All Chapters of Mapanganib na Pagbabago: Chapter 161 - Chapter 170

Tumingin si Jane sa kalangitan. Uulan na.Tumayo siya, tumalikod at naglakad papasok sa bahay ng tahimik.Hindi naniniwalang nakatingin si Mr. Summers habang tumayo si Jane at umalis ng walang sinasabi ng ganun na lang.Maaari siyang hindi sumang ayon at humabol sa kanya. Subalit, ang mga salitang sinabi sa kanya ngayon hapon ng lalaki na kanyang pinagsisilbihan ng kanyang buong buhay ay umalingawngaw sa kanyang tenga.Paulit ulit na nagbabago ang ekspresyon ni Mr. Summers.Si Sir ay pinagtatanggol siya. Malinaw na kung hindi niya mahaharap si Jane ng kalmado, kung gayon ang tanging paraan lan ay ang ilipat siya pabalik sa tabi ng Old Master. Sinabi din ni Sir na bibigyan niya siya ng maraming pera.Maaari ba na ibalik ng perang iyon ang buhay ng kanyang anak?Talagang pinagtatanggol ni Sir ang babaeng tulad nito!Tanging pagkapasok lang ni Jane naramdaman ang nakakailang na pakiram ng may taong nakatitig sa kanyang likod na mawala.Sa sandaling pumasok siya ng bahay, naramdam

Matagal na niyang inantay ang kanyang tiwala, sobrang tagal na nawalan na siya ng pag asa. ‘Sean Stewart, simula ng tumanggi ka na magtiwala sa akin ng sobrang tagal, kung gayon pakiusap manatili kang hindi nagtitiwala sa akin hanggang sa huli!’Ng ang kanyang puso ay naiwang tuyo na parang disyerto, dumating siya at sinabi niya na handa siyang pagkatiwalaan siya.“Huli na ito ngayon, Mr. Stewart. Kailangan mo na bumalik at matulog,” Sabi ni Jane.Nasa isang panig ng kama at nakatitig sa babae na ang likod ay nakaharap sa kanya sa kabilang panig, ang lalaki ay natataranta. Hindi sigurado kung ano ang nararamdaman niya sa kanyang kalooban… Pakiramdam niya na ang piraso ng kanyang puso ay natanggal.Wala na siyang pakialam kung ano ang itsura niya sa kanyang tingin.Wala na siyang pakialam tungkol sa kanyang tiwala at kawalan ng tiwala.Nakatayo sa tabi ng kama, ang kanyang mataas na tao ay nakatayo ng diretso at tuwid, pero pagkatunganga sa kanyang komplikadong mata… Nagtataka siy

Kasama ng tunog ng maingay niyang paghinga, tumataas ang kanyang galit, ngunit ang puso ay nanlamig.“Kagagalitan kita, Sean Stewart.”Ang dulo ng daliri ng lalaki ay nanginig ng sandali, pero inunat niya pa din ang kanyang kamay habang siya ay mabagal na pinunasan ang pawis sa kanyang noo. Ang kanyang komplikadong mata ay mukhang may tinatagong magkaibang mga emosyon sa likod nito. Si Jane ay hindi magawang malaman kung ano ito. Ng makita niya ang mga matang iyon, isang mahaba pero pamilyar na sakit ang tumama sa kanyang puso na ito ay namanhid… Nagngitngit ang kanyang mga ngipin, naguguluhan at nagsisisi sa parehong oras. Dapat ay manhid na siya sa ngayon, ngunit bakit pa din siya nakakaramdam na ang isang tingin mula sa kanya ay hindi sapat na para punitin ang kanyang puso tulad ng nangyari noong nakaraan?Sa kanyang noo, nakaramdam siya ng pakiramdam mula sa daliri ni Sean habang mahinahong pinunasan ng mga ito ang pawis sa kanyang noo… Smack!“Don’t touch me!” Nakatitig ng nan

”Michael Luther!” hininaan at binabaan ng matandang bulter ang kanyang boses. “Sigurado akong ayaw mong malaman ni Mr. Stewart tungkol sa nangyaring yoon, hindi ba?!”Ang lalim ng mata ng matandang butler ay pinapakita ang tunay na edad nito, pero kabaliktaran ng katandaan nito ang kanyang mata ay may tingin na mabangis at matapang.Ang lalaki sa kabilang linya ay tumahimik. Ang nagsasalubong na kilay ng matandang butler ay medyo kumalas… ‘Buti naman at natakot ka.’“Old Man Summers, may nakapagsabi na ba sayo na….” sa kabilang linya ay sarkastikong nang-aasar, “Walang hiya ka talaga?”Nagnginitngit ang ngipin ng matandang butler ang kanyang ngipin nang marinig ang mga salitang yun.Kahit na ganun, masakit niyang sinabi na, “Kung ang p*kpok na ito ay mamatay, mabuti ito para sayo at sa’kin. Sinong may pakialam sa nangyari noon. Lahat ng problema ay masosolusyunan kapag may namatay na tao.”Halatang halata sa tono ng kanyang boses… Ang pagkamatay ng tao ang pinakamadaling daan pal

”Hindi, ang Old Master ay walang dahilan para…”“Hindi ako nag-iingat,” Tahimik na sinabi ng lalaki habang nakatingin sa labas ng bintana niya. Ang katawan ni Dos ay nanginig at ang balikat niya ay bumagsak… Sigurado na ang boss na ang nasa likod ng lahat ng ito ay ang Old Master.“Pagisipan mong mabuti, boss. Baka mayroon tayong hindi nakuhang impormasyon. Bigyan mo pa ako ng isang buwan, siguro naman makakakuha na ako ng ebidensya!” Lumuhod si Dos at sinabi iyon nang may determinasyon. Malaki ang utang niya sa mga Stewarts. Kung ang resulta ng kanyang imbestigasyon ay nabigo para linisin ang pangalan ni Miss Dunn at mag amok ng komplikasyon sa pagitan ng mga Stewarts, hindi niya ito kakayanin. Nang marinig ito ni Sean, kalmado siyang tumalikod at tumingin kay Dos na nakaluhod sa sahig. Narinig niya ang pag aalala ni Dos at tumawa. “Inutusan kitang imbestigahan ito nang pasikreto pero anong nangyari? Pero kung isiipin ngayon, sa tingin mo ba walang nakakaalam tungkol dito, Dos?”