บทที่ 60 รวมตัวกัน

หลิวหลงถิงเหลือบมองฉัน จากนั้นจึงพูดแบบยิ้ม ๆ “ฉันจะโกรธอะไรเธอ? ถ้าวันนี้ไม่อยากก็ไปนอนก่อนเถอะ รอฉันซ่อมอินกวนอินเสร็จแล้ว จะไปนอนเป็นเพื่อนเธอบนเตียง”

ฉันไม่รู้ว่ายิ้มนี้ของหลิวหลงถิงเป็นยิ้มจริงหรือยิ้มปลอม ทว่าเขาบอกให้ฉันนอน ฉันจึงได้แต่พยักหน้าให้เขา บอกให้เขาทำเสร็จแล้วก็รีบพักผ่อน

และก็ไม่รู้ว่าหลิวหลงถึงเป็นอะไรไป หรือว่าเพราะเฟิ้งฉีเทียนแบก เขาเลยโกรธอย่างนั้นเหรอ? แต่ว่านั่นไม่ใช่เพราะต้องการทำลายเขตแดนภาพหรอกเหรอ ถ้าไม่แบกล่ะก็ พวกเราก็ออกมาไม่ได้นะ!

แค่นั่งรถมาหนึ่งวันเต็มแล้วก็ง่วง และฉันก็ไม่มีกะจิตกะใจคิดถึงเรื่องนี้ พอนอนลงบนเตียงได้พักหนึ่งก็หลับไป

วันนี้ต้องตื่นเช้าไปเรียน หลิวหลงถิงตื่นเช้ากว่าฉันอีก เขาต้มโจ๊กกับไข่ไก่ไว้เสร็จแล้ว และตอนนี้กำลังเปลี่ยนชุดไปข้างนอก

ฉันมองดูอย่างสงสัย จึงถามหลิวหลงถิงว่าวันนี้เป็นอะไร จะออกไปข้างนอกเหรอ?

อารมณ์ของหลิวหลงถิงในตอนนี้ดีกว่าเมื่อคืนเยอะแล้ว อีกฝ่ายบอกกับฉันว่าใช่ ต้องไปส่งแฟนของเขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัย

คำพูดนี้ทำให้หัวใจฉันอบอุ่น จนรีบกอดหลิวหลงถิงแล้วจุ๊บที่ใบหน้าเขาทีหนึ่งทันที เมื่อวานพอเห็นเขาไม่มีความสุข ฉัน