All Chapters of Immortal Series Book 2: Immortal’s Fire: Chapter 31 - Chapter 40

Alessia's POVNAPATINGIN ako sa paligid at wala akong makitang lugar na pwede kong daanan. Nakapatong ang malaking pugad ng agila sa isang malaking sanga ng kahoy na tumubo sa bangin.Si Sushi ay hindi pa rin bumabalik sa tamang huwisyo nito. Ang alam ko lang ay apektado siya sa pagkawala ng tatlong necromancer, pero hindi ko inakala na magiging ganito iyon, na tila hindi siya nakakaramdam ng ano man sa kanyang paligid.Napatingala na lamang ako dahil narinig ko ang tunog ng agila. Mabilis akong tumayo at medyo umuga ang pugad kaya nakaramdam ako ng kaba. Hawak hawak ko si Sushi na nagdedeliryo at nilagpasan ko ang dalawang sisiw na alam kong hindi ito magdadala ng kapahamakan sa akin. Kailangan kong makaalis dito, bago pa bumalik ang agila. Mabilis akong humawak sa isang nakausling sanga sa may pugad at bumwelo ako para makalabas at makatuntong ako sa sanga. Pinanatili ko ang aking mga mata sa taas at hindi ako nagtangkang tumingin sa baba. Pakiramdam ko, oras na gagawin ko iyon ay

Alessia's POV"TAHAKIN mo ang daan na ito at pulutin mo ang mga kahoy na makikita mo. Tahakin mo lang din pabalik ang daanan at makakabalik ka dito. Doon ako sa kabila para mas mabilis tayo." Saad naman niya sa akin kaya napatango ako.Agad na naghiwalay kami ng landas ni Erigor at tinahak ko ang daan na sinasabi niya. Hindi ko alam kung may mga kahoy ba akong makikita sa lugar na ito. Bato ang marami dito at hindi kahoy.Sa halip na magreklamo ay naghanap ako ng mga kahoy. May nakikita akong mga kahoy ngunit hindi iyon matino, parang malilit lang ito na mga sanga na tinangay ng malakas na hangin. Ngunit pinulot ko pa rin iyon dahil makakatulog na rin ito sa paggawa ng apoy. Malaki man o maliit, importante iyon lalo na at nasa ganitong sitwasyon. Kagaya nga ng sinabi nila, you will only see it's value in time when you already lost it.Patuloy ako sa paglalakad at namumulot ako ng mga kahoy. Hindi ko alam kung tatagal ba ang mga ito ng buong gabi dahil pakiramdam ko ay hindi. Kokonti p

Alessia's POVNAKAHARAP kami ngayon sa isang matarik na daan, o kung matatawag pa itong daan dahil literal na aakyatin ito kung gugustohin mo mang pumunta sa tuktok. Masyado itong matirik para sa isang daan."Dito tayo dadaan." Saad niya sa akin.Hindi mabilang ang mura na napakawalan ko sa aking isipan. Kakasabi ko lang sa sarili ko na hindi ako marunong umakyat sa mga matatarik na lugar at heto kami ngayon, aakyatin ito na ito."W-wala bang ibang daan dito?" Nagdadalawang isip na tanong ko sa kanya. Parang hindi ko na gustong makita ang lugar na sinasabi niya dahil sa matarik na daan."Walang madaling daan patungo sa magandang lugar, Ales. Laging mahirap ang patungo doon dahil hindi matawarang ganda ang sasalubong sa iyo oras na malagpasan mo iyon." Saad niya sa akin sa malalim na paraan. Pakiramdam ko, bawat katagang binibitawan niya ay may kahulugan. Totoo naman may kahulugan iyon, ngunit hindi ko ito inaasahan mula sa kanya."Sa bawat saya, may mapait na nakaraan...yan ba ang ibi

Alessia's POV"NAKARATING na ako dito!" Halos maisigaw ko iyon na ikinahinto ni Erigor at napatingin pabalik sa akin.Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko. "Anong ibig mong sabihin?" Nagtatakang tanong niya sa akin habang ang kanyang mga kamay ay nasa mga isinumpang bulaklak. Hindi natatakot sa kamalasan na hatid ng mga ito.Napalunok ako. Hindi ko napigilan na maisigaw iyon lalo na at gumugulo sa isipan ko ang panaginip na iyon at ngayon, makikita ko ito dito. Hindi ko maiwasan na maisip na may makahulugang mensahe ang hatid ng panaginip na iyon."N-napanaginipan ko ito—kagabi. Ang lugar na ito, ganitong ganito, tapos may mga—""—diwata. Tama ba ako?" Natigilan ako dahil sa pagputol ni Erigor sa sinabi ko. Hindi lang iyon, kundi dahil din sa sinabi niya na tungkol sa diwata."P-paano mo nalaman?" Hindi ko maipaliwanag kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Masyado akong nagugulohan sa mga nangyayari. Mas lalong gumugulo ang lahat habang tumatagal.Ngumiti naman si Erigor sa akin na

Alessia's POVKATAHIMIKAN ang namayani sa pagitan namin ni Erigor. Hindi ko nagawang magsalita dahil lahat ng atensyon ko ay nasa kanya. Natatakot ako na baka malingat ako ay ikakapahamak ko na kaagad. Hindi ko kayang maliitin ang kanyang kakahayan, dahil isang malaking pagkakamali na maliitin siya.Pareho kaming naghihintay kung sino man ang mauunang umatake. Ngunit wala akong balak na mauna. I will be in the disadvantage position if I will attack first. Napatingin naman ako kay Sushi na mabangis pa rin ang mukha niya.Mine own mistress, receiveth out from th're! Thee has't nay chance 'gainst yond creature!Ramdam ko na totoo ang sinasabi ni Sushi. Kung tutuosin, wala akong laban kay Erigor lalo na sa pangangatawan nito na halatang batak na batak. Pero kung hindi ako lalaban, ano ang gagawin ko? Hahayaan ko lang siya na saktan ako at gawin ang gusto niya? Hindi naman ako makakapayag doon.Sa kalagitnaan ng pag-iisip ko ay biglang umatake si Erigor at tinamaan nito ang aking sikmura k