บททั้งหมดของ OUR KINKY LITTLE SECRETS: บทที่ 21 - บทที่ 30

"So, that's why Fritz removed my sister and brother-in-law's names from the invitation list para sa party last week," mahinang bulong ni tita pero hindi 'yon nakatakas sa pandinig ko. "My sister, did she know all of this?" she asked."Mahilig raw ang lalakeng 'yon na makipagtalik sa mga bata. Maybe it's a fetish or something. Nakita rin ng kapatid mo ang asawa niya na ginagawa 'yon kay Fatima pero wala siyang sinabi. Hindi man lang niya pinigilan ang asawa niya. Tapos iniba pa niya 'yung totoong kwento. Ibig sabihin, marami siyang alam pero hindi lang siya nagsasalita," I answered.Hindi nagsalita si tita sa loob ng ilang minuto. Natahimik rin ako at naghihintay lang ng susunod niyang gagawin.Hanggang sa biglang tumayo si tita kaya nag-angat ako ng tingin sa kanya."Can you come with me, hijo. May gusto lang sana akong puntahan. I hope you won't mind," walang emosyong sabi ni tita.Parang biglang nagbago ang aura niya. Ibang-iba na 'yon kaysa kanina."S-Sure, tita," sabi ko saka tuma

Pinahiran ko ang luhang kumawala mula sa mga mata ko pagkatapos ay ni-shutdown ko na ang cellphone.Ang bigat sa pakiramdam na magpaalam sa taong mahal mo. Kaya nga hindi ko magawang magpaalam kay Fritz at sa mga kaibigan ko.Sobrang hirap, nakakatakot umalis , natatakot akong mawala.Pero lahat naman ng tao namamatay. At least ako, alam ko kung kailang ako mawawala.Dapat nga handa na ako ngayon pero hindi ko talaga maramdamang handa ako. Gusto ko pang manatili kahit na hindi na lang palagi pumapabor sa 'kin ang mga sitwasyon at pagkakataon.Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga saka umalis na garden at umalis na rin ng bahay.Pumasok ako sa kotseng pinahiram ni Ev saka pinaarangkada iyon.Mahina ang pagpapatakbo ko ng kotse habang tinatahak ang daan patungo sa simbahan.Hindi 'yon masyadong malayo kaya hindi ako natagalan.Nagpark ako sa tapat ng simbahan kung saan nakaparada ang mangilan-ngilang sasakyan na halatang pang mayaman.Hindi muna ako lumabas sa kotse ko at naghin

"Teka, tita, sasama po kami!" biglang pahabol ni Liah."Sumunod na lang kayo!" aning matandang babae pagkatapos ay lakad-takbo ang ginawa nila palabas sa bahay namin."Vish, sumunod tayo. May nangyaring masama kay Fatima," mangiyak-ngiyak na sabi ni Liah."A-Ako lang ang pupunta. Hindi ka pwede dahil sa baby. Babalitaan kita."Patakbo akong lumabas ng bahay at dumiritso sa kotse ko pagkatapos ay sinundan ang kakaalis lang na kotse.What the f*ck happened, Fatima?! Bakit biglang hindi ka na humihinga?!Please, 'wag kang mawawala, kumapit ka muna, papunta na 'ko.Bigla na lang bumagsak sa pisngi ang luha ko. I am worried and afraid. Nanginginig rin ang mga kamay ko, but I composed myself and remained calm while silently praying na sana 'wag siyang mawawala.I received her message earlier. I knew it was her. She loves me and I felt the same. We were both unsure and confused. But, just like her, I am now convinced that I love her.Her message sounds like a farewell letter. I didn't know t

5 years later….“As I opened my eyes, the light coming from the sun immediately hit my face. I forgot to close the curtain last night.That's fine though. Madalas naman akong hindi nagigising ng alarm clock ko kahit gaano pa kalakas.Maaga akong papasok ngayon and that's a good thing. Masarap maging productive kapag nagising ng maaga. Marami akong pwedeng gawin.Dahan-dahan akong bumangon. Kinusot-kusot ko ang mga mata ko bago ako tumayo. Malawak ko munang binuksan ang kurtina saka binuksan ang sliding door na salamin bago tinungo ang banyo.Fresh air is just what I needed.Mabagal lang ang mga galaw ko while I am doing my daily routine dahil masyadong sensitibo ang katawan ko sa ngayon.Naligo ako pagkatapos ay nagbihis. Isang high-waist gray trousers ang isinuot ko saka pinaresan iyon ng light brown long-sleeve top, white sneakers, at white over-sized blazer. Nang matapos na ao sa ginagawa ko, isinukbit ko na sa balikat ko ang aking bag.Pagkatapos ay lumabas na ako ng condo saka

Pareho kaming patihaya na nakahiga ng kapatid ko sa malambot niyang kama habang nakatingala sa kisame ng kwarto niya na galaxy ang theme. The ceiling was painted with different constellations and everything that can be found in the galaxy tulan ng moon, mars, saturn, etc."Bakit mo naman nasabi, ate, na hindi mo kayang suklian ang pagmamahal na binibigay sa 'yo ni kuya Ev? He is the the most kindest person you had ever known even before you lost your memory." My sister said after a long silence between us."Hindi ko alam. Ganoon lang ang nararamdaman ko para sa kanya. I felt like he is not the one for me." I replied."Alam mo ba, ate, na siya ang taong tumulong sa 'yo noong mga panahong lungkot na lungkot ka dahil sa mga pinagdadaanan mo. He was there for you all along. Kami na sarili mong pamilya ay hindi mo naging karamay sa pagharap sa mga hamon sa 'yo ng mundo, pero si kuya Ev, nandoon siya sa tabi. Sinasabayan ka at tinutulungan ka. He even kept a secret because you told him to.