HINDI makapaniwalang nakatingin ang Mama ni Atasha sa dalawang lalaking malaki ang parte sa buhay niya “B-buhay? P-paano?”  Gulat na tanong niya sa mga ito pero agad din siyang sumeniyas na huminto muna dahil sasagot na sana ang mga ito. Napatungkod siya sa lamesa dahil sa panghihina na ikinataranta naman ng dalawa. “M-ma!” “H-hellen!”  Aalalayan na sana siya ng mga ito pero muli niyang pinigilan ang mga ito. “H-hindi! Wag niyo akong hawakan!” Sigaw niya sa dalawa kaya tuluyan ng nakuha nila ang attention ng mga tao doon habang ang mag ama naman ay walang nagawa kungdi ang sundin ang sinabi nito. 

 ILANG ARAW pa ang lumipas matapos ang usapan nilang iyon at naging maayos na sila ngayon. Natanggap na rin ni Hellen ang katotohanang sinabi ng mga ito at isa pa asawa at anak niya sila kaya hindi niya magagawang magtanim ng sama ng loob sa mga ito. Nakausap narin siya ng dalawa tungkol kay Atasha at malinaw na ang pag uusap nila para dito na sinangayunan naman niya. “Ate Hellen ngayon na ang balik nila Kent at Sha-sha galing sa honeymoon ah? Anong balak niyo?”  Tanong ni Tanya sa kaniya. “Sasabihin ko na kay Sha-sha Tanya. Sasabihin ko na sa kaniya ang tungkol sa sakit ko. Hindi ko kaya umalis ng hindi manlang siya nakakausap ng maayos.”  napangiti naman si Tanya dahil sa sinabi nito sa kaniya at nag paalam na si Hellen. Tumayo na ito at lumaba

 ATASHA  Pagmulat ko ng mga mata ko ay nararamdaman ko ang pamamaga niyon at alam kong andito din ako sa loob ng kwarto namin ni Kent. Napaupo ako sa higaan at nagsimula nanamang umiyak. Ang sakit ang sakit sakit, hindi ko kayang wala na si Mama. siya ang nagpalaki saakin, siya ang nakasama ko hanggang sa maging pinakang masaya akong babae sa mundo ng ikasal ako kay Keiron. Kaya pala. Kaya pala kakaiba ang titig saakin ni Mama ‘ni hindi ko manlang siya nakasama ng mas matagal basta pagbalik ko malalaman ko nalang na nasa ospital na siya hanggang sa nawala na ito ng tuluyan. Hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pagiyak kahit na anong gusto kong pigil diko magawa. Kahit na anong gusto kong pagpapakatatag para sa kambal at kay Keiron ay hindi ko magawa. I feel so weak.

 Atasha POV. Nagising ako sa isang kwarto na hindi familiar. Ang sakit ng likod ko parang nangangawit ako sa pagkakahiga ko gayong malambot naman tong kama. Teka! Hindi ko kilala tong kwarto na to! Sila Papa at Kuya! Agad akong bumangon at pumunta sa pintuan para lumabas. Pagbukas ko non ay isang hallway ang sumalubong saakin malaki ang bahay na to at nakita ko na maraming kwarto dito pero hindi ko na yun muna pinansin dahil ang tanong nasaan ako?! Nang makita ko ang hagdan ay patakbo akong bumaba doon at dumeretso sa kusina doon nakita ko sila Papa at Kuya. “Nasaan ako?! Bakit niyo ako kinuha sa asawa ko?!” Naiiyak kong sigaw sa kanila na ikinatingin nila saakin.&

Pagbaba namin ay ipinagluto na nila akong dalawa at inasikaso talaga nila ako at masaya kaming nag kwentuhan. Niyaya ko pa nga sila na kumain ng gusto ko pero ayaw nila haha. Pagtapos nun ay natulog narin kami dahil inaantok nanaman ako kahit na wala naman akong gaanong ginawa kungdi ang kumain lang.   “Kuya!! Nasaan na yung pagkain ko?!” Sigaw ko mula dito sa sala dahil nanonood ako ng Detective conan at si Kuya ang pinagluto ko ng French Fries, Ice cream at Gatas. “Eto na po Princess. Dalawa lang kasi kamay ko.” sabi niya at inilapag ang tray ng pagkain ko kaya agad akong kumain nun. “Thank you Kuya! Your the best!” Nakangiti kong sabi sa kaniya.