Lahat ng Kabanata ng MIREYA, The Miracle Heiress : Kabanata 91 - Kabanata 100

MIREYA’S POV “Miss, puwede mo ba kaming iwanan saglit?” tanong ko sa babae. “Ayoko,” mabilis na sagot niya sa akin. “Kung ayaw mo na masira ang buo mong mukha ay lumabas kana ngayon din. Don’t worry dahil hindi ko aagawin sa ‘yo. Mag-uusap lang kami.” kalmado pero kaunti na lang ang natitira sa pasensya ko. “Bakit mo ba ako pinapalabas?” mataray na sabi niya sa akin. “Bingi ka ba? Mag-uusap lang kami,” sagot ko sa kanya pero pilit kong pinipigilan ang sarili ko na magalit sa kanya. “Hindi nga puwede. Alam mo move-on kana, matagal na kayong tapo–” Hindi ko na siya hinayaan na magsalita at mabilis akong lumabas sa silid nila. Galit na galit ako pero kailangan kong pigilan ang sarili ko. Hindi ako puwedeng manakit na lang. Habang naglalakad ako ay bigla na lang tumulo ang mga luha ko pero mabilis ko rin itong pinunasan. Mabilis akong pumasok sa room ko para kunin ang susi ng kotse ko. Pinapakalma ko ang sarili ko bago ako lumabas. Naglakad ako papunta sa kotse ko. Mabilis ko itong

MIREYA’S POV “A–Anong sabi mo?” nauutal na tanong ko sa kanya. “I–Ikaw.” “Ikaw ang..” “Xandro!” sigaw ko sa kanya dahil naiinis na ako. “Ikaw ang tunay na ina ni Alec,” sagot pa niya ulit sa akin. “Anong kalokohan ang pinagsasabi mo?!” Sigaw ko sa kanya. “Nagsasabi ako ng totoo,” umiiyak na sagot niya sa akin. Nalilito akong tumingin sa kanya. Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya sa akin. Kung bakit ba niya sinasabi sa akin ang mga kalokohan na ito. Ano bang trip niya? Pinagloloko ba niya ako? “Ano bang ginagawa mo?! Bakit mo ba ito ginagawa sa akin? Bakit?!” Sigaw ko sa kanya. Pero nanatili lang siyang nakayuko at hindi siya nagsasalita. “Gagawin mo ba talaga ang lahat para lang manatili ako sa ‘yo? Sa tingin mo ba talaga maniniwala ako sa ‘yo! Sa tingin mo maniniwala ako sa mga kalokohan mo!” galit na galit na ako sa kanya dahil ginagamit niyang dahilan si Alec. Ginagamit niya ang kahinaan ko laban sa akin. “Alam ko na hindi ka naniniwala sa akin pero kung naalala m

MIREYA'S POVNakatulog pala ako habang hinihintay ko siya. Paggising ko ay si Xandro agad ang nakita ko. Alam ko na umiiyak siya. Kitang-kita ko sa mga mata niya na kakagaling lang niya sa pag-iyak. Kaya pinigilan ko rin ang sarili ko. Pinagbantaan niya ako na kapag sa loob ng limang minuto ay wala pa ako ay ilalayo niya sa akin si Alec.Dahil sa sinabi niya ay umiyak na talaga ako. Palagi naman niyang nilalayo sa akin si Alec. Gustuhin ko man maaalala ang lahat pero wala. Hindi ko talaga maalala. Lalabas na sana ako pero biglang nakuha ang atensyon ko ng mga photo album na nasa side table. Wala sa sariling kinuha ko ito. Umupo ako sa kama."ALEC DAVID B. SANTILLAN" basa ko sa nakasulat sa labas ng album.Huminga ako ng malalim bago ko ito dahan-dahang binuksan. Unang tumambad sa akin ang mga larawan ko. Naming tatlo, isa-isa itong nakadikit sa album na para bang isang pamilya kami. Sa next page ay ang Baby Alec ko. Sa bawat paglipat ko sa Album ay parang sinas*ksak ang puso ko. Sobra

THIRD PERSON POV“Puwede ka ng lumabas diyan. Nakaalis na siya,” saad ng Ginang kay Divina. Dahil buong araw siyang nagtago kahapon. Dahil nasa mansyon si Xandro at ayaw niyang malaman nito na tinatago siya nito."Bakit kasama niya si Mireya dito? Nagkabalikan na ba sila? Kahit kailan ay salot talaga sa buhay ko ang babae 'yan!" Sigaw ni Divina sa sobrang galit niya."Hindi pa siguro, sa tingin ko ay kinukuha pa ulit ni Gavin ang loob niya. Isa pa 'yan hindi na talaga sumusunod sa akin." "Hinayaan lang niya akong maging kawawa kay Mireya. Sa buong buhay ko ay siya lang ang gumawa sa akin ng ganun. At hindi ko kayang tanggapin na maging masaya sila. Babawiin ko ang lahat. Ang lahat ng akin." Galit na bulalas ni Divina."Hindi tayo papayag na maging masaya sila. Iisa-isahin natin sila. Hindi sila dapat maging masaya habang tayo ay miserable sa buhay natin." Saad naman ng Senyora."Roland, sirain niyo ang clinic ni Mireya dito. Gawin niyo na ngayon din. Walang kahit na sinong buntis ang

MIREYA’S POV Maayos kaming nakalipat sa bahay ni Xandro. Unang gabi pa lang namin ay tuwang-tuwa si Miracle. “Mommy, gusto ko po dito. Ang ganda po ng house ni daddy.” sabi niya sa akin. “Talaga ba?” nakangiti na tanong ko sa kanya. “Opo, mas maganda po sa house nila lola.” huma-hagikgik na sagot niya sa akin. “Gustong-gusto mo talaga si Xandro na maging daddy mo?” “Opo, gustong-gusto ko po.” “Bakit mo gusto?” tanong ko sa kanya. “Handsome po siya at kind po. Comfortable po ako kapag kasama ko siya.” Sagot niya sa akin. Dahil sa naging sagot sa akin ng anak ko ay nagdesisyon na ako. Hahayaan ko na lang siya na tawagin si Xandro na daddy. Walang problema sa akin as long as payag si Xandro. Mas pipiliin ko na lang na maging masaya ang anak ko dahil alam ko sa sarili ko na wala pa rin naman akong takas kay Xandro lalo na may Alec kami. Sinusubukan kong maging maayos ang meron kami ngayon ni Xandro. Kahit na gaano ako ka-busy sa trabaho ay pinipilit ko na ipagluto sila ng dinner