Semua Bab Isa pala akong rich kid?!: Bab 911 - Bab 920

"…Sino ka? Pinapunta ka ba ni Yael dito?" tanong ni Jasmine na may pagdududa sa kanyang tono ng pananalita. Kahit pa gabi na sa oras na ito, sapat ang liwanag mula sa mga headlight ng mga kotse para sa mga nasa grupo ni Jasmine na makita kung gaano kahanga-hanga ang mga bodyguard habang nakatayo sila sa likuran ng kanilang leader. Makikita na ang mga bodyguard na ito ay nakatanggap ng mahigpit na pagsasanay at mula sa kaalaman ni Jasmine, iilan lamang sa malalaking pamilya ang kayang makapag-hire ng makapangyarihang mga bodyguards. Karagdagan pa dito ang pagdating ng mga kalalakihan ng may kadakilaan kahit pa late na. Paano nila masasabi kung hindi sila ang mga subordinates ni Yael? Lalong nabalisa si Jasmine at ang iba nang maisip nila ito habang malapit silang nakatayo sa bawat isa bilang paghahanda sa paparating na pag-atake o pagtakas. "Hmph. Yael? Sino yun?" Ngumisi ang lalaking leader bago niya sinabi, "Inutusan ako ng aking master na ilayo ka sa panganib, Miss Fenderson.

Ang buong bakuran ay napuno ng mga bangkay! Hindi pa sapat ang kahindik-hindik na eksenang ito, ang malakas na ulan ang naging dahilan kung bakit napintahan ang bakuran ng kapansin-pansing pulang likido mula sa kanilang mga dugo... Nanginginig sa sobrang takot ang katulong, napansin niya kasunod ang isa pang ang presensya ng ibang tao sa bakuran... Nilinaw niya ang kanyang mga mata at hindi siya nakakita ng saglit, ngunit nang lumingon ang alipin sa taong nakatayo sa gitna ng bakuran na may hawak na payong, nanumpa siya sa kanyang buhay na ngayon lang siya nakakita ng demonyo sa katawan ng isang tao. Nang lumingon sa kanya ang lalaking demonyo, ang katulong ay natakot sa kanyang kinatatayuan at hindi man lang niya maigalaw ang kanyang mga paa kahit naglalakad na ngayon patungo sa kanya ang demonyong nakalagay ang mga kamay sa bulsa. Sa katunayan, takot na takot siya na hindi niya mailabas ang kahit konting ungol mula sa kanyang bibig. Matapos ang walang hanggan na katahimik

Pagkatapos nito, umalingawngaw ang mga tunog ng mga wine glasses at mga plato na naghahampasan sa isa’t isa. Lumingon ang lahat para tingnan kung sino ang gumawa ng ingay a nakita nilang lahat sila Berk, Noah, at Yael ay nakahawak sa mesa habang nanginginig sila sa sobrang takot! May dahilan sila para matakot ng ganito. Kung tutuusin, alam nilang tatlo kung gaano kalakas ang pamilyang Moldell. Kahit pa ganoon, binugbog pa rin ni Gerald ang apat na iyon sa harapan pa mismo ng kanilang mga mata! Habang papalapit si Gerald, agad na bumagsak si Berk sa lupa at sumigaw, “P-please, huwag mo akong patayin, Gerald! Patawarin mo ako, please!” Ang malaki at matabang lalaki ay kasalukuyang takot na takot na ang kanyang mga sipon ay tumutulo hanggang sa lapag. “Patawarin kita? Anim na buwan na ang nakalipas nang tumakas ako sa Salford Province, alam mo ba iyon? Mahigit sa thirty na mga kapatid ko ngayon ay wala na sa dahil sa mga tauhan mo. Kaibigan ko silang lahat mula sa Mayberry! Baki

Importante ang rason sa likod ng okasyon. Alam ni Bryson na muntikan nang mawala sa balat ng lupa ang pamilyang Fenderson dahil hindi siya naging maingat, kaya pananagutan niya ang insidente kahit na ano pa man ang mangyari. Nang medyo huminahon ang sitwasyon, naisip ni Bryson kung paano sila muntikan nang patayin ng isang vassal na pamilya. Kung ang lahat ng iyon ay maaaring mangyari sa ilalim ng kanyang pamumuno, inaamin niya na siya ay tumatanda na at hindi na siya maaasahan. Ang katotohanan na hindi niya maipagtanggol ang kanyang sarili nang walang tulong ng iba ay karagdagang patunay na oras na para sa pagbabago. Ipinaliwanag kung bakit kakaiba ang pakiramdam ng Fenderson family meeting sa oras na ito. Nakayuko ang lahat habang hinihintay na magsalita si Bryson. Umubo si Bryson para basagin ang katahimikan at makuha ang atensyon ng lahat, bago niya sinabi, “Meron... meron akong ilang napakahalagang balita na i-aanunsyo ngayon... Ang anunsyo na ito ang magiging pinakahuling

Unti-unting nawalan ng malay si Mindy habang naririnig sa di kalayuan ang mahinang wangwang ng ambulansya. “…San…derson…” Samantala, isang binata na nakaupo sa loob ng isang express train ang biglang napahawak sa kanyang dibdib habang siya ay nanginginig. “Anong problema?” tanong ng isang babaeng nakaupo malapit sa kanya dahil sa pag-aalala. "... Wala ito. Bigla lang sumikip ang puso ko... Wala na ang pakiramdam na ito ngayon. Nakakapagtaka...” sagot ng lalaki na may mapait na ngiti sa kanyang labi. Napalingon siya sa dalaga bago niya sinabing, “Oo nga pala, kunin mo ito. Sa sandaling tumira ka sa Mayberry at makakuha ng trabaho doon kasama ang bank card na ito, magiging madali ang natitirang bahagi ng buhay mo!” Habang sinasabi niya iyon, inabot niya ang isang bank card sa dalaga. “Hindi ko ito kayang tanggapin, Gerald! Magiging maayos ang buhay ko kapag nakakuha ako ng trabaho! Pero ikaw, sigurado na mas nangangailangan ka ng pera kaysa sa akin!" sagot ng dalaga sabay