[Lecille Zaira Feliciano-Alcantara—1st POV]I used to think love was something people outgrew.Yung sobrang holding hands sa kitchen, titigan sa hallway, halik sa noo habang naghuhugas ng pinggan—akala ko, pang-bagong kasal lang ‘yon. Honeymoon stuff. Temporary.But then I look at my parents.And suddenly, I want that kind of love too.“Elle, bring the mango float!” sigaw ni Mama mula sa labas. “Baka matunaw na ‘yan!”I rolled my eyes playfully, tiningnan ‘yung tray na may nakapatong pang sticky note:“Wag mong kainin ang toppings, anak. Nakikita kita. – Mama 😎”“Grabe kayo, Ma,” bulong ko habang natawa, pero kinuha ko pa rin ‘to at lumabas ng lanai. It was late afternoon, the sky golden-pink, and Papa was busy lighting fairy lights habang si Mama, barefoot as usual, nag-aayos ng mga plato.They still act like teenagers.Like they don’t know the world has already hurt them once.And I love that.“Your mom’s gonna outshine the lights again,” Papa muttered, smirking as he glanced at Ma
Last Updated : 2025-07-10 Read more