บททั้งหมดของ The Autistic Wife of the Blind Trillionaire: บทที่ 101 - บทที่ 110

Ilang beses na niyang narinig ito—na pinatay ng kanyang apo ang anak nitong si Rosie. Hindi pa man niya alam ang totoong nangyari ay hindi niya rin matatanggap ito dahil kilala niya ang kanyang apo. He may be stiff, but he is not a murderer.This is not as simple as smearing Sebastian’s reputation. It involves defamation. If this matter gets out, it will definitely have a very bad impact on the Villafuerte clan. Since it concerns the reputation of his family, the old man absolutely cannot turn a blind eye to it.Anita had been holding it in for a long time, and now that the old man asked, he told the whole story! Including the collusion between Seymour and Ivy, who instigated Armando to come here to make trouble, and each time he left after making a mess, and once he even went to the villa opposite...The villa opposite is the territory of the Trinidad family. The Villlafuerte family brought shame upon themselves in front of Trinidad. Kumuyom ang palad ng matanda habang naririnig ang

"Oh my God! What is that?" Ivy had sharp eyes and saw the teddy bear doll at a glance and immediately screamed.Looking in the direction she pointed, everyone saw the doll. Wala mang alam ang ibang mga tao, ngunit sina Armando, Reniella, at Ivy ay kilala kung kaninong manika iyon. Agad na nangilid ang luha ni Armando sa kanyang mga mata nang makita ang manika. Balewala na sa kanya ang putik nang mabilis siyang tumungo sa direksyon ng manika upang kunin ito. Kilala niya kung sino ang nagmamay-ari ng manika na ito!He walked closer and picked up the doll—yes, although the doll was dirty and wet, it was the one that Rosie never left.“Rosie, anak ko!” Armando hissed and fainted to the ground.Nang mga oras na iyon ay natutulog na si Rosie, ngunit naalimpungatan siya nang tila narinig niya ang sigaw ng kanyang ama. Thinking she was just hearing things, she went back to sleep. Bakit naman niya maririnig ang boses nito nang ganong oras?“Bilisan niyo! Ipasok niyo sa loob!”People hurriedly

Mahigpit na nagbanta si Don Hugo sa lahat kasama na ang construction team na sa oras na makalabas ang balitang ito sa publiko nang hindi pa nakukumpirma ang lahat, hinding hindi niya palalampasin ang kahit na sino. Walang binanggit na pangalan ang matanda, ngunit batid ng lahat kung sino pa ang tinutukoy niya.Alam ng lahat na hindi makakalagpas ang bagay na ito lalo na’t si Don Hugo ang may kontrol ng lahat ng nangyayari sa villa ng kanyang apo, ngunit batid din ng matanda na may hangganan ang pagpigil niyang makalabas sa publiko ang gulo na ito kaya naman madaling madali na siya na maayos ito at malaman kung naroon nga ba sa sapa ang asawa ng kanyang apo o wala.Bukod sa malaki ang tiwala niya sa kanyang apo, naniniwala rin siya na hindi pa patay si Rosie at imposibleng patayin ito ng kanyang apo.But the people in the villa didn't think so.Kasalukuyang nagpapahinga sina Ivy at Seymour sa magkaibang silid ng villa ni Sebastian. Nais ni Don Hugo na manatili ang lahat doon habang ong

Napako ang tingin ni Rosie sa isang babae at lalaki na bigla na lamang lumabas mula sa pintuan. Pareho silang may bitbit na basket na maliit at kada hakbang nila ay isinasaboy nila ang kulay pulang mga petals ng rosas. Kasabay nito ay ang pagkalat ng tila mga bubbles na nagmula sa kung saan. Kahit sinong makakakita ng senaryong ito ay aakalain na may magpopropose ng kasal sa nobya niya.Nangunot ang noo ni Rosie. Hindi naman siya tanga para hindi kaagad malaman kung ano ang ibig sabihin nito. She knew this wasn’t just for a simple meal.Nilingon niya si Elton at tiningnan ito nang malamig at mataman.“What’s the meaning of this, Elton?” May halong pagbabanta ang boses niyang iyon sabay nilingon saglit ang dalawang bata.Rosie’s attention was caught immediately by the waiter when he suddenly lifted the lid of the silver plate in the middle of the table. Lalo siyang kinabahan at nakaramdam ng iritasyon nang makita roon ang isang dark blue jewelry box.Agad na kinuha ito ng waiter at ina

Nanatiling pinagmamasdan ni Rosie ang lawa sa kanyang harapan habang kinakausap pa rin ang kanyang sarili. She felt sorry for the lotus, especially to the fish in the lake that she thought of taking them with her.“Sayang naman ang mga lotus na ‘yan. Ang gaganda pa naman. Do they really need to throw that away? Tsk!” Rosie pouted even more.Maya-maya pa, dumako ang tingin ni Rosie sa sasakyan na kararating lamang at pumarada iyon sa tapat ng villa ni Sebastian. Ilang segundo pa ay bumaba mula roon si Anita kasama ang iba pang mga kasambahay na may dalang mga grocery.Lalong nangunot ang noo ni Rosie nang makita kung ano ang mga dala ni Anita. Halos mapuno na ang sasakyan ng iba’t ibang mga karne, gulay, seafoods, at isda. Kitang kita niya iyon at nais niyang lapitan ang mga ito para lang pasaringan.“Oh my God, these people! Hindi pa ba sapat sa kanila ang mga isdang nanggaling sa lake? Puwede naman nilang ulamin ang mga iyon kaysa mamatay na lang ang mga iyon. Bakit kailangan pa nila