บททั้งหมดของ The Billionaire's Secret Daughter: บทที่ 31 - บทที่ 40

PETERSONActually, kanina pa ako gising at nagtutulog tulugan, dahil gusto kong malayang pinagmamasdan ang itsura ni Angela sa ibabaw ng dibdib ko. Hilo pa rin ako sa nangyari at hindi ko rin alam kung paano ako napunta sa kuwarto na 'to. Pero isa lang ang napansin ko sa'kaniya na kahit pala bagong gising ito ang ganda pa rin niya. Mas lalo tuloy akong na attract dito, sabagay kahit noong unang kita ko pa lamang dito ibang iba na talaga ang taglay na gandang taglay niya. Walang sinabi ang mga beauty queen na nakikita ko sa mga telivision at mga nakasalamuhang babae sa mga elite society club.Gusto ko sanang bumangon kaso ang bigat ng ulo ko sabayan pa ng hang-over sa mga nainom kong alak kagabi. Kinakapa ko ang polo ko para suotin pero hindi ko siya makapa. Hindi ko alam kong saan ko nga ba banda ito naihagis kagabi, kaya kahit masakit ang ulo ko pinilit ko pa ring bumangon. Hinanap ko ito at nakita ko siya sa may bandang dulo kaagad kung sinuot ito. Palabas na sana ako ng pinto ngbig

Nagulat ako ng bumalik ito lumapit sa akin. Plano ko na sana at nag-iisip kong tatakasan ko ba siya. Pero mukhang nababasa niya yata ang tumatakbo sa isipan ko."Don't try to escape, malayo 'to sa bayan. Baka mawala ka." saad nito.Bumaba na ako nang marinig ko ang sinabi niya. "Huh! Sino ba nag sabing tatakas ako aber?" tanong ko rito sabay simangot."Nevermine. I just remind you, that's it. Shall we go?" aya nito sabay lahad nang kaniyang kamay. Pero dahil hindi tayo marupok ngayon, hindi ko tinanggap ang kamay niya. Kaya naman kumunot ang noo nito at biglang hinila ang kamay ko at pinagdaop ang mga palad namin. "Ano ba, bitawan mo nga ang kamay ko." inis na wika ko. Pero dahil malakas ito, wala akong magawa kundi maglakad kasi kung hindi ako susunod makakaladkad niya ako. Para tuloy kaming magkasintahan na magkahawak ang kamay habang naglalakad. "Pero hindi naman, fantasy into reality," saway ko sa sarili.Medyo malayo layo pa ang nilakad namin bago kami nakarating sa isang malak

Nang makabalik kami ng Mansyon, masaya ako na medyo nagiging okay na kami ni Angela sa isa't-isa, hindi na rin siya galit sa akin sa kalokohan ko at aral na rin sa akin ang mga nangyari na hindi ko na dapat pang ulitin. Takot ko lang sa magiging future wife ko. Maaga pa lang nag byahe na ako para sa wedding coordinator na napili kong mag aasikaso sa wedding namin ng ipatawag ako ni Auntie Barbara kailangan raw ako sa London at may mahalagang tao akong dapat i-meet. Kaya imbes na makapag paalam ako kay Angela ng personal, nag-iwan na lang ako ng sulat sa kwarto niya para pag gising niya ay mabasa niya ito kaagad sinamahan ko rin ito ng tatlong tangkay ng pulang rosas na pinapitas ko pa sa hardinero namin sa hardin. Sana lang hindi siya magtampo sa akin o magalit. Kailangan ko kasing umalis na talaga at baka mahuli pa ako sa flights ko patungong London kong saan ko ipapagawa ang aming wedding ring at maging ang wedding gown niya. I want to give her the best wedding that I can. Kaya kahi

"Ikaw???" gulat na tanong ko ng mabosesan ko ang baritonong boses nito. It was Harry, my close friend in Modeling. He is one of my besties ever. Sa tagal na naming hindi nagkaka catch up nagulat talaga ako ng malaman nito ang number ko kaya nagkamustahan kami ng ilang minuto bago napunta sa topic na meet up. Narito pala ang bruhilda at gustong makita ako. Kaso paano ba ako aalis na ganito ang kalagayan ko. Haixt! Kaya naisipan ko na lang i-invite siya sa Mansyon para naman iwas bored ako lalo na wala ang mag-ama ko. Kakapa alam lang sa akin ni Alexa my youth camping sila sa isang organization sa campus na sinalihan niya kaya mawawala siya ng tatlong araw.Matapos naming makapag usap ni Harry ibinaba ko na ang cellphone ko at lumabas na ako ng room para magpaluto sa mga kasambahay ng pwedeng ihanda sa aking bisita na parating. Nag-ayos na rin ako ng sarili at baka ma okray pa ako ng matabil na dila ni baklushi. Pero, Harry is a good friend to me. Lagi siyang nar'yan sa akin noong nasa

"Mom??" gulat na tanong ko, sapagkat simula ng lumayas ako sa Mansyon. Hindi ko na narinig ni isang boses nito kaya nagtataka ako kong bakit siya napatawag at paano niyang nalaman ang telephone number kong saan ako nakatira ngayon. Gusto kong ma excite sapagkat miss na miss ko na rin siya dangan na lang na nahihiya ako sa sarili ko. "My daughter how are you now? Mommy misses you so much. I am sick, and diagnosed a breast cancer stage 2." malungkot na balitang aking natanggap mula sa aking Mommy. Hindi ko alam kong anong magiging reaksyon ko kong iiyak ba ako or what..Ilang minuto akong natahimik bago nakapag salita. "Is this true, Mom? or is a trapped?" tanong ko at baka nilalansi lang niya ako para bumalik sa Mansyon at pakasalan ang lalaking nakatakda para sa akin. "Yes, my daughter, I wanted to see you before I die. Please. I'm begging you, please." madamdaming wika ng kaniyang Mommy. Napatigil siya at napa isip paano kong totoo nga na mawawala na ang kaniyang Mommy. Ayaw niyan