ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเห
หย่งซวน "...""เห้อ เป็นแม่นางหย่งซวนจริง ๆ ใครก็ได้มารีบยกเธอไป"ไม่รู้ว่าใครพูด แล้วลุงผู้ใจดีก็มาอุ้มเธอขึ้นส่งผลให้มือของเขาลื่นและล่วงลงกับพื้นทันที!"โอ๊ย…"หย่งซวนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและลุกขึ้นจากพื้น ณ จุดนั้น ขณะที่เธอกำลังจะโกรธชาวบ้านที่อยู่ด้านข้างก็ก้าวไปข้างหน้าทีละคน"ฟื้นแล้วฟื้น
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบน
ผู้หญิงพูดบ้างอย่างแผ่วเบาหลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงต่างกันยังไง? ก็เป็นหมอเหมือนกันหมดไม่ใช่เหรอ?""มีแน่นอนอยู่แล้ว ลูกสาวของข้าอายุพอ ๆ กันกับท่าน ปกติรู้แต่กินดื่มสนุก จะเก่งแบบท่านที่ไหน?"ผู้หญิงอ่อนโยนและพูดอีกว่า "ก็ไม่รู้ว่าถ้าข้าไม่อยู่แล้ว เธอจะดูแลตัวเองได้หรือไม่
กลางคืนแสงจันทร์สลัว ๆ ส่องผ่านหน้าต่างมาที่เตียง บนเตียงมีชายหนุ่มรูปงามกำลังบีบคอผู้หญิงขี้เหร่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ"กล้าวางยาข้า หลิ่วเซิงเซิง เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าใช่ไหม?"ใบหน้าของผู้หญิงเต็มไปด้วยน้ำตาสามปีแล้วเพื่อที่จะแต่งงานกับเขา เธอบังคับพ่อของเธอซึ่งเป็นวีรบุรุษทาง
หลังจากนั้นไม่นาน"พระชายา ถ้ามันไม่ได้ผลก็กลับจวนแม่ทัพกันเถอะ จวนเย็นนี้โทรมเกินไป แม้ว่ากลับไปจะดูไม่ดีนัก แต่ก็ดีกว่าทนทุกข์อยู่ที่นี่ ท่านแม่ทัพรักท่านมาก เขาจะต้องหาทางช่วยท่านอย่างแน่นอน…"ทันทีที่เข้าไปในจวนเย็น เสี่ยวถังก็พูดอย่างสั่นเทาเมื่อมองดูบ้านที่เต็มไปด้วยใยแมงมุม สีหน้าของหลิ่วเซิ
เสียงอึกทึกครึกโครมอยู่นอกประตู แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่สนใจ เธอเอื้อมมือไปจับท้ายทอย แต่สัมผัสได้แค่เลือดเต็มมือ...เด็กทั้งสองถูกอุ้มลงไป หนานมู่เจ๋อเข้าประตูมาด้วยความโกรธและป้าหวังก็คุกเข่าลงกับพื้น"ท่านอ๋องช่วยด้วย! ช่วยลูกสองคนที่น่าสงสารของข้าด้วย! พระชายานี่แหละที่ทำให้พวกเขาเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้