All Chapters of Shut Up and Take Me: Chapter 31 - Chapter 40

Patuloy ang pag-alsa ng dibdib ni Jacob habang nakatayo siya at nakakuyom nang mahigpit ang mga palad. Ni wala siyang maramdamang kaba mula sa babaeng nakatayo ng mga ilang metro mula sa kaniya. Alam niyang alam na nito na naroroon siya. "I know you would come for me. Kanina pa kita hinihintay," wika ng babae. And she faced him."What did you tell her, Sandra?" His jaw clenched.Tumaas ang kilay ni Sandra kasabay ng isang ngiti. "Everything that she has to know," tugon niya. "I'm glad she listened to me. Now, she's free from danger." Muli itong ngumiti.Halos hindi namalayan ni Jacob na mabilis niyang napaikli ang distansya sa pagitan nilang dalawa. The next thing he knew, mahigpit nang hawak ng kamay niya ang leeg ni Sandra. But she didn't even flinch. Her eyes are meeting his. And she isn't blinking. Punung-puno ng determinasyon ang mga matang iyon. "She left me because of what you did!" tiim ang mga bagang na wika niya. Lalong lumapad ang ngiti ni Sandra. He badly wants to twist he

"What are you doing here?" bungad na tanong ni Natalia kay Mia. Nakakuyom nang mahigpit ang kaniyang mga kamay. "And where the h*ll have you been? You look like a mess! Ano, nahihirapan ka na ba kaya bumalik ka rito? Na-realize mo ba na hindi mo pala kayang mabuhay sa pamamagitan lang ng pride mo? Hindi mo na ba kinaya ang consequences sa ginawa mong pag-iwan sa kompanya? Hindi na ba kinaya ng konsensiya mo ang makitang dahil sa iyo, unti-unti nang bumabagsak ang Blacksmith Hotels?"Mia smirked. "Can you stop talking? Baka madulas ang dila ko at kung ano pa ang masabi ko," aniya. "How dare you!" naiinis na wika ni Natalia. Susugurin niya sana ang kapatid, ngunit mabilis siyang napigilan ng ama. "Leave us," wika ni Vincent sa kaniya."Dad, what?" hindi makapaniwalang wika ni Natalia. "So, ano, etsapwera na naman ako ngayon na nandiyan na naman ang babaeng iyan? Ano, Dad, bigla kang nakalimot sa lahat ng pinangako mo sa akin at kay Mommy?" Nangilid ang mga luha niya."Mia and I need t

"Jacob, tatlong buwan na," wika ni Vic sa binata isang hapon na nakita niyang nakatambay ito sa may veranda ng malaking bahay, tulala at malayo ang tingin. Nagbuntong-hininga siya kasabay ng pag-upo sa tabi nito. "Oras na siguro para sumuko ka." Napatingin sa kaniya si Jacob."Mula ng araw na nawala si Mia, walang gabi na nakatulog ako nang maayos, Mang Vic. Lagi kong iniisip lahat ng nagawa kong pagkakamali sa kaniya. Dahil sa galit ko sa kaniyang ama, naging makasarili ako at ginamit ko siya kahit na alam kong wala naman siyang kasalanan." Yumuko siya kasabay ng pagbagsak ng kaniyang mga luha. "Gusto ko lang naman na makausap siya at makahingi ako ng tawad, pero hindi niya na ako binigyan ng pagkakataon. Naiintindihan ko ang galit niya. Pero gusto ko lang makausap siya kahit sa huling pagkakataon na."Ipinatong ni Vic ang kamay niya sa balikat ng binata. "Ang totoo niyan, hindi ko alam ang sasabihin ko sa iyo. Hindi rin ako pabor sa ginawa mo kaya katulad mo, naiintindihan ko rin si

Dinig na dinig ni Vic ang malalim na paghinga ni Jacob habang nakatingin ito sa kalawakan ng farm mula sa harap ng malaking bahay."Salamat sa iyo," wika ni Vic, "lalong naging masagana ang ani natin. Magaganda ang produkto ng poultry at ng babuyan. Malulusog din ang mga anak ni Malia. Magaling kang mamalakad."Napangiti si Jacob nang marinig ang pangalang Malia. Sa wakas ay pinangalanan niya ang mga kabayo sa farm na request sa kaniya ni Mia noon. "Nagsusumikap ho ako para hindi ko na kailangang bumalik sa Canada. Gusto kong maiuwi rito si Dad. Magaganda na rin naman ang facilities dito sa atin," tugon niya. "Sana nga una pa lang ay hindi na ako umalis. Sana tinulungan ko na lang ang Lola. Things might have been different.""Ginawa mo lang kung ano ang sa tingin mo ang nararapat gawin noon dahil isa kang mabuting anak. Sigurado akong ipinagmamalaki ka ni Leonel.""Sana nandito pa ang Lola para makita ang lahat ng ito. Siguro tatalon iyon sa tuwa kapag nakita na lalong umuunlad ang fa

"I'm so sorry, Mia. Kung alam ko lang, hindi ko na sana kinuha ang delivery na iyon. Sino ba naman ang mag-aakala na ex mo nga at ang farm nila ang magiging supplier natin sa dami nga ng supplier sa mundo, 'di ba? Grabe naman ang coincidence na nangyari, 'di ba? Kung alam ko lang talaga, promise—"Hindi natapos ni Bianca ang sasabihin. Pinutol na ito ni Mia. "Basta gawin mo na lang ang pinagagawa ko," aniya.Tumango si Bianca. "I'm sorry..."Napabuntong-hininga si Mia. Nasapo niya ang noo. "Look, I'm sorry. Hindi ko sinasadyang pagbuntunan ka. Hindi mo ito kasalanan, B. Okay? It was just meant to happen, I guess," kibit-balikat niyang wika. Muli siyang napabuntong-hininga. "So, ano'ng balak mo ngayon?""Wala. I'll just continue doing what I'm doing. I have to focus on this restaurant. Hindi ako pwedeng magpaapekto sa nangyari," tugon ni Mia."What if bumalik siya?"Isa na namang buntong-hininga ang pinakawalan ni Mia. "Sa mga sinabi ko sa kaniya, sana malinaw na ayaw ko na siyang mak