All Chapters of The Unlikely Business: Chapter 21 - Chapter 30

Tatlong kanto lang naman sana yung layo ng pupuntahan namin na videokehan but Julian insisted na gamitin yung kotse.Dahil sila Sharon at John ang pinaka malayo ay may dala silang mga bike kaya iniwan na lang nila sa amin yung bike. Nagkasya naman sila sa likod.Pansin ko pagka grumpy ni Juian pero nakikisama naman sya. I can see how he is so deffesnive when it comes to me and John interacting. Gusto ko matawa pero alam ko na lalo lang maiinis si Julian kaya hinahayaan ko na lang. Noong una, halata na nangangapa pa ang mga kasama ko. Habang lumalalim ang gabi ay napapa dami ang nainom namin.Paunti unti lang ang inom ni Julian dahil magda drive pa daw sya. Hindi ko nga alam kung bakit kailangan nya pang dahin yung sasakyan dahil ilang kanto lang naman ang layo nito. He was behaving a little weird pero hinayaan ko na."Third botte? Ang lakas nyo uminom." Tia hindi makapaniwala na sabi ni Julian nang umorder pa kami.I just giggled at him.Nat

Parang nagkaroon ako ng bikig sa lalamunan.Automatic na tumayo si Julian at gulat na lumapit sa akin. Adriana, on the other hand, stood up too at walang reaction na tumingin sa akin. Gusto ko bigla maiyak."Kat? What are you.. Bakit ka bumalik?" Puno ng pagtataka na tanong ni Julian.Nanginginig yung labi ko. Hindi ko sya nasagot, nakatingin lang ako kay Adriana. Parang bigla ay gusto ko sya sugurin at saktan. But damn. Hindi ako ganoon. Ano ba ang malay ko bakit sya nandito? I need to relax. Hindi naman sila magkapatong ng datnan ko. But.."Isasama na sana kita. M-may bisita ka pala.." Halos hindi na iyon nanulas sa bibig ko. Nagkatitigan kami ni Adriana. Sa huli ako ang pumutol ng tingina namin at hinarap ko si Julian."Ah yeah. S-si Adriana.. y-you know her.." Parang hindi rin alam ni Julian ang sasabihin."Don't be silly. We aren't properly introduced." Ngumiti si Adriana tapos lumapit sa amin. Inilahad nya yung kamay nya sa harap ko. Y

"Ate.. sagutin mo na yan. Mag usap na kayo."Hindi ko pinansin yung sinabi ni Kevin. Ipinagpatuloy ko lang ang pag aayos ng sarili ko sa harap ng salamin. It's my second day to go out, exactly fifth day since the inevitable happened. The first three days was agonizing, and it was never better.The first day, hindi ako lumabas. Hindi ako makausap ni Kevin. Pagkauwi ko galing sa condo ni Reiza, tulala na lang ako. Umiyak lang ako ng umiyak doon, all i told Reiza was nag away kami ni Julian. She comforted me. Gusto ko'ng sabihin kay Reiza ang lahat, pero hindi ko alam kung bakit pinoprotektahan ko pa din si Julian.Deep inside me, inisip ko na susundan nya ako. Susuyuin. Magpapaliwanag.Although alam ko sa sarili ko na kapag nangyari iyon, sa sobrang galit ko ay hindi ko pa rin sya mapapatawad. But at least he should try.But damn. Mabaliw baliw ako the second day. I miss Julian so damn much pero galit ako sa kanya. Hindi din mapakali si Kevin. Hindi

Pagulong gulong ako sa kama. Julian's face while explaining is still haunting me. Nasa kabilang kwarto lang sya pero pakiramdam ko ang layo layo namin sa isa't isa and it hurts. Hindi ko ginusto na mangyari 'to sa amin, kaya hindi ganoon kadali matanggap. In the end ay bumangon ako, nag indian sit sa kama at yumakap sa unan.Muling naglaro sa isip ko yung nangyari kanina bago sya nag offer na dito na ako matulog ng wala ako masabi."I met Adriana two months before you came back. I wasn't a saint since you've been gone, and I know you're perfectly aware of it and i won't explain for my actions. I've been a jerk. I date girls once, let then tell every one about it then dump them. Akala ko, kapag ganoon ginagawa ko, sasaya ako. Na maaalis na kita sa sistema ko. I was thinking na sa kabila ng pagmamahal ko sayo, kalahati ng intensidad noon ay galit that's why i am so attached to you." He paused then looked at me.Parang tinatantya nya ang reaction ko, a

Two weeks went by at puro physical contact ang nangyayari sa amin ni Julian. I am always the one that initiates. He doesn't say anything pero pakiramdam ko, bigay na lang din sya sa hilig ko. Hindi pa rin nagbabago ang pakikitungo ko sa kanya. Medyo cold at distant.Hindi ko rin maintindihan sarili ko. I can't deny the fact na tuwing magniniig kami ay tsaka lumalabas ang tunay na nararamdaman namin. I know that Julian can feel it too. Maybe i'm just too afraid to give in, maybe naiisip ko lang kasi na once bumalik kami sa dati, mas masasaktan ako kapag nagkaroon ulit ng chance na may mangyari.Ayoko isipin na mangyayari ulit yung ginawa nya or may mas worse pa. He's been too possessive at hindi malabo na gawin nya iyon or worse, mas malala at ibang bagay pa just to let me stay. I will stay. I will always stay, pero naiisip ni Julian na baka mawala pa rin ako.Kinapa ko ang bulsa ni Julian habang nakaibabaw sya sa akin. He was kissing me in my shoulders when i re