“ทำไมไม่มองทาง?” ฮั่วเยี่ยนฉือไม่พอใจเมื่อครู่เธอเกือบจะโดนรถชนแล้วเฉียวสือเนี่ยนตกใจและกลับมามีสติอีกครั้งเธอทำอะไรงั้นเหรอ ทำไมจู่ ๆ ฮั่วเยี่ยนฉือถึงโกรธขนาดนี้แถมยังพูดจาเป็นห่วงเป็นใยแบบนั้นดูแล้วเธอคงจะถูกฟู่เถียนเถียนล้างสมองมาแน่ ๆ ที่คิดว่าฮั่วเยี่ยนฉือทำดีต่อเธอ เพราะไม่อยากหย่า จนทำให้เธอมีความหวังขึ้นมาน่ากลัวจริง ๆ เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้สนใจที่ฮั่วเยี่ยนฉือตำหนิตัวเอง เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ “ไม่ต้องไปร้านค้าหรอก แค่ตามหาร้านขายขนมเปี๊ยะกรอบก็พอ”ทีแรกฮั่วเยี่ยนฉือคิดว่าเฉียวสือเนี่ยนจะโมโหและพูดว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา หรือไม่ต้องยุ่งกับเธออะไรเทือกนี้ แต่ดูแล้วเธอราวกับไม่ได้โมโหเลยสักนิด เธอมีเหตุผลขึ้นมาไม่น้อยฮั่วเยี่ยนฉือพอใจต่อการกระทำของเฉียวสือเนี่ยนมาก ไม่โวยวาย มีเรื่องอะไรก็พูดตรง ๆ ไม่มีท่าทีประชดประชันจนทำให้พูดคุยกันไม่ได้ทั้งสองขึ้นมาบนรถอีกครั้ง ฮั่วเยี่ยนฉือนำถุงยาวางไว้บนคอนโซลรถจากนั้นทั้งสองก็เปิดแผนที่นำทางเพื่อไปยังร้านขายขนมเปี๊ยะกรอบร้านนี้ดูแล้วขายดีเป็นอย่างมาก มีผู้คนมากมายกำลังต่อแถวอยู่เฉียวส
ป๋ายซื่ออวี้ยังไม่ทันจะพูดจบ จู่ ๆ เขาก็เห็นว่าฮั่วเยี่ยนฉือกำลังคุยโทรศัพท์และเดินออกมาจากทางออกฉุกเฉินเขารีบพูดขึ้นทันที “เยี่ยนฉือ อีอีถูกทำร้ายขนาดนี้ คุณต้องทวงความยุติธรรมให้เธอ!”ฮั่วเยี่ยนฮือเหลือบมองเฉียวสือเนี่ยนเฉียวสือเนี่ยนเองก็มองหน้าเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ด้วยเช่นกันเมื่อได้ยินจากปากของผู้เป็นพ่อของป๋ายอีอี เฉียวสือเนี่ยนก็พอจะเดาออกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นตอนที่อยู่ในหมู่บ้าน ป๋ายอีอีกินยาที่ฮั่วเยี่ยนฉือซื้อมา จนเกิดความผิดปกติขึ้นในร่างกายของเธอป๋ายอีอีต้องมาล้างท้องที่โรงพยาบาล และพ่อของป๋ายอีอีก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของเธอที่แท้ฮั่วเยี่ยนฉือรีบออกมาก็เพราะป๋ายอีอีเข้าโรงพยาบาลนี่เองและที่เรียกเธอมาที่นี่ก็เพราะป๋ายอีอี“พ่อคะ เรื่องนี้อาจเป็นการเข้าใจผิดกันก็ได้ พ่ออย่าทำให้เยี่ยนฉือต้องลำบากใจเลยค่ะ” ป๋ายอีอีพูดด้วยท่าทางอ่อนแรง“อีอี ลูกอย่าคิดถึงคนอื่นมากนักสิ!”ป๋ายซื่ออวี้พูดอย่างปวดใจ “ลูกบอกมาสิ ว่าก่อนหน้านี้เฉียวสือเนี่ยนคนนี้ได้ทำร้ายลูกกี่ครั้ง ลูกต้องเจ็บตัวกี่ครั้งแล้ว? ถ้าไม่ได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นจากปากของป้าของลูก พ่อก็คงไม่รู้ว่าลูกเจ
เฉียวสือเนี่ยนได้แต่ยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา“ควรเมินเขาไปซะ เมียตัวเองได้รับบาดเจ็บแท้ ๆ แต่ไม่อยู่เป็นเพื่อน กลับไปอยู่กับคนอื่น!”คุณหมอทายาให้เฉียวสือเนี่ยน ก่อนจะใช้ผ้ากอซพันมือเธอเอาไว้“ระวังอย่าให้โดนน้ำนะคะ และทายาอย่างสม่ำเสมอ ไม่อย่างนั้นจะเป็นแผลเป็นที่ไม่สวย”“ขอบคุณค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”ในตอนที่เฉียวสือเนี่ยนกำลังจ่ายค่ารักษาอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็เห็นว่ามีสายวิดีโอคอลโทรเข้ามา เธอยังคงกดตัดสายตามเดิม ก่อนจะบล็อกไลน์ของฮั่วเยี่ยนฉือไปก่อนหน้านี้เธอทำใจที่จะบล็อกเขาไม่ได้แน่ ๆ แค่คิดก็ยากที่จะยอมรับแต่ตอนนี้อยากบล็อกก็บล็อกเรื่องบางเรื่องเธอแค่คิดว่ามันยาก แต่ความจริงมันเป็นเพียงเรื่องที่จัดการได้ภายในสองวินาทีเมื่อเดินออกจากคลินิกแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็เรียกรถกลับไปยังวิลล่าหลงเถิงเพื่อไม่ให้ฮั่วเยี่ยนฉือไปรบกวนฟู่เถียนเถียน เมื่อขึ้นรถ เธอจึงส่งข้อความไปหาฟู่เถียนเถียน[เถียนเถียน ฉันปวดไหล่แต่ไม่ได้พกยามา เธอมีความสุขบนโลกที่มีแต่เธอและหมอเวินตามสบาย ฉันขอกลับก่อน]เมื่อส่งข้อความเสร็จ เฉียวสือเนี่ยนก็ปิดเครื่องไปรถบนท้องถนนในตอนดึกค่อนข้างน้อย คนขับจึงใช้คว
กลับมา?พูดเหมือนกับวิลล่าหลงเถิงเป็นบ้านของเธอจริง ๆ อย่างนั้นแหละเมื่อได้ยินคำถามไร้สาระของฮั่วเยี่ยนฉือแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไปป้าหวังซึ่งรีบร้อนออกมาจากห้องครัว เรียกเธอเอาไว้ก่อน “คุณผู้หญิงจะไปไหนคะ ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย!”“ฉันรีบค่ะ ไม่ทานแล้ว”พูดจบ เฉียวสือเนี่ยนก็เดินออกประตูไปไหล่ของเธอยังคงไม่หายดี และฝ่ามือก็ได้รับบาดเจ็บ จึงไม่สะดวกที่จะขับรถเองเฉียวสือเนี่ยนหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อเรียกรถฮั่วเยี่ยนฉือเดินออกมา สีหน้าของเขาแลดูอ่านได้ยาก “ฉันจะไปส่งที่บ้านคุณตา”“ไม่——”“ฉันจะไปเยี่ยมคุณตาด้วย จะเอาของไปให้เขา”เฉียวสือเนี่ยนยังไม่ทันได้ปฏิเสธ ฮั่วเยี่ยนฉือก็พูดเหตุผลที่ทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้ออกมาเสียก่อนในตอนนี้ โจวเทียนเฉิงหยิบกล่องของขวัญราคาแพงหลายกล่องออกมา ส่วนป้าหวังก็ยื่นอาหารเช้าให้เธอสองกล่อง“คุณผู้หญิง รีบแค่ไหนก็ต้องทานข้าวเช้านะคะ ในนี้มีขนมอยู่ ไว้ทานรองท้องตอนนั่งรถค่ะ”คนรถขับรถมาจอดตรงหน้าพวกเขาเมื่อเห็นดังนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอปล่อยให้โจวเทียนเฉิงยกของขวัญและกระเป๋าเดินทางของเธอขึ
คำพูดที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของฮั่วเยี่ยนฉือดังขึ้นในหูของเฉียวสือเนี่ยน เธอรู้สึกสมเพชเป็นอย่างที่สุด จึงเม้มปากลงแน่นเพราะไม่อยากตอบอะไรกลับไป“จะเกิดอะไรขึ้นได้อีกล่ะ เศษกรวดหรือเศษแก้วปักเข้าไปในเนื้อของเธอน่ะสิ” คุณหมอเป็นฝ่ายตอบแทนฮั่วเยี่ยนฉือนึกอะไรขึ้นมาได้ “เศษหินที่อยู่บนถังขยะ?”เฉียวสือเนี่ยนยังคงเงียบตามเดิม ส่วนคุณหมอก็เริ่มตำหนิ“สาวน้อยคนนี้ก็เหมือนกัน รู้ว่าตัวเองมีแผลแล้วทำไมยังไม่ระวังตัว? กว่าแผลจะสมานกันไม่ง่ายเลย ยังทำให้เลือดออกทำให้ตัวเองเจ็บอีกครั้งอีก”“ผมไม่รู้ว่าภรรยามีแผลที่มือ เลยใช้แรงกับเธอมากเกินไป” ฮั่วเยี่ยนฉือยอมรับความผิดคุณหมดขยับแว่นสายตาลง แล้วเงยหน้ามองฮั่วเยี่ยนฉือทันที “คุณเป็นสามีของเธอ? ภรรยาตัวเองได้รับบาดเจ็บแต่กลับไม่รู้งั้นเหรอ?”ประธานใหญ่แห่งฮั่ว กรุ๊ป ผู้ซึ่งสูงส่งมาโดยตลอด ในตอนนี้กำลังถูกคำถามของคุณหมอ ทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มไปด้วยความละอายใจเขากระแอมออกมา “ตอนนั้นสถานการณ์คับขันมาก”“คุณอยู่ที่นั่นด้วย แต่กลับไม่รู้ว่าภรรยาได้รับบาดเจ็บยังไง?”คุณหมอยิ่งตกใจมากกว่าเดิม “มีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าภรรยางั้นเหรอ?”ฮั
เสียงทุ้มต่ำของเจ้านายดังขึ้นจากเบาะหลัง เขานึกว่าตัวเองฟังผิดไป“ประธานฮั่ว...ถามผมเหรอครับ?”ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ตอบคนขับรถรวบรวมความกล้า ก่อนจะตอบกลับไป “ครอบครัวผมเมียเป็นใหญ่ ไม่ว่ามีเรื่องฉุกเฉินอะไรเธอก็จะเป็นคนจัดการ ไม่ต้องให้ผมกังวล”ฮั่วเยี่ยนฉือรู้ว่าคนขับรถไม่เข้าใจคำถามของเขา เขาจึงไม่อธิบายอะไรเพิ่มหมอคนนั้นไม่รู้สถานการณ์ว่าเป็นอย่างไรด้วยซ้ำ แต่ก็ตัดสินไปแล้วเฉียวสือเนี่ยนสร้างเรื่องให้ป๋ายอีอีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง ถ้าเขาเอาแต่เข้าข้างเธอโดยไม่สนความจริง ก็จะทำให้เธอทำตามใจมากกว่าเดิมอีกอย่าง เรื่องที่เฉียวสือเนี่ยนได้รับบาดเจ็บ เขาก็ไม่รู้จริง ๆ หลังจากที่เกิดเรื่อง เขาก็อยากจะถามไถ่ แต่เฉียวสือเนี่ยนกลับไปแล้ว แถมยังทำให้เขาติดต่อเธอไม่ได้อีกเพราะฉะนั้นเรื่องนี้ เขายังจัดการได้ไม่ดีนักเฉียวสือเนี่ยนไปต่างจังหวัดกับคุณตาเพราะไม่พอใจเรื่องที่เกิดขึ้น เขาจึงต้องปล่อยเธอไปฉั่วเยี่ยนฉือหาเหตุผลสนับสนุนการกระทำของตัวเองเมื่อนึกถึงการเย้ยหยันและเย็นชาบนใบหน้าเล็ก ๆ เฉียวสือเนี่ยน เขายังคงรู้สึกไม่ชอบใจ……หลังจากรับประนทานอาหารกลางวันเสร็จ เฉียวสือเนี่ยนแล
เป็นข้อความจากถูหย่าลี่เธอบอกว่าเซี่ยลี่สยงออกจากคุกแล้ว และวันนี้มันยังไปหาเธอที่บ้าน[โรงงานสุราขาวของมันถึงถูกปิดลงโดยไม่ทราบสาเหตุ จู่ ๆ เด็กสาวที่อยู่สถานสงเคราะห์ในก่อนหน้านี้ก็กลับคำ ว่าเธอไม่ได้เต็มใจ ตอนนี้เซี่ยลี่สยงเป็นเหมือนหมาแก่ ๆ ตัวหนึ่ง อยากจะกัดทุกคนที่เห็น ฉันไล่มันกลับไปแล้ว][สือเนี่ยน ถึงแม้ฉันจะขู่ไม่ให้มันมาโดยพลการ แต่ในวันนี้มันจนตรอกแล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องระวังตัวด้วย ทางที่ดีถ้าจะออกบ้านก็พาประธานฮั่วไปเป็นเพื่อนด้วย]เพราะครั้งที่แล้วฮั่วเยี่ยนฉือเป็นคนไล่ผู้ชายสองคนนั้นไป และขุดหาข้ออ้างจนทำให้เซี่ยลี่สยงต้องเข้าคุก ดังนั้นพี่ถูจึงคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอและฮั่วเยี่ยนฉือดีขึ้นแล้ว จึงพูดออกมาเช่นนี้เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้ขัดพี่ถู เธอบอกแค่ว่าตัวเองอยู่ต่างจังหวัด คงจะไม่ได้เจอเซี่ยลี่สยง[งั้นฉันก็สบายใจ ตอนนี้ทางตำรวจกำลังหาข้อพิสูจน์ว่า เด็กที่อยู่สถานสงเคราะห์พูดความจริงหรือไม่ หากเป็นความจริง มันจะถูกจับเข้าคุกอีกรอบ อย่างน้อยคงจะอยู่ต่ออีกสองปี]……วันต่อมา เฉียวสือเนี่ยนไปเยี่ยมเพื่อนเก่ากับคุณตาที่โรงพยาบาลเฉียวสือเนี่ยนเคยเจอคุณปู่อวี๋ท่าน
ในชาติที่แล้ว เฉียวสือเนี่ยนถูกใส่ร้ายว่าทำร้ายป๋ายอีอี ซึ่งหนึ่งในสองคนที่คอยบงการเธอคือผู้ชายที่หมวกกันน็อกหลุดเมื่อกี้!เขากับใครอีกคนมาให้ปากคำที่โรงพัก และอ้างว่าเธอเป็นคนสั่งให้ทำ พวกเขาทำเพราะเงินเท่านั้นตอนนั้นเธอและพวกเขาถกเถียงกันอยู่นาน ดังนั้นเธอจึงจำพวกเขาได้ไม่ลืมไม่คิดเลยว่าพวกเขามาที่นี่ เพื่อพยายามขับรถชนคุณตาเพราะฉะนั้น อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับคุณตาเมื่อชาติที่แล้วก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มีคนจงใจให้มันเกิดขึ้น!“ป๋ายอีอี ตกลงเธอเกลียดฉันแค่ไหนกัน!”เฉียวสือเนี่ยนกำหมัดแน่นจนรู้สึกเจ็บป๋ายอีอีไม่ใช่แค่ผลักเธอเข้าไปในโรงพยาบาลจิตเวช แต่ยังคิดที่จะทำร้ายคุณตาอีก!ชาติที่แล้วในเวลานี้ ฮั่วเยี่ยนฉือเริ่มมีความรู้สึกต่อป๋ายอีอีแล้วเพราะเธอคอยแอบส่องอินสตาแกรมของป๋ายอีอีมาตลอด พวกเขาทำงานอยู่ด้วยกันทุกวัน เดี๋ยวก็ไปกินข้าว เดี๋ยวก็ไปดูหนัง จนเกือบจะเป็นคู่รักกันแล้วส่วนฮั่วเยี่ยนฉือเกลียดเธอเข้าไส้ จนแทบไม่อยากจะพูดกับเธอ แค่มองยังรู้สึกรังเกียจทำไมป๋ายอีอีในชาติที่แล้วถึงต้องให้คนมาทำร้ายคุณตา?แนวโน้มที่หยวนหงจื้อเข้าหาเฉียวเล่อเยียน อาจเป็นเพราะอยากทำล