Scarlet's POV"You really cut and dye your hair?" hindi makapaniwalang tanong ni Kyrous matapos alisin ang pagkapusod nito. Hinaplos niya iyon at pinalandas sa mahahabang daliri niya. Napanguso ako at hinuli ang kamay niya. "Sorry. Hindi ko kasi binasa noon 'yong rule book kaya heto. Ganito kasi kami dati ni Danna no'ng hindi pa ako nag-aaral dito," malambing na paliwanag ko. "It's okay." Binitawan niya ang kamay ko at ngumiti ng kaunti. "Maganda, bagay rin sa 'yo 'yan." Nanlaki ang mga mata ko at napangiti rin. "Talaga? Thank you!" Inipit ko ang ilang hibla ng buhok sa likod ng tenga ko. "But, that should be temporary. Ayos lang ang kulay brown. Basta 'wag 'yang mga ganyan," paliwanag niya, tumango lang ako at iniba ang usapan. "By the way, Kyrous. Nakita mo na si... ate?" Napakagat labi ako nang maramdaman ang pamumuo ng luha sa gilid ng mata ko. "Yes, kaninang madaling araw. Pinuntahan ko muna siya bago ako bumalik sa 'yo." "S-sa akin?" kunot-noong tanong ko. Tumango ito at

Scarlet's POV"Hindi ko alam, ma, kung paano. Basta ang sabi niya, mag-asawa kami," paliwanag ni ate kay mama at Kyrous. At ako, pasimple lang akong nakikinig sa usapan nila habang nakatuon ang mga mata sa TV. "Paanong hindi mo alam, anak? 'Di ba kayo nagpakasal? O pumirma ka man lang ng kontrata?" litong tanong ni mama. "Or maybe, kuya is that selfish to make you believe that you two are married?" saad naman ni Kyrous, halatang iritado."Hindi ko maalala." Ang sunod kong narinig ay ang hagulgol ni ate. Pinakalma siya nina mama bago napagdesisyonang magpahinga na. At sa huli, naiwan ako sa living room, mag-isa. Napabuntonghininga ako at sumandal sa couch. Ganito naman na dati, Scarlet. Hindi ka pa ba sanay? Nagpalipas ako ng ilan pang minuto bago isinarado ang bintana ang pinto. Ako na rin ang nag-ayos ng ilang kalat at nagpatay ng ilaw bago pumuntang kwarto. "Scarlet, anak," si mama. Nilapitan ako siya para tanungin pero hinawakan niya ang kamay ko. "Hali ka, na-miss kita. Tabi

Sa sasakyan ni Androus ipinasok ni Kyrous ang walang malay na si ate. Agad namang sumunod si mama na halatang alalang-alala sa kapatid ko. Dumaan ang mga mata sa akin ni Kyrous bago niya isinarado ang pinto ng kotse. "Aba?! Hoy, 'yong bata!" sigaw ko at tumakbo para habulin sila. Natigil ako nang tumunog ang phone kong nasa likurang bulsa ng short dahil may natanggap na mensahe. Kyrous: Take care of the child. Kyrous: 'Til kuya came back. Padabog akong bumalik at isinardo ang gate dahil sa akin nabaling ang nang-uusisang mata ng mga kapit-bahay. Mahirap na rin baka tumakbo 'tong bata at masagasahan. Malamang, sa akin ang sisi. "Hoy, tigil! Hali ka rito, mainit d'yan," utos ko rito pero mas lumakas ang hagulgol niya. "Mama! Papa!" "Iniwan ka na nila! Kaya p'wede ba, tumigil ka? Nagsasayang ka lang ng luha!" gigil na sabi ko at hinatak siya papasok sa loob pero nagpigil ito at umupo pa sa sahig. Ang kulit! "Sige, bahala ka r'yan!" Iniwan ko siya roon at pumunta sa kusina para um

Scarlet's POV"Good morning, mommy!" Naalimpungatan ako dahil sa pamilyar na boses ng bata. Oo nga pala, Sabado ngayon at nandito siya para makasama ang mama Serenity niya. Umikot ako sa kama at nagtalukbong. "Oh, no please?" pakiusap ko nang maramdamang may tumalon-talon sa kama ko. Antok na antok ako at pakiramdam ko'y pagod na pagod ako. Hindi ako nakatulog kagabi dahil sa kakaisip kung tama nga si mama, tungkol sa sunod-sunod na nangyari sa akin noong nakaraan. Dumating ang Lunes pero hindi pa ako bumalik sa Maynila, gano'n din si Kyrous. Nagpaalam lang ako sa mga teacher namin na hindi ako makakapasok ng isang Linggo dahil may inaasikasong problema. Totoo naman iyon, hindi gawa-gawa lang dahil paglabas ni Ate Serenity ng Hospital ay napag-alaman naming may selective amnesia siya. Kaya pala hindi siya galit sa akin noong unang beses na nagkita kami. Hindi naman pala niya naaalala ang nangyari noon. Ang tanging alam lang niya, magkarelasyon sila ni Kyrous at ayos lang ang lahat.

Tumango ako at itinuro ang dalawang PT na nasa ibabaw ng malapit na drawer. "I-ito 'yong gusto kong sabihin sa 'yo," nanginginig na sabi ko at binitawan ang papel para takpan ang mukha. Humagulgol ako at umiling nang yakapin ako ni LJ. "A-ayaw ko, LJ. Tulungan mo 'ko! G-gusto kong ipalaglag 'to. Please?" Kinalas niya ang yakap at tinignan ako. "Ano?! Sigurado ka ba, Scarlet?" Tumango ako, desidido na, at humikbi. "Oo. Hindi p'wede 'to, Love! Ayaw ko pa at ayaw ko ring masira na naman ang relasyon nila ate," pag-aamin ko at hinawakan ang kamay niya. "Please, tulungan mo 'ko." Magsalubong ang kilay niya at nag-iwas ng tingin. "Scarlet, magta-tatlong buwan na 'yang pinagbubuntis mo." "P'wede pa naman, 'd-di ba?" nag-aalangang tanong ko. "Oo, pero delekado. At isa pa, anak mo 'yan. Hindi mo ba siya hahayaang mabuhay?" tanong niya at napatingin sa tiyan ko. "Kung ako ang tatanungin, tutol ako, Scarlet." "Gusto kong magka-anak. P-pero, Love, hindi pa ngayon. Kasi... paano na ang pag-a