"Aren’t you supposed to be leaving by now, Evan?" Taas-kilay na tanong ni Ever sa kan’yang kapatid. "Ilan beses ko nang sinabi sa'yo na ikaw ang pupunta roon ngayon, kuya, kaya baka nakakalimutan mo, uulitin ko sa'yo na ngayon ang nakatakda na paglabas ng girlfriend mo sa ospital." "If that is the case, then maybe you should go and see her. Marami pa ako na trabaho na dapat na asikasuhin dito sa opisina, kaya ikaw na muna ang bahala sa kan'ya." Alam ni Ever na mangyayari ito, kaya ngayon pa lamang ay naiinis na naman siya sa kapatid niya. "Bakit ako? Bakit ako na naman? Bakit hindi naman kaya ikaw, tutal ikaw naman ang fiancé niya. And besides, I still have a lot of work to do, considering that you passed on to me the responsibility of that deal that we snagged from the Torres. So between the two of us, it should really be you." "Inuutusan mo ba ako, Ever?" Tanong ni Evan sa kan’yang kapatid sa mataas na boses. He is dreading this day. Yes, he might have been excited to know that H

Nang makita siya nito na dumilat na ay mabilis na umayos sa pagkakatayo ang lalaki at tipid na ngumiti sa kan’ya. Hindi alam ni Harper kung masaya ba si Evan na narito kasama niya o napipilitan lamang na puntahan siya ngayon. Hindi kasi kababakasan ng pagkasabik ang lalaki na kaharap niya ngayon. "I’m sorry kung nagising kita. Hinahanda na ang mga papel mo para makauwi ka na." seryoso na sabi pa nito. Nangunot ang noo niya sa mga sinabi nito. Para makauwi na siya? Saan ba siya uuwi? Sa bahay ba ng kan'yang mga magulang? Paulit-ulit na lamang ang mga tanong na iyon sa kan’ya, pero kahit paulit-ulit na, hanggang ngayon ay wala pa rin siya na sigurado na sagot para roon. "H-hi, Evan." Nahihiya na bati niya sa lalaki. Dumadagundong ang puso niya sa kaba at pagkasabik na makaharap niya muli si Evan Ruiz. Nanatili ang tipid na ngiti nito sa kan’ya. "The nurse will be coming in to assist you in changing your clothes. You’ll be discharged today, as they have probably already told you, but

It had been days since she had been out of the hospital. And in between the kisses and the hugs that we usually share, she still hasn't remembered me at all. And this is why, no matter how much I wanted to take her, I just couldn't. Even though I wanted to make love to her, I just couldn't because I knew she wasn't ready for that again. How can she even give herself to me again if she can’t even remember me? And do I like this situation of ours? Of course not! Because the reality that she doesn't even remember me stinks big time. Hanggang ngayon kasi ay patuloy ko pa rin na iniisip kung bakit sa dinami rami ng maaari niya na makalimutan at maaari na mawala sa memorya niya, bakit naman ako pa? Hindi pa ba sapat ang pagmamahal na ipinaparamdam ko sa kan'ya kaya hindi niya ako matandaan man lamang? Ang daming tanong na hanggang ngayon ay tumatakbo sa isipan ko, mga katanungan na walang kasagutan, kaya naman mananatili na isang hiwaga para sa akin ang katotohanan kung bakit ako pa ang naw

"Harper." Sunod-sunod na pagkatok sa pintuan ng silid ang narinig niya, pero sa halip na sumagot ay nanatili siya na tahimik at hindi man lamang gumalaw sa kinauupuan niya. "Harper, are you awake? Let’s talk. I’m going in, okay?" Hindi pa rin umimik si Harper at parang wala pa rin siyang narinig at patuloy lamang siya na nakatitig sa kawalan. She is exhausted from everything that has happened today. Ayaw na sana niya na makipag-usap pa sa kahit na kanino, pero kahit na ano naman kasi ang maging tugon niya ay sigurado siya na papasok pa rin ang nagsalita na iyon. She has been here, locked up by Evan, since they came home. And of course, she is furious at what he did, lalo na at walang sabi-sabi rin siya na iniwan ng lalaki rito matapos nila na magtalo kanina dahil sa pagpipilit nito sa kan’ya na bumalik sa bahay nito kahit na mahigpit niya iyon na tinututulan. Pagkatapos ng eksena na iyon ay ilan oras rin siya na nagwala para palabasin siya sa silid, pero wala rin naging epekto iyon

Walang sinayang na sandali si Evan nang makalabas si Ever at agad niya na hinarap si Harper sa nanlilisik na mga mata niya. But despite the fact that he wanted to move closer to her, he is trying to maintain a safe distance from her, dahil baka masaktan niya ang babae sa sobrang galit na nararamdaman niya lalo na at hindi niya nagugustuhan ang kanina pa nito na sinasabi, at ayaw niya na mangyari iyon. He still cares deeply for her, despite her hurting him over and over again. "Ulitin mo ang sinabi mo, Harper!" Utos pa niya sa awtoritado na tinig. Harper is scared, and even if she doesn't want to show it, lumalabas pa rin ang takot niya. Ilan beses muna siya na napalunok bago siya nakatugon sa lalaki sa harapan niya. "I am sorry, Evan." Lalo naman na nangunot ang noo ni Evan sa sinabi na iyon ni Harper. Why is she apologizing? Is it because he is right in his assumption? Pinaglalaruan lamang ba talaga siya nina Brent at Harper? Ito na ba ang ganti sa kan'ya ni Brent dahil sa pagpapab