Ex-wife Return: Love Me Again의 모든 챕터: 챕터 121 - 챕터 130

Tinutok ni Avigail ang kanyang mata sa itinuro ni Eurika, at nakita ang maliit na batang nakatukod sa isang sulok, nakayakap ang mga tuhod, ang mata'y tila walang buhay, parang isang marupok na manika na nawalan ng kaluluwa.Naisip niya ang matamis na ngiti ng batang iyon tuwing nakikita siya, at ang lungkot na naramdaman ni Avigail ay para bang hindi siya makahinga.Kanina lang, hawak pa ng maliit na batang ito ang kanyang palda na may kumikislap na mata, ngunit ngayon, nagmukha na itong ganito...Dahan-dahang lumapit si Avigail sa batang babae, lumuhod sa harapan nito, at malumanay na tinawag ang pangalan nito, "Skylei, andito si Tita."Hindi sumagot si Skylei.Nakita ito ni Avigail, at para siyang nawalan ng salita.Tahimik na nagsalita si Eurika mula sa likod niya. "Miss Suarez, si Skylei ay nagsara na ang puso at tuluyan nang iniiwasan ang mundo. Kailangan mo siyang kausapin nang mas madalas upang mailabas siya mula sa sarili niyang mundo. Magtiyaga ka sana."Narinig ito ni Avig

Narinig ni Lera ang tono ni Dominic, at agad na bumigat ang kanyang dibdib. Ang maliit na pag-asang nararamdaman niya ay biglang naglaho.Dapat sana’y nag-ayos siya ng maganda para sa kanilang pagkikita, ngunit dahil kalahating oras lang ang binigay ni Dominic na oras, napilitan siyang magmadali, dala ang kanyang bag. Malayo ang kanyang bahay sa restaurant na binanggit nito, kaya halos lumipad ang sasakyan upang makarating siya sa tamang oras. Pagpasok niya sa restaurant, nakita niya agad si Dominic na nakaupo sa isang mesa malapit sa bintana. Narinig niya ang bukas ng pinto, at agad siyang tinignan ng lalaki. Ang malamig nitong ekspresyon ay parang nagyeyelong gabi sa labas. “Dominic, anong meron?” Tanong ni Lera nang may halong kaba, bago maingat na umupo sa harapan niya, tangan ang kanyang bag. Tinitigan siya ni Dominic nang ilang segundo gamit ang malamlam nitong mga mata. Ang tensyon sa paligid nila ay parang bagyong nagbabanta. Napansin ito ni Lera kaya mariin niyang pinisil

Narinig ito ni Avigail at napansin niyang parang bumagsak ang kanyang puso. Agad siyang nagdepensa. "Magpapaliwanag muna ako, hindi ko ito ginawa! Palagi kong iniisip na walang kasalanan ang bata, at si Dane at Dale ay sobrang mahal si Skylei. Hindi ko kayang gawin ang kahit anong masama sa kanya."Sa totoo lang, hindi pa sila nagkakasundo ni Dominic, at ngayong nakita ni Avigail ang kalagayan ni Sky na nasaktan sa kanyang mga kamay, natural na may mga agam-agam siya. Higit pa rito, nagkaroon siya ng pagkakataon na mag-isa kasama si Sky, at kung mayroon mang mga duda si Dominic wala siyang paraan upang ipaliwanag.Habang ang puso ni Avigail ay nababahala, nagpatuloy si Dominic sa pag-iisip, at biglang narinig niya ang sinabi ni Avigail. Pinagmasdan siya nito ng may malalim na tingin at nagsalita, "Hindi kita binibigyan ng duda, at may hinala na akong kung sino ang gumawa nito."Nakaramdam ng ginhawa si Avigail sa narinig, ngunit patuloy pa rin siyang nag-aalala para kay Skylei. "Sino

Sumang-ayon si Avigail sa kahilingan ni Dominic at maingat siyang inakay pataas sa kwarto nila ni Skylei. Ang kapaligiran ay tahimik, tanging ang banayad na ilaw ng gabi ang nagbigay liwanag sa silid. Si Sky ay mahimbing na natutulog, at si Avigail, na hindi nais guluhin siya, ay gumalaw nang tahimik habang inia-aplay ang gamot sa bata. Ang mga galaw niya ay maingat at mahinahon, tinitiyak na hindi magigising ang maliit na batang babae.Samantala, si Dominic ay nakatayo sa labas ng pinto, ang mga kamay ay nakatago sa mga bulsa. Ang mga mata niya ay dumako mula kay Sky, na mahimbing na natutulog, patungo sa maayos at komportableng kwarto. Simple lang ang kwarto, ngunit may mga maliliit na bagay na nagbigay ng init, ilang manika na marahil ay mga regalo mula kina Dane at Dale. Tila ito'y isang tahanan, ligtas at maginhawa, isang malaking kaibahan mula sa tensyon na naramdaman nila ni Avigail kanina. Habang tinitingnan ito, ang galit na matagal nang tinataglay ni Dominic ay nagsimulang m

Nang umagang iyon, naramdaman na ni Avigail ang lambot ng kanyang puso para sa mga bata. Nang marinig ang taimtim na pangako ni Dane, ngumiti siya nang malumanay at sumagot.“Siguro nga. Salamat sa inyong dalawa sa pag-aalaga sa inyong maliit na kaibigan. Mas kampante si Mommy dahil sa inyo.”Punong-puno ng pagmamalaki at determinasyon, itinukod ni Dane ang kanyang maliit na kamay sa kanyang dibdib.“Huwag kang mag-alala, Mommy! Kami ng kuya ko ang patuloy na mag-aalaga sa nakababatang kaibigan namin!” Ang kanyang inosenteng boses ay puno ng kaseryosohan na nakakatuwa.Hindi napigilan ni Avigail na tumawa nang mahina, natutunaw sa lambing ng kanyang anak.Sa upuan ng drayber, tahimik na pinagmamasdan ni Dominic ang kanilang usapan sa salamin ng rearview. Ang init ng eksenang iyon ay nagdulot ng banayad na ngiti sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang kanilang pagiging malapit. Ang pagiging maalalahanin ng mga bata, na bihirang makita sa kanilang edad, ay nag-iwan sa kanya ng pagh