Semua Bab วางแผนลับจับเพื่อนพี่ชาย: Bab 71 - Bab 80

"มาจ๊ะเด็กๆมาทานข้าวกันดีกว่า"มี๊ของฉันเอ่ยขึ้นเมื่อพี่เฮลพี่รามพากันจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้นกันหลังจากที่ผู้ชายคนนั้นบอกว่า"ยิ่งเธอจำอะไรไม่ได้แบบนี้ มันย่อมเป็นผลดีกับฉันที่จะทำให้เธอมาชอบฉัน เพราะเธอจำเขาคนนั้นไม่ได้"พอผู้ชายคนนั้นพูดจบปุป พี่เฮลก็เข้าไปกระชากคอเสื้อผู้ชายคนนั้นแล้วก็ตามด้วยพี่ราม จากตอนแรกที่เขานั่งอยู่ข้างหลังฉันพอผู้ชายคนนั้นพูดจบพี่รามก็รีบเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้นอย่างไว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปทำอะไรกัน จนมี๊เห็นว่าท่าทางจะไม่ดีแล้ว เขาก็เลยเข้าไปจับมือพี่เฮลออกจากคอเสื้อผู้ชายคนนั้น แล้วพวกเขาทั้งสามคนก็เล่นสงครามประสาทกันดูจากสถานะการณ์แล้ว ทั้งสามคนน่าจะไม่เป็นมิตรกันนะ"มาจ๊ะ ไคโรก็มาทานด้วยกันนะลูก"มี๊ฉันเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อทั้งสามคนไม่สนใจเสียงของมี๊เลย มี๊ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ฉันจึงหันไปมองมี๊พลางทำหน้าสงสัย"ฮันนี่คะเอาหูมานี้"มี๊กวักมือพลางบอกฉันให้เอาหูเข้าไปใกล้ๆมี๊ แล้วมี๊ก็กระซิบกระซาบบอกอะไรกับฉัน"จ๊ะดีเหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามมี๊ไปเมื่อมี๊บอกให้ฉันไปทำให้สามคนนั้นเลิกจ้องหน้ากันสักที แล้วฉันเป็นใคร เขาจะฟังฉันไหมเนี่ย ขนาดมี๊พูดพวกเขายังไม่ฟังเลย"ด

"อาหารมาแล้วค่า"แจ๋วตะโกนขึ้นมา ทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารเลิกสนใจฉันและหันไปสนใจอาหารตรงหน้าแทน ไคโรก็ไม่ตอบฉัน ทำไมแฟนของฉันเป็นใคร เขาอยู่ที่ไหน เขาต้องรู้จักกับพี่รามแน่ๆๆเพราะพี่รามบอกฉันว่าเขารู้จักแฟนของฉันดีเลย"ทานข้าวกันดีกว่าคะลูกๆ^_^”มี๊บอกฉัน ในขณะที่แจ๋วกำลังตักข้าวให้พวกคุณป้าอยู่ "ค่ะ"ฉันจึงตอบมี๊ไป แล้วพวกเราทุกคนก็ลงมือทานข้าวกัน พวกคุณป้าฤดีกับมี๊ของฉันชวนกันคุยเรื่องที่เขาไปท่องเที่ยวทั่วโลกด้วยกันมาสี่คนให้คุณป้าแจ่มจันทร์ฟัง "พี่ฮันครับ"ไทเกอร์ที่กินข้าวเสร็จแล้วก็เอ่ยเรียกฉัน"จ๋าไทเกอร์"ฉันจึงเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวไปมองไทเกอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆป้าแจ่มจันทร์ฝั่งตรงข้ามฉันอย่างสงสัย"เกอร์กินข้าวหมดแล้ว เกอร์เก่งไหมคร๊าบ?"ไทเกอร์ส่งยิ้มมาให้ฉัน"เก่งมากเลยจ๊ะ แถมหล่อมากๆด้วย^_^"ฉันบอกไทเกอร์ไป จนไทเกอร์เขินบิดตัวไปบิดตัวมาอยู่บนเก้าอี้นั่งของเขาตื๊ดๆๆๆ(เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์)"โหล มีอะไร ห๊ะ อะไรอีกว่ะ!!"เสียงโทรศัพท์พี่เฮลดังขึ้นแล้วพี่เฮลก็กดรับโทรศัพท์พลางพูดกับปลายสายด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด "เออ เดี๋ยวกูไป แค่นี้แหละ!"พี่เฮลวางสายแล้วหันมามองหน้าพี่ราม"มีอะไรว่ะ?"

7:00น. บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์"ฮันนี่คะ พี่รามมารอแล้วนะลูก เสร็จรึยังคะ"เสียงมี๊ตะโกนเรียกฉัน ตอนนี้ฉันกำลังแต่งตัวอยู่ ฉันตื่นตั้งแต่ตี5เพื่อมาหาชุดสวยๆเพื่อจะใส่ไปวันนี้ ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าแค่ไปหาหมอทำไมต้องแต่งตัวสวยๆด้วย เพราะฉันเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าแค่ไปหาหมอทำไมต้องแต่งชุดสวยๆด้วยเหมือนกัน"อีก15นาทีนะคะมี๊ หนูแต่งตัวอยู่"ฉันตะโกนบอกมี๊ไป เสื้อผ้าของฉันเยอะมาก ตู้เสื้อผ้ามีทั้งหมด3ตู้ และตอนนี้ฉันเอาเสื้อผ้าออกมาลองใส่หมดเลย แต่ก็ยังไม่เจอชุดที่ถูกใจมันมีแต่โป๊ๆทั้งนั้นเลย เมื่อก่อนสงสัยฉันจะเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมากเลยน่ะเนี่ย"จ๊ะ เร็วๆน่ะจ๊ะเดี๋ยวพี่เขาคอยนานน่ะลูก"มี๊บอกฉันจากหน้าห้อง"ค่าาา"ฉันจึงตะโกนบอกมี๊กลับไป แล้วมาวุ่นหาเสื้อผ้าอีก เห้อ แค่ไปหาหมอเองฮันนี่ เธอจะเลือกเยอะทำไมเนี่ย15นาทีต่อมา"คุณฮันนี่คะ เอาคู่ไหนดีคะ?"แจ๋วเอ่ยถามฉันตอนนี้ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว แล้วลงมาเลือกรองเท้าอยู่รองเท้าก็เยอะพอๆกับเสื้อผ้าเลย ฉันเลือกไม่ถูกจริงๆ แค่ไปหาหมอเองทำไมต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย"อืมมม"ฉันทำท่าคิดอยู่นาน"เอาคู่นี้ไหมคะ เข้ากับกางเกงของคุณฮันนี่เลยสีขาวสะอ

"อ้าวเหรอคะ""ค่ะงั้นเราไปกินอาหารญี่ปุ่นกันนะ"พี่รามหันมาบอกฉัน ฉันจึงพยักหน้าเป็นเชิงว่าได้ค่ะ แล้วพี่รามก็จูงมือฉันเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่น แล้วเราสองคนก็มานั่งโต๊ะที่เขาจัดไว้สองคน พี่รามจัดการสั่งอาหารให้ฉันเสร็จสรรพ ฉันมองไปที่พี่ราม ฉันมองเห็นเหมือนภาพพี่รามเป็นภาพซ้อนขึ้นมาอีกภาพหนึ่ง ฉันจึงสะบัดหัวไปมา แล้วมองไปที่พี่รามอีกครั้ง กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว"เป็นอะไรคะปวดหัวเหรอ"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง"เปล่าค่ะๆ ตาหนูแค่ลายๆนิดหน่อย"ฉันตอบพี่รามไป พี่รามก็ยังคงมามองที่ฉันด้วยความเป็นห่วง"พี่รามคะ"ฉันเอ่ยเรียกพี่ราม ก็เขาเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉันเนี่ย ฉันก็เขินเป็นเหมือนกันน่ะ"ครับ"พี่รามขานรับฉัน"พี่รามหมายความว่าไงเหรอคะที่บอกว่าก็เพราะหนู ที่ทำให้พี่ชอบทำหน้าเศร้าๆหนูทำอะไรพี่รามเหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยความสงสัย พี่รามมองหน้ามาที่ฉันแล้วก็อมยิ้มมาให้ฉัน"หนูเอาใจพี่ไปไงครับ^_^"พี่รามบอกฉัน ฉันก็ยิ่งงงเข้าไปอีก"หนูไม่..."ฉันที่กำลังจะเอ่ยบอกพี่ราม"อาหารมาแล้วค่ะ"พนักงานก็ยกอาหารมาเสิร์ฟเราซะก่อนทำให้ฉันลืมไปเลยว่าจะบอกอะไรพี่ราม"กินเลยค่ะ เลิกถามพี่ได้แล้ว

"พี่ราม!"ฉันมองพี่รามตาขวาง" อ่ะๆพี่ขอโทษ ตกลงพี่ขอจูบหนูได้ไหมครับนะๆๆ"พี่รามยังคงทำหน้าอ้อนฉันอยู่ พี่รู้ไหมมันว่าน่ารัก"ทำไมหนูไม่เคยเห็นพี่เฮลขอหนูจูบเลยล่ะ?"ฉันยังคงถามพี่รามด้วยความสงสัย แต่พี่รามมองมาที่ฉันพลางทำสายตาดุๆใส่ฉันทันที"ห้าม!หนูห้ามไปจูบกับไอ้เฮลเด็ดขาด และห้ามไปจูบกับผู้ชายคนอื่นด้วยรู้ไหม?"พี่รามบอกฉันด้วยนำ้เสียงจริงจังและสายตาแข็งกร้าว"ทำไมละคะอุ๊ปอื้อๆๆ"ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอะไรพี่รามจนจบ เขาก็ประกบปากเขาเข้ามาหาริมฝีปากฉันอย่างไวจนฉันตั้งตัวไม่ทัน พี่รามจูบปากฉันอย่างอ่อนโยนเขาค่อยๆดูดริมฝีปากล่างของฉัน แล้วเขาก็ค่อยๆแทรกลิ้นของเขาเขามาในโพรงปากของฉัน มันทำให้ฉันเคลิ้มตาม พี่รามยื่นมืออีกข้างของเขา มาจับท้ายทอยฉันมืออีกข้างของเขาก็กอบกุมแก้มฉัน "ทำไมหนูไม่จูบตอบพี่ล่ะ?"พี่รามผละจากริมฝีปากของฉัน มามองหน้าฉัน ฉันรู้สึกว่าหน้าของตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมา หน้าฉันต้องแดงแน่ๆเลย"คือๆๆคือหนูจูบไม่เป็น"ฉันบอกพี่รามไปพลางหลบสายตาเขาไปมองที่พื้นแทน ฉันได้ยินเสียงพี่รามหัวเราะในลำคอ"เมื่อก่อนหนูจูบเก่งมากเลยนะ พี่ยังอยากจะถามหนูเลยว่าหนูไปหัดจูบกับใครมา"พี่รามก้มหน้ามา