All Chapters of JOHN ENRIQUEZ WILD FEELINGS SPG BOOK 2: Chapter 71 - Chapter 80

The party has started at Late na kaming nakarating ni kennedy sa birthday ni Mr. Chua. Napilitan akong sumama because of kennedy. Kung sasama raw ako ay sasama rin siya. Honestly, ayoko talaga noong una. Alam ko kasi na magkikita at magkikita kami ni John at aaminin ko, hindi pa ako handa. Hindi dahil sa hindi pa ako nakaka move on sa kaniya. Matagal ko nang sinabi sa sarili ko na hindi na. tapos na ang storya naming dalawa. Naging malungkot man ang pagtatapos may natutunan naman akong aral. Hindi ko lang akalain na ganito pala kasakit. Nakangiti lang ako ngayon pero sobrang sakit ng puso ko. Sa daming taong naririto ay si John agad ang nakita ko. he's busy talking to Girls which i know that's normal for him. Hindi pagseselos itong nararamdaman ko kun 'di sadyang bumabalik lang talaga ang lahat ng sakit ng nakaraan. Nagtama yung tingin namin. Ito yung kinatatakutan ko. Pagdating kay John ewan ko ba kung napapaano ako. Alam ko naman kung anong klaseng sakit ang ipinaranas niya s

LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW "Leila, anong karupukan ito? bakit? bakit ka pumapayag? tandaan mo sinaktan ka ng taong ito. Hindi ka na dapat nagpapadala sa ganito. itulak mo siya. Huwag kang magpadala sa mga halik niya. sasaktan ka lang ulit ng taong 'yan!" wika ng konsensiya ko sa sarili ko habang hinahalikan ako ni John. Sinunod ko ang utos ng isipan ko. Itinulak ko si John. Sinubukan kong kumawala sa kaniyang nga halik ngunit masyadong malakas ang dating niya sa akin. Tila ba inaakit ako ng kaniyang halik. God knows na sinubukan kong labanan ang mapusok na halik na ito ngunit wala akong nagawa sa huli. Sa huli ay natagpuan ko na lang ang sarili ko na lumuluha habang nakikipagsabayan sa init ng kaniyang halik. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Galit ako sa taong ito pero itong ginagawa niya ngayon ang nagpapakalma sa puso ko. I Hate it but i want more. Bukas ko na lang sisisihin ang sarili ko pero ss ngayon sobra akong nag-eenjoy kabalikat siya. Hanggang maya maya lang, ma

LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Nagpunta ako sa sinasabing ospital na pinagdalhan daw kay kennedy na puno ng pag-aalala ang puso. suot ko pa rin kung ano yung suot ko kagabi at hindi ko na nagawang magpalit ng damit dahil sa pagmamadali. Pagdating na pagdating ko doon ay agad na akong sinalubong ng kaniyang mga magulang. Niyakap nila ako at iyak nang iyak. lalo tuloy akong nag-aalala tungkol sa kalagayan ni kennedy. "Bakit po? kumusta na po si kennedy?" tanong ko sa kanila na tila naluluha na rin. "nasa OR pa rin siya at kasulukuyang inooperahan. Leila, si kennedy, bakit si kennedy pa? sa dami ng taong naroroon bakit ang anak pa namin?" iyak nang iyak ang mommy ni kennedy. Wala akong masabi na kahit na anong makakatulong para mapagaan ang loob nila. I felt guilty right now. Nasaan ako noong kailangan ni kennedy ng tulong ko? "Tita, magiging okay din po ang lahat. Im sure he will be okay. mabuting tao po ang anak niyo kaya sigurado akong hindi siya pababayaan ng poong may ka

Ha? ano naman 'yon?" "Basta! sabihin na lang natin na pinaka mahalaga sa 'yo." "Hindi ba pwedeng bukas na lang?" "Hindi pwede. Ngayon mo siya kailangang makita." Kung bakit ba hindi ako makahindi pagdating kay John. Kahit anong pagpupumilit kong ipagpabukas na lang ang sinasabi niyang surpresa ay hindi talaga sya pumayag na hihindi ako. Iniisip ko ngayon si kennedy, sino na kaya ang bantay niya ngayong mukhang matatagalan pa ako bago makabalik doon sa ospital. Papunta na kami ngayon sa bahay ni John. "Im sure magugustuhan mo ang surpresa ko sa 'yo," wika niya sabay lingon sa akin. pilit na lang akong ngumiti. Parang sinisilaban ang puwet ko. Ano ba kasing surpresa iyan hayy nako. Makalipas ang ilang minuto namin na biyahe ay nakarating na kami sa Building kung saan narito rin ang unit na tinutuluyan ni John. John owned this Building at marami pang iba. Hindi ako makapaniwala na makakabalik muli ako rito. Ni minsan ay hindi ko naisip kasi na magkakabalilan pa kami. well

LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW What can i ask for? How can I say no this man l love the most? Ofcourse yes! Yes ang naging sagot ko. I feel like im floating. My cheeks are blushing. Sobrang gwapo ni John habang nakaluhod at inaalay ang singsing sa akin. Hindi ko inaakala na sa simbahan mauuwi ang lahat pagkatapos ng mga nangyari sa aming past. Hindi madali magmahal ng isang John Enriquez. Too risky. Madami akong iniluha. Madami akong tiniis. Madami akong pagseselos pero tignan mo nga naman ang nagagawa ng pag-ibig. Akala ko ay hindi na magbabago ang isang tulad niya pero heto at inaalok na niya ako ng pang habang buhay namin na pagsasama. Sa harap ng anak namin, sa harap ng mga taong naririto at naging saksi sa kaniyang Proposal, oo ang isinagot ko. Narinig ko pa ang hiyawan ng mga tao ng hagkan ni John ang mga labi ko. Sobrang tamis ng kaniyang mga labi. Naiiyak ako. Sobra kasi akong nasurpresa at hindi ko na iniisip na maraming tao ang nakatingin sa amin. Ipinikit ko lang an