Pag katapos ako tawagan ni ninong Henry, Nag madali na agad akong pumunta kung saan sinabi nito kung saan posible na dinala ang kanyang asawa. Hindi ko na nagawa. lingunin pa ang akin ama sa patawag sa akin kahit ang akin dalawa kaibigan. Nag tatangis ang akin baga sa ginawa ng mga hayop na kidnappers. Hindi ko maatim na Ipinagpalit nila kung saan naroon ang akin asawa at ang kababata kong si Wendy. Hindi niya mapigilan, hampasin ang manibela ng kanyang koste habang nag mamaneho papunta sa sinasabing lugar ng kanyang. ninong Henry, dahil sa nararamdaman na galit at nag pupuyos niyang dibdib dahil sa nangyari. bakit hindi niya naisip na ganon ang gagawin ng mga kumidnap sa kanyang asawa.“Bakit - - bakit?! Sigaw ko sa loob ng sasakya. Humanda talaga sa akin ang may ka gagawan nang lahat 'ng ito!! Sisiguraduhin kong mag babayad ng mahal. Anas ko sa akin sarili habang gigil at mahigpit ang hawak niya sa manibela ng sasakyan.”“Kung magaling kayo makipag laro, siguraduhin nin

Tatlong buwan na ang lumipas simula mangyari ang kaganapan sa buhay ng akin anak. Simula ng nilibing ang aking manugang ay hindi ko na makita ang dating anak kong masiyahin dahil na rin sa pag kawala ng akin manugang siya rin ang pag kawala ng akin anak. Gabi gabi na lang ito umiinom pag katapos ay iiyak at mag sisigaw at tinatawag ang pangalan ng asawa. Halos hindi na ito pumupunta sa munisipyo. Mabuti na lang nakaalalay ang kanyang pamangkin na vice mayor ng kanilang lalawigan kahit ang kaibigan nitong governor. Hayaan na lang daw muna mag luksa ang kanilang kaibigan."Anak naman umagang umaga ay nagiinom ka!“"Eric!!! Ano ba! Tawag ulit niya sa kanyang anak ngunit hindi ito nag abala tumingin o tumigil man lang sa iniinom nitong alak.”“Maaga pa alak na agad ang ininom mo!? Wala pang laman ang tiyan mo hindi ka kumakain. Malungkot na sabi ko kay Erickson."“Inagaw ko dito ang bote ng alak. Nag takang mag salin muli ng alak sa baso!”"Ma! Iritang tawag nito.”"Tama naman hijo!

"Maganda gabi po, Ma'am Gail!" nakangiting bati ni Manang Rosa sa akin nang makapasok ako sa kabahayan."Good evening po, Manang!" balik na tugon ko naman sa Ginang. "Si Emanuel po, tulog na po ba? pagtatanong ko pang muli habang umupo ako sa sofa. "Oo. Kasama ng yaya niya. Kakaakyat lang sa itaas. Gusto mo bang kumain? Ipaghahanda kita!" ani pa nito sa akin.Umiling ako sa matanda. "Hindi na po, Manang. Medyo busog pa ako," sagot ko. "Pahinga lang po ako saglit, tapos aakyan na rin po ako. Kayo po ba? Kumain na si Ariana?" dagdag na tanong ko sa Ginang."Tapos na kami, hija. Tila pagod na pagod ang itsura mo, hija. Baka naman pinababayaan mo 'yang sarili mo. Aba'y kagagaling mo lang. Baka inaabuso mo ang katawan mo!" litanya pa ni Manang Rosa sa akin."Hindi naman po, Manang. Ayos lang po ako!" wika niya sa matanda."Siya nga po pala, si Erwin po ba umuwi na?" pagtatanong ko tungkol sa aking asawa. Ang sabi nito ay uuwi ito dahil tapos na ang duty sa hospital nito."Naku hija,