The Three Little Guardian Angels のすべてのチャプター: チャプター 2211 - チャプター 2220

Tinagilid ni Cameron ang ulo niya at sumagot, “Hindi.”Tumawa si Waylon. “Bago ‘to, Cameron. Akala ko sanay ka na makakita ng katawan ng lalaki dahil nasa isang bubong ka kasama ang ibang lalaki?”Humarap si Cameron para tapatan ang tingin niya. “Seryoso ka ba? Hindi ako nahihiya. Hinahamon kita na maghubad.”Tahimik siyang tiningnan ni Waylon.Habang may mayabang na ngiti, lumapit si Cameron sa kaniya at sinabing, “Akala ko hindi ja mahihiya. Pero mukhang mali ako. Ayos lang. Ayos na makita ko ulit.”Mananalo siya kay Waylon nang isang beses kahit na ang kapalit non ay ang pagtapos ng sarili niyang dignidad Hinawakan ni Cameron ang butones ng shirt niya. Pero, bago pa siya magawa, pinigilan siya ni Cameron at naningkit ang mata nito. “Seryoso ka ba dito?”Halata naman na nagbibiro lang si Cameron sa kaniya. Kung tutuusin, paano kung mas malakas ang loob niya kumpara kay Cameron? Gusto lang niya ipitin si Waylon. Hindi naman niya talaga ito huhubaran.Gusto niyang bawiin ang k

Sumimsim si Cameron ng tsaa at tumango. “Gagawin ko.”Inutusan ni Maisie ang katulong na ihanda ang guest room para kay Cameron. Nang may sasabihin na si Cameron, sumagot si Waylon. “Mom, hindi siya dito titira.”“Bakit?” tanong ni Maisie.Tumingin si Daisie kay Waylon at tinanong, “Hahayaan mo ba si Cameron na mag stay sa hotel?”“Hindi.” kalmadong sagot ni Waylon, “Sa Emperon siya titira.”Mukhang may naintindihan si Maisie at ngumiti, “Sige kung ganoon. Malapit ang Emperon sa Taylorton. Sa Taylorton titira si Daisie at Nollace para maalagaan din nila si Cameron kapag tumira siya sa Emperon.”Pagkatapos nilang kumain ng lunch, sinundan ni Nollace at Waylon si Nolan sa study room nito.Dinala ni Daisie si Cameron sa garden. Parang may naalala siya at mahiwatig na tinanong, “Cameron, hindi ka talaga titira rito?”“Oo. Hindi lang ako komportable tumira dito…”“Hindi mo naman iniiwasan ang kuya ko, ano?” mula nang bumaba sila sa barko, naramdaman niya na may nangyari sa kanila.

Pagkatapos ma-bake ng mga pastries, nagbalot si Daisie para kay Freyja. At dahil palabas na rin si Nollace, hinatid niya si Daisie sa hospital.Bago lumabas ng sasakyan, humarap siya at hinalikan si Nollace sa pisngi. “Mauuna na muna ako.”Mahinang tumawa si Nollace at hinaplos ang mukha nito. “Okay.”Lumabas si Daisie sa sasakyan, nagsuot ng mask at sumbrero, at naglakas papunta sa entrance ng hospital.Pinanood ni Nollace na maglakad si Daisie palayo sa sasakyan, kinuha niya ang phone niya at kinausap si Edison.Yumuko si Daisie at umiwas sa nga tao habang hinahanap ang daan sa gynecology department. Pumunta siya sa ward ni Freyja at nang itutulak na niya pabukas ang ward, lumabas si Colton doon.Nakasalubong ang dalawa sa pinto.Kumunot si Colton at may sasabihin na sana, nang mapagtanto niya na kapatid niya ito. “Daisie?”Binaba ni Daisie ang mask niya. “Colton, nandito ka?”Alam ni Colton na nakabalik na sila mula sa East Islands kaya hindi gulat na makita siya. Mahina si

“Sa tingin mo ba dahil yon sa mga salita na…” hindi ipinagpatuloy ni Freyja, at mukha siyang depressed at malungkot.“Kung hindi, ano pa?” hinawakan ni Colton ang kamay niya. “Freyja, handa kang ilabas ang labas ng nasa puso kapag kinakausap mo si Daisie. Wala ka bang gustong sabihing ngayong nandito ako?”Gumalaw ang mata ni Freyja at mahina siyang ngumiti. “Wala na akong masabi.”Tumingin si Colton sa kaniya. Walang pag-iiba sa emosyon sa mata nito na para bang nasa gulo pa rin siya. Pagkatapos ng ilang sandali, tumayo siya. “Magpahinga ka muna.”Nang lumabas si Colton sa ward. Kinuyom ni Freyja ang kamao niya, kasama ang bracelet sa kamay niya at kinagat ang kaniyang labi.‘Mula noong kalahating buwan, parang may hindi nakikitang harang sa pagitan namin. Akala niya na kay Deedee lang ako may pakialam at galit siyang umalis at hindi namin nakita ang isa't isa nang kalahating buwan mula non.‘Dahil sa takot nga ang nagawa kong desisyon. Seguridad lang ni Deedee ang iniisip ko. H

Kung araw-araw ay may mababait na patron tulad niya, siguradong makakakuha siya ng tatlong magagandang bahay.Mas naging relax si Cameron ng naglibot siya. Bigla siyang nakarinig ng sigaw sa taas mula sa roller coaster na dumaan sa ibabaw ng ulo nila.Lumiwanag ang mata ni Cameron at humawak siya sa kamay ni Waylon. “Ayan?”Tinaas ni Waylon ang kilay niya. “Sigurado ka?”Ngumiti si Cameron. “Natatakot ka?” Naningkit ang mata ni Waylon. “Basta hindi ka takot.”Tumakbo si Cameron palapit sa roller-coaster at sinundan siya ni Waylon. Sumakay na sila sa roller-coaster, at nakikita ni Cameron na mas lumiliit ang mga tao sa paligid habang umaakyat ang roller-coaster pataas. Dahil hindi iyon mabilis, nagtaka si Cameron. “Bakit ang bagal? ‘Di ba dapat mabilis ito?”Tumalikod ang ibang tao para tumingin kay Cameron na parang nakatingin sila sa isang taong nakakairita.Tumawa si Waylon. “Pwede maghintay ka muna saglit?”Biglang huminto ang roller-coaster at kumunot ang noo ni Cameron