All Chapters of JOHN ENRIQUEZ WILD FEELINGS SPG BOOK 2: Chapter 81 - Chapter 90

Pagkaalis ni John ay hindi muna ako nagmadaling umalis dahil marami pa naman akong oras at hapon pa naman siya uuwi. Sinulit ko ang gana ni baby Anya sa pagkain. Ang sarap lang makita na talagang lumalaki na siya at na-eenjoy na niyang kainin ang mga masasarap na pagkain. Katuwang ko oa rin si yaya Gina sa pag-aalaga sa kaniya. Pagkatapos naming kumain ay nagpresinta na ako na ako na ang magpapaligo kay baby at hinayaan ko na siyang magligpit ng aming kinainan. Sobrang saya sa pakiramdam na umaayon na ang tadhana para sa aming lahat. Yung tipong masasabi ko na nandito na kami sa part kung saan ay nabubuhay na kami sa aming pangarap. Nagmamahalan kami ng Daddy niya at mahal na mahal namin si baby Anya. Kaunting panahon na lang at ikakasal na kami no John at titira sa malaking bahay at tuwang na palalakihin ang aming nag-iisang anak ng puno ng pagmamahal. Kaya naman panay ang dalangin ko na sana ay wala ng dumating pa na problema sa amin ni John. Napakarami na kasi naming pinagdaana

JOHN ENRIQUEZ POINT IF VIEW My day is ruined. In truth, I shouldn't be affected by what that old woman said because it's part of the past. I don't know if what she said is true or not. My point is, it was just a one-night stand between me and her daughter. A social climber who likes to get involved with wealthy guys like me. Na gusto akong makarelasyon pero noong panahon na iyon ay hindi talaga ako nag-cocommit para makipag relasyon. baliw ang babaeng yon. pati ang ina niya ay baliw din. Anong magagawa ko kung patay na ang anak niya. Hindi naman ako yung pumatay. hayyy... sira na talaga ang araw ko. "tss, anong hindi ako sasaya? bakit, Diyos ka ba para diktahan ang mangyayari?" inis kong sabi sa hangin. Inutusan ko ang mga tauhan ko na ligpitin na mabuti ang kalat dito. Wala na. sira na ang araw ko kaya hindi na ako makakapagtrabaho ng maayos. i cancelled all my appointments and meetings today and decided to go home. Sure ako na kapag nakita ko ang mag-ina ko ay kahit papaano

JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Bilang partner at sion to be her husband, ipinakita ko kay Leila na okay lang ang magkamali at hindi ko siya sinisisi sa nangyari sa kaniya. Oo. masakit sa akin ang nangyari at dito sa loob ng puso ko ay naroon ang hangarin na maghiganti at pagbayarin si kennedy. Gusto kong durugin ang buto niya ng pinong pino at mabulok siya sa kulungan. Talagang gagawin ko iyon. Para sa akin, walang kapatawaran ang ginawa niya. Na kahit saan pa siya magtago ay hahanapin ko talaga siya. Hindi ko ito palalampasin. Kaya lang ngayon, ipinauubaya ko na muna sa mga Pulis ang lahat. Ipinauubaya ko muna sa kanila ang paghahanap kay kennedy dahil may mas kailangan akong unahin at iyon ay si Leila. Ang sabi ng Doktor ay pwede naman na daw siyang umuwi at sa bahay na lamang magpagaling kaya naman matapos niyang magpahinga saglit dito sa ospital ay hinanda ko na ang mga kakailanganin niya paglabas. Physically, hindi pa talaga siya okay. Ang bakas ng pananakit ni kennedy sa

Nagsimula na kaming kuhaan ng sukat ng team na kinuha ko na gagawa ng damit namin ni Leila. Sa ngayon ay kapwa kaming busy sa pagpili ng design na susuotin namin sa pinaka importanteng araw na mangyayari sa buhay namin ni Leila. Sobrang excited na ako hindi pa man din. Excited na akong makita siya na nakasuot ng trahedya de boda habang mabagal na naglalakad patungo sa altar kung saan ako mag-iintay. Hindi alam ni Leila kung gaano ang effort ko para lang sa araw ng kasal namin. Higit pa sa iniisip niya ang mga pinaplano kong mangyayari. Oo. nakaka presyur pero i think it will all worth it. Marami na akong kinausap na tao through call. Hindi na biro ang perang inilalabas ko masiguro lamang na magiging masaya ang soon to be Mrs. Enriquez ko. Busy si Leila sa baba habang ako naman at dalawa sa team ni David ay busy sa pag-aasikaso ng iba pang detalye ng kasal. Ang hindi alam ni Leila ay matagal na akong nakapili ng damit na susuotin ko sa kasal namin. Nakapagpamigay na rin ako

Finally, the long wait is over! Talagang tuloy na tuloy na ang kasalang JOHN & LEILA. Kinabahan man si John na baka hindi matuloy pero ngayon ay nagagawa na niyang ngumiti dahil narito na siya ngayon sa harap ng altar at pinapanood si Leila na mabagal na naglalakad patungo sa altar na kinatatayuan niya na nakasuot ng puting damit na pang kasal na animoy prinsesa sa ganda at haba. kumikinam ang mga beads at Crystal na siyang disenyo nito na lalong nagpaningning sa ganda ni Leila. Mangiyak-ngiyak si John. Mixed emotion. Hindi niya maipaliwanag ang saya na nararamdaman niya ngayon. Ganoon din si Leila, emosyonal siya ngayon dahil sa sobrang saya. Ilang hakbang na lang ay nasa altar na siya at tuluyan na silang mag-iisa ng lalaking pinaka mamahal niya. I never dreamed 'Cause I always thought that dreaming was for kids Just a childish thing And I could swear Love is just a game that children play And no more than a game 'Til I met you I never knew what love was 'Til I