Venus POV"Aalis ka na bang talaga?" Malungkot kong tanong at agad niyakap si Queenette. Marahan itong tumango at niyakap rin ako nang mahigpit. "I'm going to miss you, Venus! Lalong-lalo na si Lucius!" Emosyonal nitong saad na mas lalo kong ikinalungkot. Ilang buwan na simula noong mailibing si Tristan. Nakabalik na rin ng Amerika ang pamilya nito noong nakaraang buwan lamang. "Ganoon rin kami Queenette. H'wag kang mag-alala, kapag naaayos na namin ni Sage ang mga papeles ni Lucius ay agad ka naming bibisitahin roon!" Ngumiti ako ngunit agad rin namang kumawala ang aking luha. Pinahid nito ang aking luha at muli na naman akong niyakap. Maging s'ya ay naluha dahil ito ata ang unang beses na magkakalayo kami. Hindi naman lingid sa kaalaman ng lahat na nakasama ko si Queenette at Tristan ng mahigit anim na taon. "Naku, gusto ko kapag dinalaw n'yo ako ay may bitbit ka na namang baby ha? Para naman may maging kalaro itong anak ko 'pag labas!" Nakangiti

Venus POV "Lumabas na po ang mga result kung sino-sinu ang mga nakatakas at namatay dahil sa malakas na pagsabog, at.. isa po si Barron sa mga namatay." Nakahinga ako nang maluwag dahil sa aking narinig. So, that means na wala na s'yang magagawa upang makabalik at makapanira pa sa amin. Pakiramdam ko ay nabunutan ako ng tinik sa aking dibdib dahil sa magandang balitang ito! "Thank God! Mabuti naman at hindi s'ya ang isa sa mga nakatakas, officer! Punong-puno kami nang mga pangamba na baka bigla na lamang n'ya kaming balikan rito!" Saad ni lola Maxima at ngumiti lamang ang pulis sa amin. Hindi nagtagal ay nagpaalam na rin ito. I think ito na talaga ang pinakamagandang simula para sa aming lahat. We'll live in peace at wala ng kung ano-anu pang gulo. "You can finally celebrate your 35th birthday Sage!" Excited na saad ni lola Maxima! Oo, thirty-five-year old na si Sage next week! Ang bilis lang hindi ba? Imagine, twenty-eight lamang s'ya noong nakila

Venus POVIsa na siguro sa pinakamasayang pakiramdam ay makasamang muli ang taong nagpatibok nang puso mo. Iyon bang ang dami n'yong upsidedown pero heto pa rin kayo at patuloy na nagmamahalan."Ano bang sikreto mo?"Mataman akong nakatingin sa mga mata ni Sage habang patuloy kami sa pagsasayaw. "Sikreto? Wala akong sikreto mahal." Sagot ko at ngumiti ito. "Bakit baliw na baliw ako sayo? Damn, I can't live without you Venus. Noong umalis ka, kulang na lang ay masiraan ako nang bait. Noong hindi kita nakikita- ang dami kong pangamba. Ang daming takot na nabuo sa puso't-isipan ko." Ani nito at mataman lamang akong nakikinig. I like how vocal he is pagdating sa nararamdaman n'ya. At alam n'yang iyon ang gusto ko. Pakiramdam ko ay matutunaw ako na ako sa mga titig n'ya. "Ako rin. Nagkaroon ng pangamba. Gusto kong balikan ka noon- ngunit natatakot ang puso ko na baka masaktan ulit ako Sage, but look at us now.." nakangiti kong saad at agad n'ya akong

Venus POV"Venus? Can you come over? Masakit kasi ang puson ko ngayon at hindi rin makaalis nang bahay.." malungkot na sabi ni Hailey. Napahinto naman ako sa paghalo sa aking kape at tsaka napaisip. "Sandali, titingnan ko kung nandito ang sasakyan." Saad ko at agad na tumayo. Nagpapasama kasi s'ya sa clinic. Wala si KD ngayon at nasa Hong Kong dahil sa negosyo. Buntis na si Hailey nang pangatlong buwan kaya naman nakakapag-alala kung sumasakit ang puson n'ya. Napatingin ako sa garahe ngunit wala ang mga sasakyan. Napakamot pa ako sa ulo bago muling bumalik sa kusina upang ubusin ang kape ko. "H'wag mong sabihin sa kanila na sumasakit ang puson ko please, kung hindi ay aalis akong mag-isa!" May pagbabanta nitong sabi sa kabilang linya kaya napabuntong hininga na lamang ako. "Wala akong sasakyan na magagamit. Paano 'yan? Mag co-commute na lang tayo?" Saad ko na sinang-ayunan naman nito. Matapos n'yang ibaba ang tawag ay agad ko namang tinawagan si Sage, upang ipaalam na pupunta a

Venus POV"Anong pakiramdam na malapit ko ng makuha ang paghihiganti na gusto kong mangyari?" Nakangising tanong ni Barron habang habang ang isang sigarilyo sa kaliwang kamay habang ang kanang kamay nito ay may hawak na baril. Napalunok na lamang ako dahil baka bigla na lamang ako nitong maisipang barilin. Gusto ko pang mabuhay. "Tumigil ka na lang Barron. Magbago ka na!" Singhal ko ngunit namayani lamang ang boses nito sa buong kuwarto. "Magbago? Magkamatayan na pero hinding-hindi mangyayari ang bagay na iyan Venus! Ipinusta ko na rito ang buhay ko! Kaya hinding-hindi ako papayag na hindi mangyari ang mga planong inihanda ko!" Sigaw nito at agad na humithit sa sigarilyo habang nanlalaki pa ang mga mata sa galit. "W-Wala akong kasalanan sayo! Pero paulit-ulit mo akong ginugulo!"Tuluyan ng bumagsak ang mga luha ko dahil hindi na kayang dalhin ng puso ko ang labis na emosyon. Naninikip anh dibdib ko sa mga oras na ito at pagkamuhi ang labis na aking nararamdaman sa tuwing titingin