บทที่ 19 เหมาะสมที่จะเป็นเพียงแค่ตัวตายตัวแทนเท่านั้น

คำเตือนที่จริงจังของเขา ทำให้สวี่ชิงฮวนมีสติขึ้นมาอย่างกะทันหัน

นั่นสิ ทำไมเธอถึงได้กล้ามั่นใจว่าฟู่เยี่ยนฉือจะเปิดอ่านหนังสือคำร้องนี้ได้กันนะ? เพียงเพราะว่าเขานอนกับเธอแล้วอย่างงั้นเหรอ?

อย่าลืมว่าคนเขาจ่ายเงินมาแล้ว ในเมื่อเป็นการทำธุรกิจด้วยเงินทอง ดึงความรู้สึกมาเกี่ยวข้องก็เป็นตัวเองนั่นแหละที่จะแหกกฎเอง

“ไม่มีแล้วค่ะ ขอโทษที่รบกวนประธานฟู่ค่ะ”

สวี่ชิงฮวนไม่ได้ฟังว่าเขาพูดอะไรต่ออีก รีบวางสายโทรศัพท์อย่างเร็ว คำว่า “ช่างไม่เจียมตัว” สี่คำนี้ ดูเหมือนจะตอกหน้าเธออย่างแรงถึงสี่ครั้ง!

ทางด้านนอก ผู้จัดการเฉินก็ได้รับการแจ้งแล้วเช่นกัน เขาได้พุ่งตัวเข้ามาด้วยความโกรธเต็มประดา

“ผมบอกแล้วว่ามันไม่ผ่านใช่ไหม! สวี่ชิงฮวน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร แถมยังขอให้ผมเชื่อคุณอีกสักครั้ง! พอผมเชื่อ ตอนนี้เป็นไงล่ะ! เฮอะ?”

เมื่อได้ยินคำตำหนิของเขา ฟู่เจียเจียรีบหอบเอกสารวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน มาขวางอยู่ตรงหน้าของสวี่ชิงฮวนและพูดแทนเธอว่า “ผู้จัดการเฉิน แม่ของสวี่ชิงฮวนเพิ่งเกิดเรื่อง คุณช่วยใจกว้างกับเธอหน่อยไม่ได้รึไงคะ?”

“ให้ผมใจกว้าง? แล้วใครมันจะมาใจกว้างกับผมบ้างล่ะ!” ผู้จัดการเฉินตบโต๊ะอย่างรุนแรง “ได้ สวี่ชิงฮวน คุณอย่ามาว่าผมพุ่งเป้าไปที่คุณก็แล้วกัน! โครงการของหัวเย่เป็นคุณเองนะที่มาขอร้องผมให้มอบให้กับคุณ ถ้าไม่มีโครงการ ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร งั้นคุณก็เตรียมตัวเก็บข้าวของแล้วไสหัวออกไปซะ!”

ในขณะที่ฟู่เจียเจียกำลังจะแย้งเขาต่อ ทันใดนั้นสวี่ชิงฮวนก็เอื้อมมือออกมาคว้าเธอไว้ ส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูด เธอยืนขึ้นและก้มโค้งตัวลง

“ขอโทษค่ะ ผู้จัดการเฉิน โครงการของหัวเย่ฉันจะไม่ยอมแพ้แน่นอนค่ะ”

“คุณอย่ามาคุยโม้จะดีกว่า!”

ผู้จัดการเฉินทิ้งคำพูดทิ้งท้ายแล้วกระแทกประตูออกไป

แต่ฟู่เจียเจียดูโกรธยิ่งกว่าผู้จัดการเฉินเสียอีก “ฮวนฮวน เธอไม่ต้องกลัวเขา! ทนไม่ไหวก็ลาออกไม่ต้องทำมันแล้ว ฉันจะไปกับเธอเอง!”

“ฉันไม่เป็นไร” สวี่ชิงฮวนหายใจเข้าลึก ๆ ปรับอารมณ์เคลียความรู้สึก มุ่งสายตาไปสนใจไปที่คอมพิวเตอร์ “ฉันต้องเอาโครงการหัวเย่มาให้ได้”

ให้ตัวเองเสียหน้าในวันนี้ไปก่อน ค่อยกู้หน้าคืนกลับมาอีกครั้ง

“โอเค ฉันจะช่วยเธอเอง”

ไม่ทันที่คำพูดถัดไปของฟู่เจียเจียจะได้เอ่ยออกมา ทันใดนั้นสายภายในห้องทำงานก็ดังขึ้น

สวี่ชิงฮวนรับและได้ยินเสียงที่ค่อนข้างคุ้นหู

“คุณสวี่ครับ? ประธานฟู่ขอให้คุณมาที่ห้องทำงานท่านประธานทีครับ”

“......”

เขากลับมาจากเดินทางไปติดต่อธุรกิจแล้วเหรอ?

.......

สวี่ชิงฮวนขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เหยียบย่างด้วยรองเท้าส้นสูงจนไปถึงหน้าประตูห้องทำงานท่านประธาน

เธอรู้ว่าฟู่เยี่ยนฉือไม่ได้ใช้เส้นสายในการทำงานให้กับตนเอง เพราะงั้นจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะใส่อารมณ์ใด ๆ กับเขา

“ก๊อก ๆ”

สวี่ชิงฮวนเคาะประตู ไม่คิดว่าเสียงที่เอ่ยดังออกมาคือเสียงผู้หญิง!

“เชิญ”

เธอผลักประตูเดินเข้าไป ไม่เห็นร่างของฟู่เยี่ยนฉือ มีเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังถือแก้วไวน์แดงอยู่ในห้องเท่านั้น

หลังจากที่สวี่ชิงฮวนเห็นใบหน้านั้นอย่างชัดเจน ก็ตกตะลึงไปเลย

เธอสวยมาก เป็นความสวยแบบที่เผยความมั่นใจจากภายในสู่ภายนอก! สวมกระโปรงสีม่วงอ่อนที่ออกแบบมาอย่างดี รูปร่างสง่างาม ทุกการเคลื่อนไหวแต่ละทีก็เปล่งประกายออร่าและมีความเป็นผู้ดีเช่นเดียวกับฟู่เยี่ยนฉือ

เหตุผลที่ตกตะลึงก็ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะใบหน้าของตัวเองและเธอค่อนข้างคล้ายกันอย่างเห็นได้ชัดเลย

“เธอเป็นใคร?” ผู้หญิงคนนั้นก็มองเธออยู่สักพัก ก็รู้สึกประหลาดใจมาก

“ฉันชื่อสวี่ชิงฮวน จากแผนกเซิ่งสืออินเวสเมนท์ทีมสามค่ะ ประธานฟู่เรียกฉันเข้าพบน่ะค่ะ”

สวี่ชิงฮวนถอนสายตากลับมาและยืนอยู่ที่เดิม

“อ๋อ” เซี่ยหว่านอวี่ก็ดึงสติกลับมา ชี้ไปที่ห้องพักภายในห้องทำงานท่านประธาน “เยี่ยนฉือกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอรอสักครู่”

สวี่ชิงฮวนพยักหน้า วินาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็งของฟู่เยี่ยนฉือ

“เธอก็เหมาะที่จะเป็นเพียงแค่ตัวตายตัวแทนเท่านั้น”