Tous les chapitres de : Chapitre 341 - Chapitre 350

แต่กลับลังเลครุ่นคิดอยู่นานถึงสิบนาที กว่าเขาจะยอมเปิดประตูลงจากรถ เดินเข้าไปในร้านดอกไม้"คุณผู้ชาย ซื้อดอกไม้หรอคะ? ให้แฟนหรอคะ?"หลังจากจ้านหยินเดินวนทั่วร้านหนึ่งรอบ ก็ถามเจ้าของร้านว่า "จะให้ภรรยาครับ"เจ้าของร้านพูดยิ้มๆ "วันเกิดของเธอหรือเป็นวันครบรอบแต่งงานของพวกคุณคะ?""ไม่ใช่ทั้งสอง ก็แค่อยากให้น่ะครับ"เจ้าของร้านพูดยิ้มๆ "งั้นเป็นช่อดอกกุหลาบประดับแซมด้วยดอกยิปโซเป็นยังไงคะ?"จ้านหยินที่ไม่เคยให้ช่อดอกไม้ผู้หญิงมาก่อน ก็คิดว่าที่เจ้าของร้านเสนอมานั้นแม่นยำดี จึงพยักหน้า "เอาตามที่คุณบอกเลยครับ""รอสักครู่นะคะ"เจ้าของร้านดูออกว่านี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มให้ดอกไม้ภรรยาใช้เวลาอยู่สักครู่ เจ้าของร้านก็ส่งช่อดอกไม้ให้จ้านหยิน จ้านหยินรับช่อดอกไม้มาอุ้มไว้ เมื่อจ่ายเงินเสร็จ ก็หอบช่อดอกไม้หมุนตัวออกจากร้านเขาเอาช่อดอกไม้วางลงเบาะข้างคนขับ ขณะที่กำลังขับรถก็คอยมองช่อดอกไม้อยู่เป็นระยะขณะเดียวกันก็ยังคิดว่า เขาควรจะใช้เหตุผลอะไรมาอ้างเพื่อให้ช่อดอกไม้นี้ต่อหน้าไห่ถงดี?ไม่นาน ก็มาถึงหน้าประตูโรงเรียนมัธยมกวนเฉิง เนื่องจากเขาเลิกงานก่อนเวลา ตอนนี้นักเรียนเพิ่งจะเลิก

"พี่สาวฉันบอกว่าจะไม่กลับมากินข้าว ระยะทางค่อนข้างไกล เห็นบอกว่าถ่อกลับมาลำบากมาก ตอนเที่ยงก็ไม่มีเวลาพัก ในบริษัทมีโรงอาหาร เธอจะกินข้าวที่บริษัท"จ้านหยินรับคำสั้นๆ"ตอนเย็นพี่เลิกงานกลับมา ถามด้วยว่าพี่ปรับตัวได้หรือเปล่า โดนใครรังแกไหม ผมพอจะคุยประธานลู่ได้อยู่ ถ้ามีใครังแกพี่ ผมจะขอให้ประธานลู่ช่วยเป็นแบ็คอัพให้"ไห่ถงหันกลับมามองเขาอีก "ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมพี่ถึงห่วงคุณขนาดนั้น เอาแต่กำชับฉันเป็นล้านรอบว่าต้องทำตัวดีๆกับคุณ"ใบหน้าของจ้านหยินแดงระเรื่อเวลาอยู่ต่อหน้าพี่ภรรยาเขามักจะวางตัวได้อย่างดีเพราะเวลาค่อนข้างคับขัน ไห่ถงจึงเตรียมอาหารเที่ยงที่เรียบง่ายมากโชคดีที่ จ้านหยินกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีท่าทีรังเกียจสังนิดไห่ถงคิด แค่เครื่องในหมูที่เขาไม่กิน แล้วก็ไม่ชอบกินกระเทียมกับต้นหอมผักชีแล้ว ที่จริงเขาก็เลี้ยงง่ายมากเหมือนกันหลังมื้ออาหาร จ้านหยินไม่ได้กลับไปในทันทีไห่ถงล้างเครื่องจานชามเสร็จก็ออกมาจากห้องครัว เมื่อเห็นว่าเขายังอยู่ ก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาดูเวลา แล้วเดินไปหาเขาพร้อมกับถาม "คุณจ้าน ตอนบ่ายคุณไม่ต้องทำงานหรอ? บ่ายโมงกว่าแล้วนะ ฉันจำได้ว่าที่ผ่านมาค

"สามีให้ฉัน สวยใช่ไหมล่ะ? ฉันว่ามันสวยมาก ชอบสุดเลย"หลังจากที่ไห่ถงถ่ายรูปช่อดอกไม้ไปไม่น้อยแล้ว ก็วางโทรศัพท์ลง อุ้มช่อดอกไม้เข้าหาตัวแล้วดม "หอมมาก!"จางเหนียนเซิงเห็นภาพเหล่านั้นเต็มสองตา บาดหัวใจเกินไปมาก"ที่แท้พี่เขยเป็นคนให้พี่ไห่ถงนี่เอง วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรหรอ? ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นเขาให้ดอกไม้พี่ไห่ถงเลยนี่" รอยยิ้มของจางเหนียนเซิงค่อนข้างแข็งทื่อ คำพูดที่เขาพูดออกมาก็แฝงไว้ด้วยความริษยา ในขณะเดียวกันก็แฝงถึงการจ้องจับผิดอยู่ด้วยไห่ถงเงยหน้ามองเขา แล้วว่า "ระหว่างสามีภรรยา จะให้ดอกไม้กันต้องเป็นวันพิเศษด้วยหรอ? ถ้าฉันชอบ สามีฉันก็พร้อมจะซื้อมาให้ทุกวันนั่นแหละ เมื่อก่อนน่ะ เป็นเพราะฉันเสียดายเงิน ดอกไม้ช่อนึงก็ไม่ใช่ถูกๆ แถมกินก็ไม่ได้ ฉันบอกเขาว่าแทนที่จะให้ดอกไม้ช่อนึงสู้ซื้อเนื้อดีๆให้ฉันกินดีกว่า เขาก็เลยไม่ได้ให้"จางเหนียนเซิง "...มันก็ใช่""เหนียนเซียง มีธุระอะไรจะบอกพี่จวินหรือเปล่า? ไม่งั้นโทรหาเธอไหม เธอก็น่าจะใกล้กลับแล้วล่ะ""ไม่มีอะไร ผมแค่ผ่านมาเลยแวะมาเยี่ยม พี่ไห่ถง ผมกลับบริษัทไปทำงานก่อนนะ""โอเค"ไห่ถงรับคำสั้นๆ แล้วหันกลับไปชื่มชมช่อดอกไม้ที่จ้า

เขาเคยพูดว่าจะให้พวกตระกูลไห่เป็นขอทานยังยากเลยซู่หนานหัวเราะและพูดว่า: "ถ้าบีบคอจนตายในคราวเดียว ก็จะไม่มีเรื่องสนุกให้ดู"จ้านหยินมีเส้นสีดำบนใบหน้าของเขา"การจัดการกับคนแบบนี้ อย่าเพิ่งรีบใจร้อน ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ปล่อยให้พวกเขาสูญเสียทุกสิ่งที่พวกเขาเคยมีไปทีละเล็กทีละน้อย ใ้ลิ้มรสชาติที่พยายามรักษาไว้ แต่ได้สูญเสียไปต่อหน้าต่อตานั้นคือสิ่งที่ทรมานที่สุด"ซูหนานยอมรับว่าครั้งนี้ตัวเขาไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่ไม่มีเร่งรีบที่จะจัดการพกตระกูลไห่ภายในคราวเดียว“แต่บอสไม่ต้องกังวลไป ยังไงผลลัพธ์สุดท้ายก็จะทำให้คุณพึงพอใจอย่างแน่นอน”“เพราะตอนนี้ไห่จื้อเหวินถูกบริษัทไล่ออกแล้ว ครั้นการค้นหายอดฮิตได้รับความนิยมอย่างสูงในขณะนั้น และชื่อเสียงในที่ทำงานของไห่จื้อเหวินก็ย่ำแย่เช่นกัน ส่วนเรื่องการจะหางานดีๆ อีกครั้งเป็นเรื่องยากมาก”ท่าทางออกของจ้านหยินอ่อนลง เมื่อได้ยินว่าไห่จื้อเหวินตกงาน“เรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณหนูซาง ซึ่งเป็นคนขอให้พี่ชายของเธอไล่ไห่จื้อเหวินออก และยังบอกได้ว่าคุณหนูซางใจดีกับคุณนายมาก”จ้านหยินฮึมอย่างเย็นชาไห่ถงไม่รู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ดังนั้นเธอรวมหัวกับซางเ

“เพียงเพราะฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของนาย ฉันถึงโทรหานายเพื่อจะมาพูดสิ่งเหล่านี้ ไม่ต้องบอกว่า ไห่ถงไม่ชอบนาย แม้ว่าเธอจะชอบนาย แต่ฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่พวกนายคบกัน”"ทำไมอ่ะ?"“เพราะครอบครัวของนาย ฉันจึงรู้ดีว่าคุณป้าของฉันเป็นยังไง ถ้าเธอรู้ว่านายชอบไห่ถง นายคิดว่าเธอจะยังคงยิ้มให้ไห่ถงอีหไหม? เธอจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้พวกนายเจอกัน และอาจถึงขั้นใช้วิธีรุนแรงกับไห่ถงด้วย"“คุณป้าหมกมุ่นอยู่ในสังคมชนชั้นสูงมานานกว่า 20 ปี และเธอฝึกฝนมายาวนานให้มีสายตาที่มองสูงขึ้น นายคือลูกชายคนเดียวของเธอ เป็นทั้งความหวังและเป็นผู้สืบทอดของตระกูลจาง เธอความคาดหวังในตัวนายสูงมาก ดังนั้นเธอจึงต้องการให้นายแต่งงานกับลูกสาวของตระกูลที่มีชื่อเสียง”"ไห่ถงเป็นคนเก่งมาก แต่ภูมิหลังของเธอนั้นต่ำต้อย แต่มันไม่เกี่ยวข้องกับนาย และเพื่อตัวฉัน คุณป้ายินดีที่จะปฏิบัติต่อไห่ถงเหมือนหลานสาว แต่เมื่อมันเกี่ยวของกับนาย เธอจะโหดร้ายกับไห่ถงอย่าแน่นอน ไห่ถงไม่สามารถมาเป็นหนนึ่งในตัวเลือกลูกสะใภ้ในสายตาคุณป้า”คำพูดของเซินเสี่ยวจวินนั้นตรง และไม่มีความเมตตา"เหนียนเซียง ความรู้สึกของนายที่มีต่อไห่ถงจะไม่มีอะไร