Chapter 54

“สวัสดีตอนเย็น คุณสตีเฟน” ผมพูดเมื่อหยิบมันขึ้นมา

“ฉันจะเดินขึ้นไปเอง!” จูเลียตพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาของเธอและพยายามก้าวขึ้นบันได แต่ผมดึงเธอกลับและกอดเธอไว้แน่น

"ฮึ! ปล่อยฉันไป! ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” เธอพูดแล้วพยายามขยับตัว

“ขอเวลาสักครู่นะครับ คุณสตีเฟน” ผมพูดทางโทรศัพท์และพักสายไว้ก่อนจะหันกลับมามองจูเลียต

“ช่วยยืนรอหน่อยได้ไหม? ผมกำลังคุยกับพ่อของคุณ ให้ผมคุญให้จบแล้วจะวางสาย” ผมพูดแล้วเธอก็พึมพำอะไรบางอย่าง แล้วฉันก็กลับไปรับสาย

เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงที่ดื้อรั้น เธอจึงดิ้นรนและลากผมขึ้นบันได ในที่สุดผมก็ปล่อยเธอไปและมองดูการเคลื่อนไหวของเธอขณะที่เธอแกว่งไกวและจับราวจับเพื่อรองรับที่เธอทำขึ้นกับพื้น ผมถอนหายใจอย่างโล่งออกเมื่อเห็นเธอไปถึงบนนั้น ผมคิดว่าเธอน่าจะไปถึงห้องและจะเข้านอนโดยตรง ระหว่างนั้นผมได้คุยกับคุณสตีเฟน เขาบอกผมว่าเขาจะมาถึงพรุ่งนี้ตอนบ่ายพร้อมกับครอบครัวของเขา เขาโทรมาแจ้งเรื่องนี้ หลังจากวางสาย ผมก็รีบกระโดดข้ามขั้นและเดินตรงไปที่ห้องนอน เมื่อผมเปิดประตูและเดินเข้ามา ผมมองไปทางเตียงก็พบว่าว่างเปล่า

"ผู้หญิงคนนี้!" ผมพึมพำและมองอีกด้านหนึ่งของห้องก็พบว่าว่างเปล่า