All Chapters of อนุชายาบรรณาการ: Chapter 31 - Chapter 40

เสียงกลองดังสนั่น... กลางแม่น้ำกว้าง...เรือมังกรหลากสีหลายลำแล่นแข่งกันอย่างดุเดือด ฝีพายที่เป็นบุรุษวัยฉกรรจ์ต่างจ้ำพายในมือสุดแรงเกิด ชาวบ้านชาวเมืองที่พากันมาดูการแข่งเรือ ต่างตะโกนส่งเสียงให้กำลังใจเรือลำที่พวกตนชื่นชอบ จ้าวชิงเฟิงนั่งอยู่ข้างๆ ชินอ๋องที่ริมระเบียงของหอริมแม่น้ำ มีองครักษ์และทหารในสังกัดชินอ๋องอารักขาอย่างแน่นหนา พระชายารู้สึกสนุกสนานตามประสาเด็กที่ยังไม่โตเต็มที่ และตื่นตาตื่นใจเพราะไม่เคยได้เห็นการเล่นใดๆ มาก่อน “ฟูเหริน เจ้าว่าเรือมังกรสีแดงหรือเรือมังกรสีดำจะชนะ?” ชินอ๋องชวนพระชายาเล่นสนุก จ้าวชิงเฟิงเห็นเรือมังกรสีแดงนำอยู่ครึ่งลำ จึงตอบว่า “ข้าว่าเรือมังกรสีแดงชนะขอรับ” ชินอ๋องท้าทาย “เช่นนั้น พวกเรามาพนันกัน...ข้าพนันว่าเรือมังกรสีดำชนะ ถ้าเรือมังกรสีแดงชนะ ข้าจะพาเจ้าไปฟังแม่นางเซียงเซียงบรรเลงฉินที่หอสุราจุ้ยเซียน” “แล้วถ้าหากเรือมังกรสีแดงแพ้ล่ะขอรับ?” ปากถาม แต่สายตาของจ้าวชิงเฟิงยังคงจับจ้องอยู่ที่เรือมังกรทั้งสองลำ...เรือมังกรสีดำเริ่มขยับขึ้นมาเกือบจะตีคู่กับเรือมังกรสีแด

จ้าวชิงเฟิงเดินกลับมาทางเดิม ในใจคิดถึงเรื่องราวที่ตงเหมยบอกเล่า... ป้ายวิญญาณของพระชายาตู้จินเหลียนไม่ได้รับการตั้งไว้ในที่ที่เหมาะสม กลับถูกตั้งไว้ในห้องศิลาที่เหมือนคุกคุมขัง หลังงานศพ...ตงเหมยที่เป็นสาวใช้คนสนิทของพระชายาตู้จินเหลียนก็ถูกชินอ๋องสั่งให้มาเฝ้าป้ายวิญญาณของพระชายาตู้ ถูกขังอยู่ในห้องศิลาด้วย นางไม่มีเสื้อผ้าผลัดเปลี่ยน ไม่ได้อาบน้ำ อาหารก็ได้รับเพียงวันละมื้อ ซ้ำเป็นอาหารหยาบๆ อย่างที่เคยให้พระชายาจ้าวชิงเฟิงในสมัยเป็นจ้าวอี๋เหนียงกิน แต่ที่แย่ยิ่งกว่าคือจำนวนอาหารน้อยลงกว่านั้นอีก ตงเหมยไม่เคยกินอิ่มเลยสักมื้อ แถมบางมื้อยังเป็นอาหารบูดเน่า กินนอนขับถ่ายในห้องศิลานั้น! “นางเคยก่อกรรมทำเข็ญอะไรเอาไว้ เวลานี้ก็ได้รับผลกรรมนั้นตอบแทนแล้ว” จางจงที่เดินติดตามจ้าวชิงเฟิงกล่าวขึ้น “ข้ารู้ แต่ในส่วนลึก ข้าก็อดไม่สบายใจไม่ได้” จ้าวชิงเฟิงกล่าวเสียงแผ่วเบา “ข้ารู้ว่า...ท่านอ๋องกำลังแก้แค้นให้กับพวกเรา ที่ตงเหมยไม่ถูกโบยจนตายอย่างอาซานแล้วทิ้งศพให้สุนัขป่ากัดกิน ก็นับว่าท่านอ๋องกรุณานางมากแล้ว แต่...”

ซือหมิงนำความมารายงานชินอ๋องที่ห้องทำงาน “เรียนท่านอ๋อง...สตรีตั้งครรภ์ทั้งสามนางในจวนราชครูล้วนได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่เป็นไปอย่างลับๆ เพื่อว่านางใดได้บุตรชาย จะลอบนำเข้าวังไปปลอมแปลงเป็นพระโอรสของตู้กุ้ยเฟย เพราะตู้กุ้ยเฟยมิได้ตั้งครรภ์ขอรับ” “มิได้ตั้งครรภ์ แต่บอกว่าตั้งครรภ์ เท่ากับหลอกลวงเบื้องสูง ผู้ที่สมรู้ร่วมคิดทุกคนล้วนมีโทษประหาร” ชินอ๋องไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง “พระสนมนางอื่นที่เคยตั้งครรภ์ต่างแท้งบุตร...ผู้ที่กุมความลับนี้ต้องเป็นหมอหลวงอย่างแน่นอน...ซือหมิง จัดการเชิญหมอหลวงมาพบข้าอย่างลับๆ ที่ตำหนักพระชายา” “ขอรับ” ซือหมิงค้อมคำนับรับคำสั่ง แล้วไปปฏิบัติตามทันที กลางยามจื่อ(เวลาประมาณเที่ยงคืน)... ชินอ๋องลืมตาขึ้นมองพระชายาในอ้อมกอด แล้วค่อยๆ คลายอ้อมกอดออกและลุกขึ้น น้ำผ้าห่มนวมอีกผืนมาม้วนเอาให้พระชายากอดแทนตัว จากนั้นห่มผ้าให้เรียบร้อย จึงหยิบเสื้อผ้าชั้นกลางกับชั้นนอกมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว เพื่อไปทำการสอบสวนหมอหลวง ชินอ๋องตรงไปตำหนักพระชายาที่บัดนี้ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ นอกจากทหารและองครักษ์ในสังกัดชินอ๋อง

“แล้วบุตรเขยของข้าล่ะ สบายดีหรือไม่?” มหาอำมาตย์เกาชงเปลี่ยนเรื่องสนทนา “พระชายาสบายดีขอรับ” พ่อบ้านเหลียงตอบตามมารยาท “แล้วเสี่ยวเตี๋ยล่ะ...นางดูแลรับใช้บุตรเขยของข้าดีหรือไม่?” มหาอำมาตย์ถามอีก “แม่นางเสี่ยวเตี๋ย...เอ้อ...” พ่อบ้านเหลียงชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตามตรงว่า “นางออกเรือนไปแล้วขอรับ” “หือ?...” มหาอำมาตย์ขมวดคิ้ว “ท่านว่าอะไรนะ?” พ่อบ้านเหลียงจึงตัดสินใจเล่าว่า “แม่นางเสี่ยวเตี๋ยชอบพอกับนักศึกษายากไร้ผู้หนึ่ง พระชายาจึงจัดการให้พวกเขาแต่งงานกันขอรับ” สีหน้ามหาอำมาตย์บึ้งตึงขึ้นมาทันทีทันใด “เสี่ยวเตี๋ยเป็นสาวใช้ต้นห้องของบุตรสาวข้า ย่อมมีฐานะเป็นสาวใช้ข้างห้อง(นางบำเรอ)ของบุตรเขยข้า เขาตบแต่งนางออกเรือนไปได้อย่างไรกัน...เรื่องนี้ข้าจะไปถกเหตุผลกับเขา” ว่าแล้วสะบัดแขนเสื้ออย่างไม่พอใจ มหาอำมาตย์เกาชงมายังจวนชินอ๋องเพื่อมาหาจ้าวชิงเฟิง แต่ถูกชินอ๋องดักเอาไว้เสียก่อน ชินอ๋องต้อนรับอีกฝ่ายที่ห้องโถงรับรอง เมื่อพบกัน...มหาอำมาตย์ต้องคารวะชินอ๋องที่มีศักดิ์ฐานะสูง

จ้าวชิงเฟิงถูกชินอ๋องอุ้มออกจากงานเลี้ยงไปขึ้นรถม้ากลับจวน พอถึงจวนก็ถูกอุ้มเข้าตำหนักใหญ่ “ข้าม่ายมาว ปล่อยข้า ข้าจาเดินเอง” จ้าวชิงเฟิงเอะอะโวยวายเพราะความเมา “ลูกผู้ชายอกสามศอกถูกอุ้มด้ายยางงาย...” “อกเจ้าไม่ถึงสามศอก ย่อมต้องถูกอุ้ม” ชินอ๋องเอ่ยอย่างนึกขัน “อย่าดิ้นสิฟูเหริน” พอถึงห้องนอน...ชินอ๋องก็วางจ้าวชิงเฟิงนอนลงบนเตียงอย่างเบามือ จ้าวชิงเฟิงผวาลุกขึ้น “ข้าจาอ้วก...โอ้กกกก” เจียงจ้านว่องไว คว้ากระโถนมารองรับไว้ทัน จ้าวชิงเฟิงอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง ชินอ๋องก็ช่วยลูบหลังให้ พออาเจียนเสร็จ...จ้าวชิงเฟิงก็ผล็อยหลับไป ชินอ๋องจัดการเช็ดหน้าตาเนื้อตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พระชายาด้วยตัวเอง เจียงจ้านจะช่วยทำให้ก็ไม่ยอม จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ชินอ๋องจึงให้เจียงจ้านช่วยปรนนิบัติอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าของตนเองบ้าง ก่อนเข้านอนชินอ๋องยังสั่งเจียงจ้านว่า “พรุ่งนี้เช้าจัดน้ำแกงสร่างเมาให้ฟูเหรินด้วย” “ขอรับ” เจียงจ้านรับคำ แล้วออกจากห้องไป ชินอ๋องจึงล้มตัวลงนอนเคียงข้างจ้