Warning! Not suitable for ages 17 and below. But, since you're a curious rat and still read it anyway, then, READ AT YOUR OWN RISK!!!CHAPTER 20: seatBELTMabilis ko siyang itinulak sa dibdib ngunit hindi ito natinag. Mas lalo lang yatang nag-init ang aking pisngi dahil sa pagka-hawak ko sa matigas niyang dibdib. Sinamaan ko ito ng tingin. "BALIW KA NA!"He smirked at me, moving one step forward. Halos lumiyad na ako sa kaniyang lamesa dahil sa sobrang lapit niya. I shivered when he held my bare waist with both of his hands. "I'm a doctor, baby, I can't be crazy."Napakagat ako ng labi. I almost forgot that he's also a doctor. A doctor who prefers to stay inside his building just to piss me off. I scratched my nose and slightly wrinkled it while looking at him. "Oh yeah. I almost forgot that you're a doctor too. E bakit hindi ka naka-duty ha? Doctors should always be busy. Why are you here then, instead of taking care of your patients?" I stopped myself from rolling my eyes. "I ow

CHAPTER 22"Okay. We'll be early tomorrow. Yes, Clar. Tell Fia about it too. Okay, bye." Ibinaba ko ang aking cellphone pagkatapos ay naupo na sa gilid ng kama. Hinihilot ko ang aking noo nang biglang mag-ring na naman ang aking cellphone. Tiningnan ko ito at nang makitang si Niclaus ang tumatawag ay agad ko itong pinatay. I bit my lower lip. Pang-ilang beses na ba siyang tumawag, at sa ilang beses na iyon ay hindi ko siya sinagot. Wala akong sinasagot sa mg tawag niya. I just don't know what to say.I've been avoiding him after what happened. I don't know how to face him after that. O mas tamang sabihin na ayaw ko na ulit na mangyari 'yon kaya iniiwasan ko siya. Hindi na nga ako lumalabas ng bahay sa kakaiwas sa kaniya. Ayaw ko na ulit mahulog sa patibong ng lalaking 'yon. Muli akong nagngitngit sa galit nang maalala kung ano ang nakita ko kahapon. Kalat na kalat sa SocMed kaya imposibleng hindi ko makita. It was a picture of him and Carlie Vedad, magkasama sa isang restaurant. Hin

CHAPTER 24"Pagkatapos mo kaming ihatid, umalis ka na. You don't have to stay." Ani ko habang nakatingin sa labas ng bintana. Napilitan nalang akong sumakay sa kotse niya nang tumawag sa akin si Clar at sinabing hindi niya daw ako masusundo dahil may importante siyang ginagawa. I told her na ang service van nalang mismo ang pumunta dito, pero sabi niya ay nasiraan daw. Naisip ko tuloy, hindi kaya magka-kontsaba ang dalawang 'to? Tch. Narinig ko ang malakas na buntong-hininga niya."Son? Do you want Daddy to go home after sending both of you to Mommy's work?" Napakunot ang noo ko habang nakatitig pa rin sa labas ng bintana. I refuse to look at him dahil ayaw kong dalhin na naman ako ng pantasya ko kung saan saan. These past few days, hindi ko na talaga nagugustuhan ang nagiging takbo ng utak ko, maging ang sarili kong mga aksyon sa tuwing nandiyan siya. "What? Why? You should come with us Daddy. We'll both protect Mommy from boys," Napangiwi ako sa tinuran ng aking anak. Really, Luka

CHAPTER 26It was past 9 in the evening when we finished the shoot. It was exhausting. Hindi na ako nagtaka noong pagkalabas ko sa dressing room matapos makapagbihis ay nakita kong tulog na si Luke sa balikat ni Niclaus. I sighed as I looked around. Nililigpit na ng staff ang mga kagamitan. Tomorrow would be even more exhausting dahil sa beach ang magiging setting ng shoot. Medyo malayo ang biyahe kaya alam kong nakakapagod talaga iyon. Hindi na talaga ako nasasanay sa mga ganito kahit gaano pa ako katagal sa industriya. "Let's go," Niclaus looked up before smiling at me. Iniwas ko kaagad ang tingin ko dito. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang sinabi at ginawa nito kanina. Pakiramdam ko ay permanente na iyong nakaukit sa aking utak at hindi na matatanggal pa. He caused so much scene for God's sake! I almost fainted when I saw how the other people look at us. Some look at us in a very insulting way, because who wouldn't? Sa ginawa niya kanina sino kaya ang hindi mandidiri? Doon pa tala

CHAPTER 28"Where is my son?" Tanong ko nang makapasok na kami sa bahay niya. Tiningnan ko ang buong paligid. The marbled floor shines like a diamond. All the furniture looks very expensive. Of course, what would I expect from a person like him? He's wealthy enough to have all of this shiny things around. "He's safe. Don't worry," he answered that made me look at him. "Baby, he agreed to be with Tungsten since he wants us to have some time alone," He said defensively when he saw my glare. "What do you mean by some time alone, ha? I don't like to have some time alone with you." Dahil baka may iba pang mangyari sa time alone na 'yan. Hindi ko nagugustuhan ang salitang 'yan. "Where is the food? You brought me here for the food, where is it?" He guided me to his dining area. May mga pagkain nga doon na nakahanda na. Napakunot ang noo ko nang makitang halos puno ang lamesa niya. "Bakit ang dami naman yata? Anong akala mo sakin patay gutom? I still have a runway the day after tomorrow