Semua Bab แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Bab 1171 - Bab 1180

รุ่ยอ๋องจ้องหร่วนฝูอวี้ไม่กระพริบตา“เจ้าพูดเองไม่ใช่หรือ ว่าอยากร่วมเตียงเคียงหมอน?”หร่วนฝูอวี้: นางพูดไปตั้งมากมายขนาดนี้ สุดท้ายเขาได้ยินแค่คำว่า “ร่วมเตียงเคียงหมอน” งั้นหรือ?นางฟาดมือลงบนแขนของเขา“ใครอยากนอนกับท่าน! อย่าคิดที่จะเอาเปรียบข้านะ!”รุ่ยอ๋องถือโอกาสยื่นมือไปจับมือของนางไว้ เป็นการกระทำที่ใจกล้าอย่างมากหร่วนฝูอวี้ชะงักอย่างห้ามไม่ได้“ท่าน ท่านทำอะไร?”ป่วยจนเลอะเลือนหรือไร?รุ่ยอ๋องมีสีหน้าจริงจัง “เราเป็นสามีภรรยากัน หากร่วมเตียงกัน ก็ไม่ถือว่าผู้ใดเอาเปรียบผู้ใด”มุมปากของหร่วนฝูอวี้กระตุกอย่างรุนแรงต่อมา นางก็ยกแขนข้างหนึ่งขึ้น ตบหัวเขาหนึ่งฉาด องครักษ์หลิวหวาเข้ามาในห้อง ก็เห็นภาพที่ท่านอ๋องของตัวเองโดนตบน่าแปลกกว่านั้นคือ ท่านอ๋องโดนตบ แต่ยังยิ้มได้นี่โดนตบจนเพี้ยนไปแล้วหรือ?หร่วนฝูอวี้ลุกขึ้น ตะคอกใส่หลิวหวา“รีบไปตามหมอมา ดูอาการให้ท่านอ๋องของพวกเจ้าด้วย”หลังจากที่นางออกไป รุ่ยอ๋องก็กลับมาเป็นปกติ มองมาที่หลิวหวาอย่างเรียบนิ่ง “เจ้าเข้ามาทำไม”หลิวหวาไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องตอบอย่างไร“เอ่อ…ข้าน้อยออกไปก็ได้ขอรับ?”รุ่ยอ๋องไม่สนใจ ลูบบริ

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยสัญชาตญาณบอกนางว่า การเห็นคนที่เหมือนต้านไหวซวี่ ในงานฉลองวันเกิดของโอวหยางเหลียน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญนางมองไปทางโอวหยางเหลียนที่นั่งอยู่ในที่นั่งอีกฝ่ายพยักหน้าให้นางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและในตอนนี้เอง เซียวอวี้ก็จดจ้องคนรำดาบผู้นั้น มือขวากำแก้วสุราแน่น แววตาเจือไปด้วยความเยือกเย็นใบหน้านี้ ทำไมยังตามมาหลอกหลอนไม่เลิก!เขาไม่ได้อิจฉา กลัวว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนจะหวั่นไหวเขาอยากรู้ ว่าใครเล่นตุกติกอยู่เบื้องหลังแผนแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าสืบอดีตของจิ่วเหยียนกับต้วนไหวซวี่มาอย่างกระจ่างแล้วเหล่าชายหนุ่มรำดาบทุ่มเทอย่างมาก ทุกท่วงท่าล้วนพลิ้วไสวคนที่อยู่ตรงกลางยิ่งรูปงามราวเทพเซียน นัยน์ตาเปี่ยมด้วยความอ่อนโยนไม่จางหายเฟิ่งจิ่วเหยียนอดที่จะทึ่งไม่ได้ หาคนที่เหมือนขนาดนี้มาได้ คงพยายามมาอย่างหนักนางแสร้งทำเป็นมีอารมณ์ร่วมไปกับการดู“ให้รางวัล”โอวหยางเหลียนเห็นเช่นนั้น ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกดูเหมือนว่าต้วนเจิ้งผู้นั้นจะพูดถูกประมุขแคว้นยังไม่ลืมเลือนต้วนไหวซวี่ไปจากใจก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง แคว้นซีหนี่ว์มีมากมาย ประมุขแคว้นสามารถเ

ต้วนเจิ้ง เป็นเซียวอวี้สั่งทหารมาจับเขาคาดเดาว่าต้วนเจิ้งอยู่ในแคว้นซีหนี่ว์ จึงให้เหล่าองครักษ์ลับไปตามสืบมาไม่คิดเลยว่าคนผู้นี้จะอยู่ในจวนโอวหยางประมุขแคว้นต้องการพบใคร โอวหยางเลียนห้ามไม่ได้อยู่แล้วอีกอย่าง โอวหยางเหลียนก็ยังเอาตัวเองแทบไม่รอดนางรู้ดี ที่ต้วนเจิ้งถูกจับ เป็นเพราะเรื่องซูถงดูเหมือนต่อไปก็ถึงทีนางดังนั้น โอวหยางเหลียนจึงทำได้เพียงมองต้วนเจิ้งถูกจับตัวไปต่อหน้าต่อตาต้วนเจิ้งถูกพาเข้ามาในวัง เมื่อเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียน เขาไม่ร้อนรนเลยสักนิดเฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งลงบนเก้าอี้มังกร สีหน้าเย็นชา“เจ้าจะยอมรับผิดไหม”ต้วนเจิ้งดื้อรั้นหัวแข็ง“ข้าไม่ได้เป็นคนต้นคิด พวกนางให้ข้าทำเช่นนี้  อย่างมากข้าก็พูดความจริง ท่านเองก็ไม่ได้บอกนี่ ว่าห้ามเอาเรื่องของท่านกับพี่ใหญ่ไปเล่าให้ใครฟัง”เขาเถียงคำไม่ตกฟากสีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็น“ลากตัวออกไป โบยสามสิบไม้!”ต้วนเจิ้งขนหัวลุกสามสิบไม้?นางโหดเกินไปแล้ว!เขาได้ทำอะไรหรือยัง?ต่อมา ต้วนเจิ้งก็ถูกองครักษ์หิ้วปีกออกไปโบยสามสิบไม้  จนผิวหนังของเขาถลอกปอกเปิกแต่เขาก็กัดฟัน ไม่ยอมเอ่ยขอร้องจนกระทั่งเ

แววตาชราของโอวหยางเหลียน ฉายแสงอันหลักแหลมออกมา นางจ้องไปที่หูย่วนเอ๋อร์ “เมื่อครู่เจ้าพูดเองว่า ท่านประมุขแคว้นเป็นคนรอบคอบ “ในเมื่อเพียงเพื่อไปพิทักษ์เมือง เห็นได้ชัดว่ามีตัวเลือกที่เหมาะสมกว่านี้ ไฉนต้องให้เจ้าไปด้วย? “ข้าสงสัยว่า...” โอวหยางเหลียนหยุดพูด เหมือนกำลังคิดว่าจะใช้คำพูดเช่นไรดี หูย่วนเอ๋อร์รู้สึกร้อนใจบ้างแล้ว “ท่านสงสัยอันใด?” โอวหยางเหลียนเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ดวงตาแฝงไว้ด้วยความเย็นชา “ข้าสงสัยว่า เรื่องของซูถง ได้แหวกหญ้าให้งูตื่น และทำให้ท่านประมุขแคว้นเกิดระแวง “ท่านประมุขแคว้นวางแผนกระจายกำลังทหารในเมืองออกไป เพื่อที่นางจะจากไปในอนาคต!” ดวงตาของหูย่วนเอ๋อร์พลันเบิกกว้าง “จริงหรือ!?” โอวหยางเหลียนสังหรณ์ใจเช่นนี้ นางอยู่มาสามรัชสมัยแล้ว มีความรู้ความสามารถอย่างแท้จริง เรื่องการศึกสงคราม นางอาจด้อยประสบการณ์ ทว่าสถานการณ์ทางการเมือง และแผนในใจคน มิอาจเล็ดลอดสายตานางได้ โดยเฉพาะคำพูดของหูย่วนเอ๋อร์เมื่อครู่ ท่านประมุขแคว้นสั่งให้นางเพียงปกป้องไม่โจมตี และยังบอกว่าให้รอกองทัพเยี่ยนถอยทัพไปเอง

โอวหยางเหลียนมองเห็นความหวั่นไหวในใจของเฟิ่งจิ่วเหยียน นี่คือสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น “ตั้งแต่เยาว์วัยท่านก็แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไปในหนานฉี “ท่านกำเนิดมาเพื่อแคว้นซีหนี่ว์เพคะ “ท่านก็คงจะคิดด้วยว่า หนานฉีกดขี่สตรีที่มีความสามารถเกินไป “แต่ท่านมิอาจเปลี่ยนแปลงมันได้ “ท่านประมุขแคว้น ท่านเคยคิดหรือไม่ หากท่านให้กำเนิดองค์หญิงรัชทายาท ในแคว้นซีหนี่ว์แห่งนี้ นางจะกลายเป็นประมุขแคว้น ทว่าในหนานฉี นางจะเป็นเพียงองค์หญิง แม้จะได้รับความโปรดปราน แต่ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมของการช่วยเหลือสามีและดูแลบุตรได้ “ในหนานฉี ผู้หญิงทุกคนไม่สามารถเป็นแม่ทัพหญิงเช่นท่านได้ ฮ่องเต้ฉีองค์ปัจจุบันหลักแหลมกว่าใครอย่างมิต้องสงสัย แต่ทายาทรุ่นหลังเล่า? ท่านประมุขแคว้น ท่านไม่คิดเพื่อตัวเอง ก็ต้องคิดถึงลูก ๆ ของท่านด้วยเพคะ!” เฟิ่งจิ่วเหยียนหาได้ตกอยู่ในกับดักชั่วร้ายที่โอวหยางเหลียนสร้างขึ้น ใบหน้าของนางแน่วแน่ “สิ่งที่เจ้าพูด ล้วนอ้างแต่มุมมองของผู้หญิง “ลองคิดอีกมุม หากเราให้กำเนิดองค์ชาย สถานการณ์ของเขาในแคว้นซีหนี่ว์ ก็ไม่ต่างกับสถานการณ์ขององค์หญิงในหนานฉี”