บทที่ 150

"บ้าจริง"

ทัง โรลชูว สาบแช่งในใจของเธอ เธอรู้ว่าประตูถูกล็อคจากด้านนอกและเธอได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ

“ใครอยู่ข้างนอก? ปล่อยฉันออกไปนะ”

‘ปัง! ปัง! ปัง!’

ทัง โรลชูว เคาะประตูด้วยความหงุดหงิดและตกใจ

การใช้กำลังของเธอทำให้หัวของเธอหมุนมากยิ่งขึ้น

เห็นได้ชัดว่าการล้างหน้าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นเลย แต่ไวน์ดูเหมือนจะออกฤทธิ์แล้ว นอกจากนี้เพราะการใช้กำลังของเธอแรงของเธอจึงค่อย ๆ หายไป

แต่ไม่มีใครตอบรับต่อเสียงร้องของเธอเลย

ทัง โรลชูว ยังคงกระแทกประตูอย่างไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ "ปล่อยฉันไป! นั่นใคร! ต้องการอะไร?"

“อยู่ที่นั่น ทำตัวให้ว่านอนสอนง่ายหน่อย!”

จากนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้นเหนือหัวของเธอ

ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวังเมื่อถังน้ำเย็นกระเซ็นลงมาจากด้านบน

“ว้าย!”

ทัง โรลชูว กรีดร้องออกมาดัง ๆ ร่างกายของเธอเปียกโชกทำให้เธอดูแย่มาก

เธอได้ยินเสียงข้างนอกฟูมฟายว่า "รีบไปเถอะ อย่าให้คนอื่นมาเจอเรา"

"จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอไหม?"

"จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ เราแค่จับหล่อนไว้สักพัก หล่อนไม่ตายหรอก"

หลังจากพูดประโยคเหล่านั้นทั้งสองเสียงก็หลบหนีไป

"ปล่อยฉันนะ!"

ทัง โรลชูว ยั