LOGINShare
บทที่ 972
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 973
วิชาที่โจวว่านหลี่ใช้ดูดซับเลือดหยินและไอพิฆาตเพื่อฟื้นฟูพลัง เหมือนกับวิชาบำเพ็ญคู่ที่ฉู่เฉินใช้ฟื้นฟูพลังทุกประการเพียงแต่วิชาของโจวว่านหลี่มีเงื่อนไขเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมโดยรอบสูงมากหากไม่มีไอพิฆาต เขาก็ไม่สามารถใช้ได้กระนั้นวิชานี้ของเขาก็เรียกได้ว่าไร้เทียมทานในใต้หล้าเมื่อไอโลหิตพิฆาตที่ซ่อนลึกอยู่ใต้พื้นดินถูกโจวว่านหลี่กระตุ้น หมอกโลหิตนับไม่ถ้วนก็พวยพุ่งขึ้นมา ในชั่วพริบตาก็พุ่งไปหาฉู่เฉินอย่ามองว่าเป็นไอโลหิตพิฆาตเหมือนกัน แต่สำหรับโจวว่านหลี่ก็คือการฟื้นฟูประเภทหนึ่ง สำหรับฉู่เฉินก็เป็นไอพิษที่สามารถฆ่าคนได้ฉู่เฉินยิ้มจาง ก่อนจะล้วงกระจกหยินหยางออกมาจากอกเสื้อ แล้วถ่ายพลังวิญญาณเข้าไปในนั้นวินาทีต่อมา หมอกโลหิตสีแดงฉานก็แปรเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณบริสุทธิ์ หลั่งไหลเข้าสู่ร่างของฉู่เฉินอย่างไม่ขาดสาย“แค่เปลี่ยนลูกเล่นเท่านั้น ผมก็ทำได้”ฉู่เฉินพูดจบก็ฟาดกระบี่ออกไปหมอกโลหิตที่ลอยตลบอบอวลรอบตัว ถูกฟันออกเป็นสองส่วนในทันทีในขณะที่กระบี่แหวกหมอกโลหิต ฉู่เฉินก็ใช้ทักษะกายาราวสายฟ้า ชั่วพริบตาก็ปรากฏตรงหน้าของโจวว่านหลี่ผัวะ!หมัดเดียวที่ไร้ลูกเล่นซัดเข้าที่อกข
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 974
“แต่นั่นก็ล้วนไม่สำคัญแล้ว ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร ในชาติหน้าก็หัดฉลาดกว่านี้หน่อย”กล่าวถึงตรงนี้ โจวว่านหลี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังเหล่าสมาชิกของสำนักว่านเซี๋ยที่อยู่รอบๆ เห็นสถานการณ์ ต่างก็เริ่มส่งเสียงเฮกันดังลั่นในช่วงเวลานี้ โจวว่านหลี่รู้สึกเหมือนได้ความมั่นใจกลับมาอีกครั้ง อีกทั้งยังคงเผชิญหน้าต่อหน้าเหล่าศิษย์สำนักว่านเซี๋ย ท้าทายอำนาจโดยการฆ่าฉู่เฉินผู้มีระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ดต่อหน้าทุกคนแม้ว่าตู้เทียนหัวและคนอื่นๆ ต่างหมดสภาพไปแล้ว แต่แล้วยังไงล่ะ?ขอแค่ฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ในอดีตของสำนักว่านเซี๋ยขึ้นมาได้ ผู้อาวุโสแค่ไม่กี่คนเท่านั้น เดี๋ยวจะมีคนมาร่วมมือกับเขาทุกเมื่อสิ่งที่สำคัญที่สุดคือด้วยระดับของฉู่เฉิน เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกกัดกินจนหมดในเวลาอันสั้น อย่างน้อยเขาก็สามารถยืดเวลาไปได้สิบวันถึงครึ่งเดือนแต่ในช่วงเวลานี้ สำหรับฉู่เฉินแล้ว จะเป็นความทรมานถึงที่สุดโจวว่านหลี่มั่นใจ ด้วยการใช้ข้ออ้างว่าจะให้ฉู่เฉินหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานอย่างรวดเร็ว บังคับให้ฉู่เฉินเปิดเผยที่ซ่อนของหยกโลหิตกิเลนออกมาขอแค่ส่งหยกโลหิตกิเลนให้กับสำนัก ในอนาคตไม่ต้องพูดถึงแก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 975
“ท่านขุนพล! พวกเราบุกเข้าไปกันเถอะ!”เฉินเยว่เอ๋อร์มองโจวว่านหลี่ก้าวไปหาเซียวเสวี่ยอิ๋ง ด้วยความร้อนรนจึงเอื้อมมือไปแตะปืนพกที่เหน็บอยู่ที่เอว“ช้าก่อน!”ซ่งหนิงซวงหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะส่ายศีรษะพลางกล่าวว่า “ฉู่เฉินไม่น่าจะตายง่ายขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้น โจวว่านหลี่ต้องการใช้เซียวเสวี่ยอิ๋งเป็นกระถางหลอม ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เขาจะไม่มีทางทำร้ายเซียวเสวี่ยอิ๋งแน่”“อะไรนะ?”เฉินเยว่เอ๋อร์มองซ่งหนิงซวงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจกระถางหลอมคืออะไร ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นคืออะไร?“บอกไปคุณก็ไม่เข้าใจ ดูต่อไปเถอะ ในตอนที่ควรลงมือฉันจะลงมือเอง”ซ่งหนิงซวงคร้านจะอธิบายอะไรให้เฉินเยว่เอ๋อร์ฟังอีก และหันกลับไปมองด้านฉู่เฉินอีกครั้งจากพฤติกรรมของฉู่เฉินเมื่อกี้ ส่วนมากก็น่าจะเป็นผู้สืบทอดจากสำนักใหญ่ คงไม่ถูกโจวว่านหลี่เล่นงานง่ายๆ แบบนี้หรอกซ่งหนิงซวงเองก็อยากดูว่าฉู่เฉินยังมีไพ่ลับอะไรเหลืออยู่อีกไหมถ้าฉู่เฉินถูกไอศพขึ้นอืดควบคุมจริงๆ เมื่อถึงเวลาเธอค่อยลงมือช่วยก็ยังไม่สายอีกด้านหนึ่ง เมื่อเห็นว่าโจวว่านหลี่กำลังจะล่วงเกินเซียวเสวี่ยอิ๋ง ทันใดนั้นถานเฟยก็ก้าวไปขวางหน้าโจวว่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 976
“แต่แกวางใจเถอะ เมื่อแสงตะวันขึ้นเมื่อไหร่ ฉันจะช่วยแกให้พ้นจากความทุกข์ทรมานทันที”“ฮ่าๆ ๆ...”โจวว่านหลี่พูดจบ ก็เงยหน้าหัวเราะเสียงดังลั่นดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจเซียวเสวี่ยอิ๋งกับคนอื่นเลยแม้แต่น้อย“แก...ฉันจะฆ่าแก!”เซียวเสวี่ยอิ๋งตะโกนเสียงดัง ข่มความร้อนที่แผ่ไปทั่วร่างไว้ ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าใส่โจวว่านหลี่พลั่ก!หมัดวายุเย็นเยียบพุ่งเข้าใส่หน้าของโจวว่านหลี่ แต่กลับแค่นหัวเราะเสียงเย็นออกมา แล้วโบกมือแบบขอไปที ก็ทำให้เซียวเสวี่ยอิ๋งกระเด็นลอยออกไปโจวว่านหลี่ยืนเอามือไพล่หลัง แล้วกล่าวด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม “แค่พวกแก ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะสู้กับลูกศิษย์ของฉันเลย”“การฆ่าพวกแก สำหรับฉันก็เหมือนกับการบดขยี้ตัวเรือดตัวหนึ่งเท่านั้น”จนกระทั่งถึงตอนนี้ เซียวเสวี่ยอิ๋ง ถานเฟยและคนอื่นๆ เพิ่งจะตระหนักอย่างแท้จริงว่าพวกเขากับโจวว่านหลี่มีความแตกต่างกันมากเพียงใด“การฆ่าคุณ ก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าไก่หรือฆ่าสุนัขเหมือนกัน”ทันใดนั้น เสียงเย็นเยียบก็ลอยมาจากด้านหลังของโจวว่านหลี่อย่างกะทันหันหืม?โจวว่านหลี่หันกลับไปทันที และมองไปยังฉู่เฉินเพียงเห็นว่าที่ใต
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 977
“กองพลปัญจทิศ?!”โจวว่านหลี่แค่เห็นก็มองออกทันทีว่านี่คือสุดยอดวิชาของจ้าวเถี่ยซาน กองพลปัญจทิศฉู่เฉินรู้สุดยอดวิชาของจ้าวเถี่ยซานได้ยังไง?“แก... แก... ลักจำวิชา?”คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของโจวว่านหลี่ แม้แต่ตัวเขาเองยังตกใจในโลกแห่งการบำเพ็ญพรต การลักจำวิชาจากผู้อื่นนั้นมีอยู่ไม่น้อย แต่คนอย่างฉู่เฉินแค่ประมือกันครั้งเดียวก็สามารถลักจำวิชาของอีกฝ่ายได้ นับว่าหายากยิ่งกว่าขนหงส์เขากิเลนในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ใครจะมีแก่ใจไปลักจำวิชาได้?ยิ่งไปกว่านั้น การเรียนรู้วิชาของคู่ต่อสู้และทำความเข้าใจด้วยตัวเองอีกครั้งนั้น โอกาสที่จะสำเร็จในการลักจำวิชาแทบจะเป็นศูนย์เลยทีเดียวในขณะที่โจวว่านหลี่ยังคงตกใจอยู่ ฉู่เฉินก็ยกมือชี้ไป เงาของกองทัพนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าโจมตีโจว ว่านหลี่อย่างบ้าคลั่งในขณะนั้น บริเวณโดยรอบภายในรัศมีร้อยเมตรล้วนสั่นสะเทือนไปทั้งแผ่นดินราวกับว่ามีกองทัพขนาดใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้สามารถกล่าวได้ว่าฉู่เฉินไม่เพียงลักจำวิชา แต่กองพลปัญจทิศที่ฉู่เฉินแสดงออกมา ล้ำหน้าจ้าวเถี่ยซานไกลโขนี่มันเกินไปจริงๆ“เจ้าหนุ่ม แกอย่าหวังจะพลิก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 978
ฉู่เฉินหัวเราะเยาะเสียงเย็น ก่อนจะยกกระบี่ขึ้นฟาดฟันเข้าใส่โจวว่านหลี่“เจ้าหนู แกนี่ช่างไม่กลัวตายเลยจริงๆ! ต่อหน้าค่ายกลวัฏจักรหยินหยางของฉัน แกยังกล้าวู่วามอีกเหรอ?”โจวว่านหลี่เผยสีหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยมวินาทีถัดมา กลิ่นอายรอบตัวเขาพุ่งสูงขึ้นหลายขั้น ชั่วพริบตาก็ทะลวงไปถึงจุดสูงสุดของระดับสร้างรากฐานขั้นที่หกฉู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยความจริงแล้ว ตอนนี้ฉู่เฉินก็เป็นอย่างที่โจวว่านหลี่คาดคิดไว้ จำเป็นต้องแบ่งพลังบางส่วนมาคอยต้านทานค่ายกลวัฏจักรหยินหยางของเขาด้วยเหตุนี้ จึงไม่อาจทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อต่อต้านการโจมตีของโจวว่านหลี่ได้กล่าวได้ว่านี่คือคู่ต่อสู้ที่รับมือยากที่สุดนับตั้งแต่ฉู่เฉินเปิดตัวไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญในอาคมเต๋าอย่างลึกซึ้ง แต่ยังเจ้าเล่ห์ ต่างจากคู่ต่อสู้ที่เคยเจอมาอย่างสิ้นเชิง“แม้คุณจะเจ้าเล่ห์แค่ไหน แต่น่าเสียดายที่คุณยังไม่เข้าใจแก่นแท้ของอาคมเต๋า”สิ้นเสียง ฉู่เฉินยกมือขึ้นปัดป้องกระบี่ยาวที่โจวว่านหลี่โจมตีเข้ามาจนกระเด็นออกไป จากนั้นมืออีกข้างก็ยกขึ้นคว้าตูม！แรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา แม้กระทั่งเศษหินที่ถูกดูดเข้าไปในค่ายกลวัฏจักรหยิน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 979
เมื่อเสียงกรีดร้องโหยหวนของโจวว่านหลี่ดังก้องไปทั่วหุบเขา ศิษย์ทุกคนของสำนักว่านเซี๋ยล้วนหวาดกลัวจนวิญญาณแทบจะหลุดลอยออกจากร่างแม้แต่เจ้าสำนักยังพ่ายแพ้ พวกเขามิต้องมีแต่ตายสถานเดียวเหรอ?ในชั่วพริบตา ศิษย์สำนักว่านเซี๋ยหลายร้อยคนต่างแตกกระเจิงหนีไปคนละทิศละทางทันทีทันใดนั้นเอง จุดแสงสีแดงนับไม่ถ้วนก็สาดส่องลงมาบนร่างของพวกเขาต่อจากนั้น!“ปังๆ ๆ!”เสียงปืนดังสนั่นขึ้นอย่างกะทันหันบนสันเขาฝั่งตรงข้าม เหล่าศิษย์สำนักว่านเซี๋ยที่เพิ่งก้าวออกไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกยิงจนทยอยล้มลงกับพื้นเมื่อเห็นสำนักว่านเซี๋ยที่ตนเองสร้างขึ้นมากับมือถูกทำลายจนสิ้นซาก ใบหน้าของโจวว่านหลี่กลับมีเพียงรอยยิ้มขมขื่นในตอนนี้ ร่างของเขาถูกดอกบัวดำสีเลือดจำนวนนับไม่ถ้วนตรึงแน่นอยู่กับพื้น เลือดและปราณแท้ในร่างกายของเขากำลังไหลออกไปอย่างบ้าคลั่งเพียงชั่วพริบตา ดอกบัวดำเหล่านั้นล้วนกลายเป็นดอกบัวสีแดงสดใส และยังเบ่งบานเป็นดอกไม้อันงดงามนับไม่ถ้วนอีกด้วย“สวรรค์...สวรรค์ไม่ช่วยฉันแล้ว”โจวว่านหลี่หอบหายใจหนัก พยายามยกเปลือกตาขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดมองไปยังฉู่เฉินที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นเด็กกำพร้า
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 980
ขณะเดินลงจากภูเขาไป ฉู่เฉินก็หยิบยาสร้างกล้ามเนื้อสองเม็ดออกมามอบให้กับเซียวเฟิงและถานเฟย พร้อมกล่าวว่า “บาดแผลของพวกคุณไม่หนักมาก โดยรวมพรุ่งนี้เช้าก็น่าจะหายดีแล้ว”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวเฟิงก็หันไปมองเซียวเสวี่ยอิ๋งที่ใบหน้าซีดเผือด แล้วรีบถามว่า “ฉู่เฉิน แล้วน้องสาวของฉันล่ะ?”“เธอ... เมื่อกี้เธอดูเหมือนจะโดนพิษ”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวเสวี่ยอิ๋งก็กระแอมเบาๆ หลายครั้ง และมองไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่ซับซ้อนความจริงแล้วตลอดทางที่ผ่านมา เธอเปลี่ยนความคิดที่มีต่อฉู่เฉินไปอย่างสิ้นเชิงถ้ามองจากภายนอก ฉู่เฉินดูเหมือนจะอวดดี แต่ในความเป็นจริง นั่นเป็นการแสดงให้เห็นว่าฉู่เฉินมีความมั่นใจมากพอถ้าไม่มีฉู่เฉิน ไม่ต้องพูดถึงการทำลายล้างสำนักว่านเซี๋ย เกรงว่าพวกเขาคงเข้าหุบเขาเฮยเฟิงไม่ได้ด้วยซ้ำ คงจะกลายเป็นศพอยู่ตามป่ารกร้างไปแล้วฉู่เฉินหันหลังกลับไปประสานสายตากับเซียวเสวี่ยอิ๋ง ก่อนจะส่ายศีรษะกล่าวว่า “เธอไม่ได้โดนพิษ แต่ถูกยาปลุกกำหนัดชนิดหนึ่งที่เรียกว่าผงร้อยบุปผาต่างหาก”“แค่ยาอย่างเดียวช่วยชีวิตไม่ได้หรอก เว้นแต่ว่า...”กล่าวถึงตรงนี้ ฉู่เฉินก็หยุดพูดทันที“เว้นแต่ว่าอ
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1058
หลินเยว่หรูพูดจบก็รูดคีย์การ์ดห้องทันที ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทลั่วหัวเอ๋อร์อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของหลินเยว่หรูว่าต้องการโยนเคราะห์ให้คนอื่น ลั่วหัวเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง .....อีกทางด้านหนึ่ง เมื่อหลินซานมาถึงเจียงจง ฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยก็เดินออกมาจากทางออกของเมืองชิงหลงที่อยู่ในเจียงจงพอดี เมื่อเห็นฉู่เฉิน หลินซานก็รีบเข้าไปต้อนรับแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มว่า “คุณฉู่ ผมได้รับคำสั่งจากคุณนายให้มารับคุณครับ” ฉู่เฉินมองหลินซานแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “คุณนาย? คุณนายไหน?”“คุณนายของบ้านชื่อหลินเยว่หรูครับ!”หลินซานรีบแนะนำตัวเองฉู่เฉินถึงค่อยพยักหน้า แล้วจูงมือหลิงเสวี่ยเดินไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ทางด้านข้าง“ไปกันเถอะ”ฉู่เฉินจูงหลิงเสวี่ยมานั่งที่เบาะหลัง แล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา หลินซานสตาร์ตรถทันที ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมในชานเมืองปินเฉิน หลายชั่วโมงต่อมา รถก็จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม“คุณฉู่ครับ เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับตระกูลลั่วมากที่สุด ดังนั้นเลยจัดเตรียมห้องเพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1057
เมื่อลั่วเทียนเต๋อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ลั่วหัวเอ๋อร์ก็อดรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่ได้!เธอเคยเจอเจ้าสำนักน้อยคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่ว่าต่อให้เห็นผ่าน ๆ แค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็ดูออกได้ไม่ยากว่า นั่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดูดีแค่ภายนอกตามมาตรฐานเลย ถ้าต้องแต่งกับผู้ชายแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตนี้ของเธอมีหวังได้จบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือไง?และถ้าครั้งนี้กัวเฟิงช่วยตระกูลลั่วให้ผ่านพ้นวิกฤติได้จริง ๆ เธออยากปฏิเสธการแต่งงานก็คงไม่ได้แล้ว“เจ้าสำนักน้อย? ไอ้กัวเฟิงนั่นมันตัวอะไรกัน! ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด ดึงลั่วหัวเอ๋อร์ให้มาอยู่ด้านหลังตัวเอง ก่อนจะเอามือชี้หน้าลั่วเทียนเต๋อแล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่ลั่ว คุณเป็นคนหาเรื่องเอง เลิกลากพวกเราแม่ลูกเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว” พอลั่วเทียนเต๋อได้ยินคำพูดนี้ โทสะก็พุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ดี! คุณมันแพศยาไร้ยางอาย รีบไสหัวออกไปจากบ้านตระกูลลั่วเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ไม่ต้องพึ่งตระกูลหลินของพวกคุณ ฉันก็จัดการเรื่องนี้ได้อยู่ดี!” อะไรนะ?หลินเยว่หรูถลึงตาใส่ลั่วเทียนเต๋อ กัดฟันกรอแล้วกล่าวว่า “คุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1056
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณฉู่”หลินเยว่หรูขอบคุณเป็นล้นพ้นแล้ววางสายไปแต่หลินเจิ้งไท่ที่อยู่ทางด้านข้างกลับมองไปยังฉู่เฉินด้วยความสงสัยเขาอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นเจ็ด แต่หลินเยว่หรูกลับให้ฉู่เฉินช่วยต่อกรกับยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นเก้าเหรอ?ลูกสาวของเขาคงไม่ได้โดนฉู่เฉินเอาจนโง่งมไปแล้วใช่ไหม?แต่พอขบคิดให้ละเอียด ด้วยสถานะของฉู่เฉินในตอนนี้ ระดับสร้างรากฐานชั้นเก้ายังไม่อยู่ในสายตาเขาจริง ๆ ต่อให้ฉู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดา แต่ใครจะกล้าแตะต้องเขาแม้กระทั่งปลายนิ้ว? “หัวหน้าจ้าว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะพาผมไปส่งที่เจียงจงเหรอครับ?” ฉู่เฉินวางโทรศัพท์ลง จิบชาแล้วเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แน่นอนสิครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่คุณฉู่มาที่เมืองชิงหลง ผมกับผู้เฒ่าหลินจะต้องออกมาต้อนรับสิบลี้ ไปส่งสิบลี้อย่างแน่นอน” จ้าวเต๋อฉวนพรูลมหายใจยาวออกมา ในที่สุดก็จะได้ส่งไอ้ตัวซวยคนนี้ออกไปสักทีเมื่อเห็นฉู่เฉินกับหลิงเสวี่ยลุกขึ้น หลินเจิ้งไท่ก็รีบตามไป คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าตรงไปทางทางออกฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงจงทันที ......อีกทางด้านหนึ่ง หลินเยว่หรูเพิ่งจะวางโทรศัพท์ลง ลั่วเทียนเต๋อก็ตบโต๊ะด้วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1055
“คุณฉู่ ตอนนี้ลูกชายของฉันฟื้นแล้ว หมอบอกว่าพักอีกหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ที่ฉันโทรหาคุณครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเยว่หรูลังเลอยู่นาน ก่อนจะกล่าวต่อ “ไม่ทราบว่าช่วงนี้คุณฉู่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”“ช่วงนี้... คงไม่มีเวลาไปไปเยี่ยมเยียนเส้นทางที่ร่มรื่นของคุณหรอกครับ”ขณะที่ฉู่เฉินกล่าว ก็หันศีรษะไปมองหลิงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเทียบกับหลิงเสวี่ยแล้ว สุดท้ายหลินเยว่หรูก็ยังด้อยกว่าอยู่ระดับหนึ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่ในแง่ของความอดทน แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเป็นมือใหม่ แต่ความอดทนของเธอก็ดีกว่าหลินเยว่หรูไม่น้อยหลังจากศึกหนักเมื่อคืนนี้ หลิงเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แต่กลับได้รับการพัฒนาอย่างลึกซึ้ง ยิ่งกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังมีร่างกายพิเศษซึ่งมีคุณสมบัติในการบำรุงฉู่เฉินไม่น้อยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว หลินเยว่หรูยังคงมีร่างกายเป็นกระถางรับซึ่งเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นและฉู่เฉินก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆหลินเยว่หรูที่ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณฉู่คะ ฉัน... ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1053
“กลับเหรอ? ไม่ต้องรีบ ผมกำลังอยากไปเดินเล่นในเมืองพอดี”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและชี้ไปที่เมืองชิงหลงซึ่งอยู่ไม่ไกลอะไรนะ?หยาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับของจ้าวเต๋อฉวนทันที มองไปทางฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ครับ เมืองชิงหลงทรุดโทรมมาก เกรงว่ามันจะไม่เข้าตาของคุณฉู่หรอกครับ”ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็น มองสำรวจจ้าวเต๋อฉวนและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่สำนักชิงอวิ๋นของคุณเป็นฝ่ายยั่วยุผม คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนยังไง? ที่พวกคุณเรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปงั้นเหรอ?”หลังจากที่กล่าวคำนี้ออกมา แม้แต่จ้าวเต๋อฉวนก็ยังยืนตะลึงอยู่กับที่“ฉู่เฉิน แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนัก”หลินฮ่าวกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธฉู่เฉินคนนี้ไม่ใช่แค่คำว่าเกินไปสองคำจะมาอธิบายได้แล้ว แทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยในเมืองชิงหลง ไม่ต้องพูดถึงการตบคนตระกูลหลินของพวกเขา และยังข่มขู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่มันอวดดีเกินไปแล้วในขณะนี้ จู่ๆ จ้าวเต๋อฉวนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวหลายสายกำลังสอดส่องมาทางนี้ ในใจพลันหนักอึ้ง ก่อนจะยกเท้าเตะหลินฮ่าวลงไปกองกับพื้น“นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาพูด?”ตอนนี้ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1052
สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ตบใบหน้าอีกด้านของหลินฮ่าว ตบซ้ำไปสองครั้งเสียงดังสนั่น“ไอ้คนแซ่ฉู่!”หลินฮ่าวโกรธจัดจนแทบคลั่ง!เห็นชัดว่าเขาพาคนมาดักฆ่าฉู่เฉิน แต่ผลลัพธ์ล่ะ?ฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่เขากลับโดนตบหน้าไปหกเจ็ดครั้งติดต่อกันจนแก้มบวมเป่งแล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?“ฉู่เฉิน ฉันแนะนำให้แกทำแต่พอดี ไม่งั้น...”เมื่อหลินเจิ้งไท่กล่าวไปได้เพียงครึ่งประโยค ฉู่เฉินก็หันขวับมามองหลินเจิ้งไท่และกล่าวแทรกด้วยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าคุณไม่พูด ผมคงเกือบลืมคุณไปแล้ว”“เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฆ่าผม?”เพียะ เพียะ!ตบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดลงบนใบหน้าชราของหลินเจิ้งไท่อย่างจังเสียงตบดังสนั่นสองครั้งติดต่อกัน หลินเจิ้งไท่ตกตะลึง และทุกคนในตระกูลหลินต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหลินเจิ้งไท่ลูบใบหน้าชราที่ถูกตบจนแดงก่ำด้วยความไม่เชื่อ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะเขาเป็นใคร?เขาอยู่ไหน?นี่คือในเมืองชิงหลง และตระกูลหลินก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองชิงหลง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้นำตระกูลหลินไม่ต้องพูดถึงการโดนตบเลย ปกติแล้วใครจะกล้าแม้แต่มาขึ้นเสียงกับเขา?แล้ววันนี้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1051
เมื่อเห็นว่าคนในตระกูลหลินกำลังจะลงมือกับฉู่เฉินจริงๆ จ้าวเต๋อฉวนก็แทบจะกระอักเลือดออกมาสมองของกลุ่มคนนี้ช่างไม่เหมือนใครจริงๆ ฆ่าฉู่เฉิน นี่พวกเขาต้องการจะทำลายสำนักชิงอวิ๋นงั้นเหรอ?“พวกคุณตระกูลหลินอยากให้สำนักชิงอวิ๋นของผมจะถูกล้างบางมากนักใช่ไหม?”ครั้งนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจัด คนอื่นมองสถานการณ์ไม่ออก เขายังพอเข้าใจได้ แต่หลินเจิ้งไท่อายุมากแล้ว ยังจะไร้เดียงสาเหมือนเด็กอีกงั้นเหรอ?เมื่อหลินเจิ้งไท่ได้ยินคำพูดนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนแล้วกล่าวว่า “หัวหน้าจ้าว คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงครับ?”ในสายตาของเขา การฆ่าฉู่เฉินจะเป็นยังไง?อย่างไรก็ตาม ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ต้องการหยกโลหิตกิเลน และไม่เคยบอกว่าจะปกป้อง ฉู่เฉินถ้าพวกเขาไม่แตะหยกโลหิตกิเลนเรื่องก็จบไม่ใช่เหรอ?“พูดแบบนี้ได้ยังไงน่ะเหรอ? ตราบใดที่เกิดเรื่องไม่คาดฝันกับคุณฉู่ในเมืองชิงหลง ในไม่ช้าทางสำนักว่านเซียนก็จะได้รับข่าว เมื่อถึงเวลานั้นคนที่จะมาก็ไม่ใช่แค่สำนักว่านเซียนแล้ว”“สำนักเสวียนปิง รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่ที่โด่งดังพอๆ กับสำนักว่านเซียนต่างจะส่งคนมาที่นี่ ผมขอถามคุณว่าเมื่อถึงเวลานั้นใครจะส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1050
สิ้นเสียง คนในตระกูลหลินต่างก้าวเท้าไปข้างหน้าและล้อมจ้าวเต๋อฉวนไว้ดูเหมือนว่าถ้าพูดไม่ถูกใจก็จะลงมือทันทีจ้าวเต๋อฉวนโกรธจนหัวเราะกับคนตระกูลหลิน มองสำรวจหลินเจิ้งไท่และกล่าวอย่างเย็นชา “ให้คำอธิบายกับคุณน่ะเหรอ? ผมจะอธิบายอะไรให้คุณล่ะ”หลินเจิ้งไท่สีหน้ามืดมน กัดฟันกล่าวว่า “พวกเราดักฆ่าฉู่เฉินที่นี่แล้วผิดอะไร? เจ้าสำนักก็เคยกล่าวไว้ ถ้าได้หยกโลหิตกิเลนมาก็เป็นประโยชน์ต่อสำนักชิงอวิ๋นของเราอย่างยิ่ง หัวหน้าจ้าวไม่รู้เหรอครับ?”“หึ ดักฆ่าฉู่เฉิน?”จ้าวเต๋อฉวนกัดฟันกรอดจนฟันแทบแตก มองหลินเจิ้งไท่อย่างเย็นชาและกล่าวว่า “พวกคุณคิดว่ามีแค่พวกคุณที่ได้รับข่าวว่าฉู่เฉินนำหยกโลหิตกิเลนเข้าสู่โลกแห่งการหยั่งรู้งั้นเหรอ?”“จนถึงตอนนี้ ฉู่เฉินยังคงปลอดภัยดี พวกคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าทำไม?”หมายความว่ายังไง?เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเจิ้งไท่ก็มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนด้วยความไม่เข้าใจ“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสำนักดูถูกพวกคุณตระกูลหลิน พวกคุณสร้างปัญหาให้เจ้าสำนักเก่งจริงๆ”ตอนนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจนอยากจะด่าคน ไม่เคยเจอใครโง่งมขนาดนี้มาก่อน“หัวหน้าจ้าว หวังว่าคุณจะอธิบายให้ชัดเจนครับ”หลินเจิ้งไท่
