Hanggang sa makabalik na ako sa hotel room namin, hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga pangyayari.Nadatnan kong natutulog sa long couch si Aya kaya ginising ko siya para pabalikin na sa kwarto niya.Pagkatapos ay tinungo ko naman ang kwarto namin ni Xyrie. Mahimbing pa rin na natutulog ang anak ko.Hinubad ko ang coat ko saka tumabi ng higa sa kanya. Magkaharap kami sa isa't-isa.Marahan kong hinaplos-haplos ang buhok ng anak ko. Pinagmamasdan ko ang maamo niyang mukha.As I was watching her, I realized she resembles someone. But, I cannot point out who. He looks like someone I saw from before.I just kissed her forehead and proceeded to close my eyes.At makalipas lang ang ilang segundo ay agad na akong dinalaw ng antok.***“We’re here,” anunsiyo ng binata nang makapasok kami sa loob. “Welcome to my office.”“Sigurado ka bang ayos lang na nasa opisina mo ako habang nagtatrabaho ka? Baka makaistorbo lang ako?” Medyo madilim rin ang paligid ng opisina siya. ‘Yung working table lan

I looked at myself in the mirror. I am wearing a beige maxi dress na abot hanggang talampakan ang taas. My hair is dyed into a light brown and it was semi curled.Kasalukuyan akong nasa loob ng fitting room, inaayusan ang sarili ko. My lips were pink. Makapal ang makeup sa mukha ko para masigurong hindi maging obvious ang mga pimples at eyebags ko.After putting my makeup, I proceeded on wearing my jewelries. They were all made of silver. Suot ko rin ‘yung necklace na binili ko noong magkasama kami ni mama sa pagsashopping.Tonight is the night that we had been waiting for. Thousand of guests have already arrived and they are all wearing elegant and highclassed outfits. 70 percent of our expected guests came at patuloy pa na nagsisidatingan ang iba. After ten minutes, magsisimula na ang party.Medyo nanlalamig ang mga palad ko dahil sa kaba. Masyadong maraming tao. Natatakot akong magkamali. Kanina pa rin ako pinagpapawisan at buti na lang long lasting at waterproof ang makeup na suot

Hindi ko na kaya. Sobrang sakit na ng ulo ko at parang nag-gi-glitch and utak ko.Malakas ko siyang tinulak. Narinig ko pa ang malakas na pagtama niya sa isang bahay dahilan para lumikha ng ingay.Mabilis kong binuksan ang pinto saka tumakbo palabas. Narinig ko pa ang pagtawag niya sa pangalan ko pero hindi ko na siya pinakinggan o nilingon man lang.I took the exit kung saan walang mga tao. I was glad nang wala akong nakitang ibang tao roon kaya deritso akong nakalabas.I looked left and right, finding which direction I should take just to escape from this place.Gusto ko na lang makalayo. Gusto ko na lang maglaho para maproseso ko ang lahat ng mga nangyayari.My mind wanted to be alone.I was glad nang may dumaang taxi. Dali-dali akong sumakay roon saka nagpahatid sa condo ko.Wala na akong pakealam sa mga susunod na mangyayari. Ang gusto ko lang ngayon ay hindi ako makita ng mga tao sa ganitong sitwasyon.How am I supposed to face those people with this state of mine?Makalipas ang

I am standing in front of one big house. This is his house. I've been here.Hindi na ngayon dito nakatira si Liah. They moved out after the divorce. Vish provided them a one expensive condo para doon na sila tumira ng anak niya.It has been a week. A week had passed bago ko naisipang lumipad pabalik ng Pilipinas para lang makita siya. Baka sakaling may pag-asa pa kaming dalawa.O kahit closure lang sana para sa anak namin. I wanted him to personally meet our daughter. Apat na taon ng buhay ni Xyrie ang lumipas nang hindi nakikilala ang tunay niyang daddy. I want to make it up to her. Gusto ko siyang bigyan ng kumpletong pamilya.I wanted her to feel all the love I could possibly gave her, the kind of love that I never experienced not until Vish entered my life.My heart's beat went fast as I slowly moved the small gate to get inside. Dahan-dahan akong naglakad palapit sa pinto.I stood there for a moment. Nag-aalangan ako kung kakatok ba ako o hindi. Hanggang sa kusa na lang na gumala