเหงื่อน่าชิงชังออกจากหน้าผากอีกครั้งหนึ่ง หยดเหงื่อดูเหมือนมุ่งมั่นที่จะหยดลงบนจมูกอย่างช้าๆ และหยดลงสู่ทรายร้อนๆ ใต้ตัวเอลิซาผู้ได้คุกเข่ามาหลายชั่วโมงแล้วพร้อมด้วย เกรียงมาร์ชอลล์ทาวน์ 6 ที่แยกห่างจากตัวไม่ได้ เพื่อค่อยๆ ขูดพื้นดินแบบไม่ก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ เพื่อพยายามขุดวัตถุที่ดูเหมือนส่วนบนของศิลาหน้าหลุมฝังศพขึ้นมา อย่างไรก็ตาม เธอยังคงไม่เชื่อทฤษฎีนี้ตั้งแต่แรก เธอได้ทำงานใกล้ ซิกกูแรตแห่งเมืองอูร์ 7 มาเกือบสองเดือนแล้ว เนื่องจากชื่อเสียงในฐานะนักโบราณคดีและความรู้เชี่ยวชาญในภาษาซูเมเรียน เธอจึงได้รับอนุญาตให้ทำงานที่นั่น มีการพบหลายหลุมฝังศพแล้วตั้งแต่การขุดค้นครั้งแรกๆ ช่วงต้นศตวรรษที่ 20 แต่สิ่งประดิษฐ์เช่นนี้ไม่เคยพบในหลุมฝังศพใด ด้วยรูปร่างสี่เหลี่ยมจัตุรัสและขนาดใหญ่พอควร มันจึงดูเหมือน “ฝา” ของภาชนะบางประเภทมากกว่าโลงหิน วัตถุที่ฝังไว้ที่นั่นเมื่อหลายพันปีก่อนเพื่อปกป้องหรือซ่อนบางสิ่งบางอย่าง น่าเสียดายที่เธอยังไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่คาด
Latest chapter
