บทที่ 758

ซู ซินเล่ยพูดต่อเสียงสั่น “พี่เสี่ยวเซียวคะ คือว่าเซียวเหยากับฉัน…คือเรา…” ร่างของสาวเจ้าบิดเร่าพร้อมแก้มซีดขาวที่เริ่มมีริ้วแดงผาดผ่านจนเสี่ยวเซียวจ้องตาถนน ความรู้สึกอึดอัดไม่พอใจตีตื่นขึ้นเรื่อย ๆ

เสี่ยวเซียวเหยดยิ้มพูดเชิงจิกกัด “อย่าบอกนะว่าเกิดเรื่องไม่สมควรขึ้นระหว่างพวกเธอกับเขา”

ซู ซินเล่ยไม่ตอบ ทว่าจ้องตากลับแล้วโค้งตัวต่ำอย่างละอายใจให้เสี่ยวเซียวอีกรอบ

พอเห็นแบบนั้น ดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างมองสองหนุ่มสาวตรงหน้าราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น ลำคอของเสี่ยวเซียวแห้งผากเกินกว่าจะโต้ตอบกลับไป

บรรยากาศที่เงียบอยู่แล้วยิ่งเงียบสงัดเป็นป่าช้าเข้าไปอีก ลู เซียวเหยาลอบมองใบหน้าสวยของแฟนสาวพร้อมกดเก็บสายตาเจ็บปวดของตัวเองไว้ให้ลึกที่สุด มือหนาสองข้างที่วางอยู่บนหน้าขากำหมัดแน่น

สีหน้าที่ช็อคค้างนั่นทำให้ใจเขาเจ็บปวด

ผมขอโทษนะ เสี่ยวเซียว

ลู เซียวเหยาทำได้เพียงเอ่ยขอโทษคนรักเงียบ ๆ ในใจเท่านั้น

พักใหญ่ หยิง เสี่ยวเซียวถึงหาเสียงของตัวเองเจอ เธอหันไปทางชายหนุ่มหนึ่งเดียวในห้องแล้วถามเสียงแหบแห้ง “หล่อนพูดเรื่องจริงใช่ไหม ลู เซียวเหยา?”

“ผมขอโทษ”

เขาไม่ได้ตอบคำถามเธอตรง ๆ แต่แค่คำ