Share

บทที่ 68 คำสารภาพที่ไม่สมควร

คำพูดของหวังหงเกือบทำให้ฉันหาเหตุผลที่จะอยากกลับบ้านได้แล้ว แต่ว่าฉันก็โลภมากอีก ฉันไม่อยากแค่ลาหยุดสองสามวันไปเจอหลิวหลงถิง อีกทั้งอยากมาเรียนหนังสือ ดูเหมือนฉันจะถูกหลิวหลงถิงวางยาพิษไว้อย่างนั้นแหละ ทุกเช้าทุกคืนที่เขาไม่อยู่ ฉันคิดถึงเขามาก คิดถึงจนฉันแทบจะเป็นบ้า

“ฉันจะเก็บไปคิดดู แล้วจะโทรกลับไปหานาย” ฉันตอบหวังหง

“เธอจะมั่วคิดอะไรอีก! ทำธุรกิจการค้าได้เงินดีขนาดนี้ รับประกันเลยว่าหลังจากนี้ เธอไปทำงานแค่ภายในสองสามวันก็ได้เงินแปดหมื่นหยวนแล้ว...”

ฉันไม่ฟังสิ่งที่หวังหงพูดต่อท้าย ฉันกำลังเริ่มวางแผนในใจว่าถ้าฉันต้องการทำเรื่องลาออก จะต้องไปหาอาจารย์คนไหนเพื่อทำเรื่อง ใช่แล้ว ฉันตัดสินใจได้แล้วว่า ฉันต้องการจะกลับไป ฉันไม่อยากเรียนหนังสือแล้ว ฉันอยากกลับบ้านไปเจอหลิวหลงถิง

หลังจากที่ฉันตัดสินใจเรื่องนี้ได้แล้ว ความกลัดกลุ้มในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาของฉันก็หมดไปเลย พลันเริ่มทยอยเก็บข้างของและจัดการเรื่องลาออกจากมหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว

ตั้งแต่ที่หลิวหลงถิงกลับไป เฟิ้งฉีเทียนก็ทำบ้านฉันเป็นบ้านของตัวเองไปแล้ว เข้ามาก็ไม่เคาะประตู ฉันพูดกับเขาหลายครั้งมากก็ไม่ฟังกัน แต่ว่าเห็นแก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status