All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 61 - Chapter 70

“Lumayas ka!” Tumayo ako at tumuro ako sa direksyon ng pinto.Tapos na ako sa kalokohan niya. Hindi ko siya hahayaan na sirain ang kaligayahan na nararamdaman ko ngayon.Tumayo rin siya. “Ano? Hindi mo gusto na natuklasan ko ang plano mo? Balang araw, malalaman din ng lahat na ang mga atake na ito ay peke lang.”“Tapos ka na bang ipakita sa akin na tanga ka?” Ang tanong ko. “Sa tingin mo ay ginagawa ko ang pekeng mga atake na ito, pero alam mo ba kung ano ang iniisip ko? Sa tingin ko ay ikaw ang nasa likod ng lahat ng ito. Wala akong kalaban maliban sayo, at sino ang makikinabang kapag namatay talaga ako? Ikaw.”“Kung wala na ako, wala ka nang kaagaw kay Rowan at hindi mo na magiging problema na makita ako dahil ang buong kustodiya ay mapupunta kay Rowan.”Tumitig siya sa akin ng gulat. Malamang ay nagulat siya na nalaman ko ito o nagulat siya na inaakusahan ko siya. Pinag iisipan ko ito at may punto ito.Gusto ni Emma na mamatay na ako dahil sa dalawang bagay. Una, ang paghihiga

Nagring ang phone ko ng saandaang beses ngayong araw. Umilaw ang pangalan ni Letty, pero hindi ko pa rin pinansin ang mga tawag niya. Sinusubukan niya akong tawagan kahapon pa.Wala sa tamang kondisyon ang isipan ko para kausapin siya. Konektado pa rin siya sa mundo at sa mga taong gusto kong layuan.“Isa pa.” Ang sabi ko agad sa bartender sa oras na matapos magring ang phone ko.Birthday ko ngayong araw, at ito ang paraan kung paano ko ito ipinagdiriwang. Mag isa sa isang bar, umiinom ng mga fruity na inumin, nasasaktan pa rin sa mga malupit na sinabi ni Rowan.Sinubukan kong isantabi ang mga isipang ito. Sinubukan kong kalimutan ang bawat salita na hinagis niya sa akin, pero mahirap ito. Nanatili ito sa utak ko na parang isang tattoo.Maraming taon na kaming kasal, pero kahit kailan ay hindi napunta sa isip ka na isang p*ta lang ako para sa kanya. Na ginagamit niya lang ako bilang substitute para kay Emma sa kama. Nabasag ang puso ko ng paulit-ulit simula noong araw na yun sa ba

Nakaraang siyam na taon:Nagring ang phone ko at may bagong notification, nagising ako mula sa isang gabi na hindi mapakali sa tulog. Sa hindi malamang rason, hindi pa ako nakatulog noong nakalipas na dalawang taon.Iniisip ko na ito ay dahil kay Rowan. Na ang puso at isip ko ay hindi payapa dahil hindi siya malapit sa akin. Nagsimula ang pagiging hindi mapakali ko noong pumasok siya ng university noong nakaraang dalawang taon. Sa panahon na nasa university siya, minsan lang ako natutulog, pero kapag nasa bahay siya para sa mga break, nakatulog ako ng mahimbing.Muli na naman itong isang gabing walang tulog, gumising ako para tingnan ang phone. Nabigla ako, pero mabilis itong naging kaligayahan nang makita ko ang notification.Nagbayad ako ng isang tao para mag install ng isang app upang matrack ko tuwing nasa malapit si Rowan. Ngayon, nag-notify sa akin na nasa bahay si Rowan.Bumangon ako, nagbihis ako ng mabilis. Bumalik siguro siya para kay Emma, o baka para kay Travis o Gabe,

Tumingin ako sa kanya ay tinulak ko siya palayo dahil sa sakit. Mukhang kailangan niya ng magpapagaan ng loob niya, kaya lumapit ako sa kanya at nilagay ko ang kamay ko sa balikat niya. Sinubukan kong pagaanin ang loob niya.Sa halip bayolente ang reaksyon niya. Tinulak niya ako ng pwersahan at natumba ako.“Wag mo akong hawakan, p*ta ka!” Ang sigaw niya, at halata ang galit pati pait sa boses niya.Tumayo ako, puno ng luha ang mga mata. “Rowan, hindi ko plano na mangyari ito.”Alam ko na galit na siya sa akin.“Umalis ka na lang… Ayaw ko na ulit makita ang pagmumukha mo, kahit kailan,” Ang sabi niya, umupo siya sa kama, basag ang puso. Puno ng luha ang mga mata.Nabasag ang puso ko mula sa ekspresyon niya. Mukha siyang magulo at nasaktan talaga. Gusto ko siyang tulungan, pero alam ko na hindi niya tatanggapin ang tulong ko. Sa halip, umalis ako.Gusto ko na maging masamang panaginip ito, pero totoo ito. Gumawa ako ng malaking pagkakamali.************Makalipas ang dalawang a

Walang ibang daan palabas maliban sa bintana. Kumuha ako ng upuan, hinampas ko ang salamin nito at nabasag ito. TInulak ko ang mga kahoy na ginamit para takpan ito hanggang sa umusog ito. Tinulak ko ang maleta ko sa bintana at nahulog iot.Tulad ng sinabi ko, ako ang may pinaka malayong kwarto sa bahay, kaya hindi maaalerto ang kahit sino sa tunog. Mabagal akong bumaba, maingat na iniwasan ang mga bubog. Nakahinga ako ng maluwag noong bumaba ako.Masaya ako na nakatakas ako, kinuha ko ang maleta ko at hinila ko ito. Nakatingin ako sa phone habang tumawag ako ng taxi. Nawala ang saya ko noong nakasalubong ko ang isang tao. Lumingon ako sa takot nang makita ko ang intense na mga mata ni Rowan.“Seryoso ka ba? Sinusubukan mong tumakas kasama ang baby ko?” Ang tanong niya, may malupit na tono sa boses niya. Tinaas ko ang mga kamay ko sa ere. Binitawan ko ang maleta sa prosesong ito.“Sinabi ko na kay nanay na hindi sayo ang baby.” Nagsinungaling ako habang umaatras.Hindi ko hahayaan