"Zehra, gumagalaw pa ba iyan?"Siniko ko si Lea. Ang tinutukoy niya ay si Adriano na nakatayo sa labas ng bahay nila. Ang mga kamay ay nasa harapan at blangko ang itsura. Kanina pa ito pinagtitinginan ng mga kapitbahay namin na dumaraan. Hindi nga ito gumagalaw pero tingin ko ay ganito ang training niya. Mukhang bodyguard kasi talaga siya ni Thauce."Pero, ang gwapo niya talaga Zehra. Ano ang pangalan? ilang taon? nang pumunta kasi siya nung kunin ang mga gamit mo ay hindi ako kinausap kahit na ang dami-dami kong tanong sa kaniya. Sinabi ko pa nga sa sarili ko at nanalangin sa mga tala na magkita kami ulit. At ito nga... narito na siyang muli."Hinila ko na lang si Lea papasok ng bahay nila. Tiyak kasi na naririnig ni Adriano ang usapan namin na dalawa at nakakahiya! itong kaibigan ko kasi ay lantad ang pagkagusto dito sa tauhan ni Thauce."Tingin ko ay hindi naman nalalayo ang edad niyan sa akin! 30? 32? ayos lang iyon! 27 naman na ako!""Shh!" suway ko sa kaniya. Ibinaba ko sa lames

"E-Errol...""Good night. See you next week, Zehra," sabi niya ng nakangiti at pumasok na sa loob ng sasakyan. Napatingin pa ako doon hanggang sa makaalis na iyon at mawala sa paningin ko.Naibaba ko ang mga paper bag na hawak ko at napataban ako sa aking mga labi.Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata nang may mapagtanto ako pagkatapos ng ginawa ni Errol.Kahit ang halik na iyon...Hindi manlang napabilis ang tibok ng puso ko.Naglakad ako papasok sa eskinita at imbis na pumunta sa aking apartment ay tinungo ko ang bahay nila Lea. Nagulat pa siya nang dumating ako. Nagpadala na rin ako ng mensahe kay Adriano ngunit wala pang limang minuto ay nakita ko na siya sa labas ng bahay nila Lea.Ang bilis naman niya?Ngayon nga ay nakauwi na kami sa bahay ni Thauce. Wala siyang mensahe sa akin hindi katulad nang pumunta ako sa bahay nila Lea. Mukhang galit pa rin siya hanggang ngayon. Napabuntong hininga ako. Nagpasalamat ako kay Adriano at pagkatapos ay umakyat na ako sa aking silid. Piki

Pagkatapos ng sinabi ni Thauce ay tumayo siya at lumabas sa silid. Napabuga ako ng hangin at tumingin kay Sister Angelica. Nahihiya. Humingi ako kaagad ng paumanhin. Ang hirap rin kasi kay Thauce ay basta kung ano ang nais gawin at sabihin ay ginagawa na lang niya. Sa harapan pa mismo ni sister bigla na lang nagmura.Nakakahiya."Pasensiya na po talaga kayo sa inasal ni Thauce."Umiling si Sister Angelica, "Sanay na kami sa batang iyon. Pero mabait naman siya, 'nak. Hindi naman ang lumalabas sa bibig niya ang magsasabi at magpapakilala sa iyo kung sino siya. Napakabuti na bata niyan. Matabil lang ang dila."Naalala ko ang pagtulong ni Thauce sa amin ni Seya.Iyon nga. Mabait rin siya at matulungin na tunay pero, minsan ay mahirap intindihin. Lalo iyong mga sinasabi niya. Nais niya akong manatili sa kontrata at gawin ang napag-usapan namin pero hindi naman ako maaaring umalis ng basta-basta sa bahay niya."Hindi naman niya pinababayaan itong bahay ampunan kahit na sobrang abala niya sa

Napangiwi ako nang makita ang masamang tingin ni Thauce sa akin."A-Ano na naman ang ginawa ko?" tanong ko sa kaniya.Napaatras ako nang lumapit siya sa akin, hindi siya tumitigil. Taas baba rin ang kaniyang dibdib dahil sa inis? galit? hindi ko alam kung ano itong nakikita ko sa kaniya pero parang galit siya dahil salubong ang mga kilay niya at masama ang tingin niya sa akin.Kaso... may halong ibang emosyon ang nasa kaniyang mga mata. Hindi ko lang mapangalanan."Babalik rin naman ako doon sa loob, eh--""I thought you left me."Mahina lang ang pagkakasabi niya kaya hindi ko masyadong narinig."H-Ha?""I thought you left."Napasandal ako sa pader at naramdaman ko ang lamig non. Itinaas ni Thauce ang kaniyang mga kamay sa magkabilang gilid ko at napayuko siya sa aking harapan."B-Bakit naman ako aalis? sinabi ko na pupunta lang ako sa comfort room.""You took so long.""Matagal talagang mag-cr ang mga babae, Thauce.""Not you."Ang bilis ng pagsagot niya!"Hindi naman kita iiwan dito

Hindi naging madali para sa akin ang magdesisyon na sundin ang mga gusto ni Thauce para sa kapakanan ng kapatid ko. Hindi lang ang pagkuha sa atensyon ni Errol, hindi lamang ang paibigin ito dahil mas nadagdagan ang mga nais ni Thauce na gawin ko para sa kaniya.Nang magsisi ako sa pagtanggap ng kasunduan ay huli na, wala rin sa aking isipan na mahuhulog ang loob ko sa taong ang tingin ko una pa lang ay masama na. Lahat, lahat ng nangyayari ngayon ay kailanman hindi sumagi sa aking isipan.Ang gusto ko lang ay maging ligtas si Seya, mawala ang malubhang sakit niya kahit pa ang kapalit ay ang sarili ko. Kahit pa manloko ako ng ibang tao. Ngunit hindi nagtagal ay napagtanto ko na mali na gumamit ako ng iba para lamang sa pansariling dahilan ko, naging makasarili ako at hindi na inisip pa ang kapakanan ni Errol at ang nararamdaman niya para sa akin.Siya na simula umpisa nang magkasakit si Seya ay nariyan para damayan ako."Kung... kung tinanggap ko ba ang alok na tulong ni Errol? makaka