All Chapters of ANG LIHIM NA ASAWA NG BILYONARYO: Chapter 321 - Chapter 330

Sa pagtingin sa natutulog na mukha ni Annie ay bigla na lamang napangiti si Lucas ng wala sa oras. Hindi niya akalain na iiyak ito sa napakababaw ng dahilan at ang akala nito at tinitiis niya ito. Kinabukasan ay maagang nagising si Annie at pagkamulat pa lamang ng kanyang mga mata ay agad na niyang nakita ang lalaking natutulog sa tabi niya. Nang maalala niyang muli ang nangyari kagabi ay agad na naman niyang naramdaman ang pag-iinit ng pisngi niiya.Napatitig siya sa gwapong mukha nito. Akala niya ay ilang araw pa ang hihintayin niya para makasama itong muli ngunit hindi niya inaasahan na sosorpresahin pala siya nito at bigla-bigla na lamang umuwi ng hindi niya alam.PAGKATAPOS ng kanilang almusal ay naging abala na si Lucas at nagkulong sa study room nito. Naiintindihan naman iyon ni Annie dahil alam niya kung gaano naman kasi kalaki ang negosyo na kailangang asikasuhin ni Lucas. Hindi na lamang niya ito inabala pero dinadalhan niya ito ng kape kahit na hindi naman ito nanghihingi.

“Annie…” biglang tawag sa kaniya ni Lucas.“Hmm?” sagot niya naman rito at pagkatapos ay nilingon niya ito.“Minsan ba pumapasok sa isip mo na parang napaka-boring naman ng relasyon natin?” tanong nito sa kaniya bigla.Agad naman na nagsalubong ang mga kilay ni Annie nang marinig niya ang sinabi nito. “Bakit naman bigla-bigla mong naitanong?” tanong niya rito at pagkatapos ay nagbawi siya ng kanyang tingin.“Kasi diba, lagi na lang ako busy sa trabaho ko at wala akong oras masyado sayo para makasama at halos hindi man lang kita nailalabas.” sabi nito sa kaniya.Sandali naman siyang natigilan ng mga oras na iyon at pagkatapos ay muling nilingon ito. “Totoo ang sinabi mo na wala ka nga talagang oras masyado sa akin at ngayong buwan ay halos dalawang beses kang umalis ng bansa. Idagdag rin na sa sobrang busy mo ay hindi ka pwede nasa tabi ko bawat oras.” sabi ni Annie rito.Nang marinig naman ni Lucas ang sinabi ni Annie ay parang tinusok ang puso niya. Handa na sana niyang ibuka ang kan

Matapos silang kumain ng barbeque ay marami pa silang street food na kinain at nang mabusog sila ay handa nang umuwi si Annie nang bigla na lamang hawakan ni Lucas ang kamay niya. “Pasok tayo sa loob at tumambay muna tayo doon.” sabi nito sa kaniya.“Pwede ba tayong makapasok?” salubong naman ang kilay na tanong ni Annie rito.“Hintayin mo ako at ako na ang bahala.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay tumalikod ito sa kaniya at lumapit sa gate ng school kung saan ay naroon ang mga guard. Pagkalipas lamang ng ilang minuto ay nilingon siya nito nang may ngiti sa mga labi at kinawayan siya, hudyat na pwede na nga silang pumasok at napapayag nito ang mga guard.Nang maisip niya ang ginawa nitong dahilan noong huli silang nagpunta doon ay hindi maiwasan ni Annie na magtanong kay Lucas nang tuluyan na siyang makalapit rito. “Ano na naman ang sinabi mong palusot ngayon?” tanong niya rito.Mabilis naman na ipinilig ni Lucas ang kaniyag ulo at nilingo siya. “Wala ah. Hindi ako nagpalusot at k

Nagising si Annie na may nakayakap sa kaniya. Nang makita niya si Lucas na nasa tabi niya ay agad siyang napangiti. Hindi na rin niya namalayan na tumabi ito sa kaniya dahil sa himbing ng tulog niya kagabi. Nang makita niyang tulog pa rin ito hanggang sa mga oras na iyon ay dahan-dahan siyang bumangon.Bumaba siya sa kama at pagkatapos ay nagpunta sa kusina upang magluto ng pang-almusal nilang dalawa. Bagamat hindi siya masyadong magaling ay magluto ay alam niya namang maghanda ng mga pang umagang ulam.Nang magising naman si Lucas ay amoy na amoy na niya kaagad ang mga niluluto mula sa kusina. Agad siyang nagmulat ng kanyang mga mata at nagmumog sandali bago tuluyang lumabas ng kwarto. Nang makababa siya ay eksakto namang nakaluto na si Annie ng pang umagahan nila kaya kumain na sila kaagad. Nasa kalagitnaan na sila ng pagkain nang bigla na lamang dumating si Kian dala ang ilang mga papeles.Pagkatapos nilang kumain ay inihanda na ni Annie ang isusuot niyang mga damit niya nang bigla

Mabilis na tumalikod si Annie rito. Ayaw niya nang makita ito dahil natatakot siya na baka bigla na lamang siya maiyak sa harap nito at ayaw niyang makita nitong umiiyak siya at parang isang batang mahina. Kailangan niyang maging matatag. Humugot siya ng ilang malalim na hininga at sinubukang pakalmahin ang sarili niya. Matapos niyang kumalma ay humarap siya at nagsalita. “Lucas alam ko na tama ka, pero anong magagawa kung ito nga ako? Ito nga yung ugali ko. Sorry din ha? Kung pakiramdam mo ay napaka-makasarili ko.” sabi niya rito at pagkatapos ay mabilis na tumalikod rito.Ngunit mabilis din siyang tumigil sa kanyang paglalakad. “Lucas, naisip ko na talaga ito.” humarap siya kay Lucas ng dahan-dahan. “Maghiwalay na tayo.” sabi niya rito.Naalala niya ang lahat ng sinabi sa kanya ni Trisha, ni natiis nito na hindi tumawag o ni magtext sa kaniya yun pala ay ayaw lang siya nitong kontakin noong mga panahong iyon. Samakatuwid ay palagi lang siyang naniniwala sa mga pinagsasabi nito sa ka