All Chapters of The Secret of His Obsession (POSSESSIVE BOYS SERIES 2): Chapter 101 - Chapter 110

Ramdam ni Zephyrine ang biglaang pagsakit ng ulo niya, dahilan para mapaatras siya mula sa halik ni Azriel. Agad siyang inalalayan nito patungo sa upuan, hawak-hawak ang kamay niya na para bang isang maling galaw lang ay mababasag siya."Are you okay?" may pag-aalalang tanong ni Azriel habang tinatapunan siya ng seryosong tingin."Yeah, I’m fine," sagot niya, pilit na pinapakalma ang sarili.Naupo siya at nagsimulang uminom ng tubig, habang si Azriel naman ay umupo pabalik sa harap niya. Pero kahit pa gaano siya magpanggap na normal lang ang lahat, hindi niya maiwasang maramdaman ang matinding awkwardness sa pagitan nila.Naghalikan sila.For real.At hindi ito tulad ng dati—walang pilitan, walang galit, walang dahilan kundi ang simpleng pagnanais nilang mapalapit sa isa't isa.Muli siyang napatingin kay Azriel, at napansin niya kung paanong nakatitig lang ito sa kanya, para bang ini-analyze ang bawat expression sa mukha niya."What?" tanong niya, pilit na pinapanatili ang boses niyan

“Akala ko… ako lang ang mahal mo, Azriel.”Parang isang suntok sa dibdib ang mga salitang iyon.Nakatitig lang si Azriel kay Zarraeah—sa mga mata nitong punong-puno ng sakit at hinanakit. Hindi niya alam kung paano ito sasalubungin, kung paano ito aamuin. Ang inakala niyang yakap na puno ng pananabik ay naglaho sa isang iglap.Lalong nadurog ang puso niya nang makita ang pagluha nito."You don’t need me anymore, do you?" mahina ngunit matalim na tanong ni Zarraeah.Napalunok si Azriel. “What? No—”"Then why does it feel like I’ve been replaced?"Nanginginig ang tinig nito, at doon niya napagtanto kung gaano kasakit ang iniinda nito."Tingnan mo sila, Azriel." Itinuro ni Zarraeah ang mga larawan sa mesa—mga larawang kuha sa mga panahong wala siya, mga larawang may Zephyrine, Azriel, at Bree na parang isang buo at masayang pamilya. "Where do I belong in this picture? Because I don’t see myself anywhere."Pinilit ni Azriel na lumapit, pero umiwas si Zarraeah."Ano pa ba ako sa'yo ngayon,

Pagkauwi nila sa hotel, hindi maalis ang saya sa mukha ni Zarraeah. Parang panaginip lang ang lahat—ang buong araw na kasama si Azriel at si Bree, ang pakiramdam na hindi siya isang anino ni Zephyrine kundi siya mismo ang babaeng mahal ni Azriel.Pagpasok sa suite, dumiretso siya sa balkonaheng may malawak na tanawin ng lungsod. Pinanood niya ang mga ilaw ng Tokyo sa gabi, habang pilit pinapakalma ang pusong punong-puno ng emosyon.Narinig niya ang mahihinang yabag ni Azriel sa likuran niya. Ilang saglit lang, naramdaman niya ang init ng kanyang katawan nang tumayo ito sa tabi niya."Did you enjoy today?" tanong nito, ang tinig puno ng pag-aalala at lambing.Bahagyang napangiti si Zarraeah at tumango. "I did. A lot.""Good," bulong ni Azriel, saka niya naramdaman ang kamay nitong dumampi sa kanyang baywang. "Come with me."Hindi siya tumanggi. Hinayaan niyang akayin siya ni Azriel papunta sa en-suite bathroom kung saan may malaking jacuzzi na punong-puno na ng maligamgam na tubig. May

Nanatiling magkalapit ang kanilang mga mukha. Nakatitig si Azriel kay Zephyrine—sa mga matang punong-puno ng pag-aasam, sa bahagyang nanginginig nitong labi na kanina lang ay buong tapang siyang hinalikan. Pero sa kabila ng init ng gabi, isang matinding bigat ang dumagan sa kanyang dibdib.Alam niyang gusto niya si Zarraeah. Alam niyang ito ang babaeng mahal niya. Pero heto siya ngayon, yakap-yakap si Zephyrine, hinuhubaran siya, sinusubukang iparamdam sa kanya na siya ang nandito, na siya ang dapat niyang piliin.Hinawakan niya ang mga kamay nito, pinigilan ang ginagawa nito habang unti-unting kumakawala sa yakap nito. "Zephyrine…"Napatingala ito sa kanya, halatang naguguluhan. "Why? Ayaw mo ba?"Napakuyom siya ng kamao. Kung ibang sitwasyon lang ito, kung ibang babae lang ito—siguro, matagal na niyang sinunggaban ang pagkakataong ito. Pero hindi ito basta-basta lang. Hindi lang ito simpleng gabi ng pagnanasa.Ito si Zephyrine.At masyado nang magulo ang lahat."Hindi sa ayaw ko…" m

Nasa gitna ng isang masayang araw, habang nag-uusap si Azriel at Zarraeah sa sala ng kanilang bahay, bigla siyang nakaramdam ng matinding sakit sa ulo. Nagsimula itong dahan-dahang dumating, una'y parang may pagkabigat na pakiramdam, ngunit hindi nagtagal, ang sakit ay dumami at parang may punit sa bawat galaw ng kanyang katawan. Agad niyang naramdaman ang hindi mapigilang sakit sa kanyang ulo na parang may pumipigil sa kanyang hininga, may mga panginginig na nagmumula sa kanyang kalamnan.Nagkaamoy na ng pagkabahala si Azriel nang mapansin niyang hindi siya makakilos nang maayos. Tinutok niya ang mga mata kay Zarraeah, na unti-unting nanghihina, ang mga mata ay nagiging malabo at parang nawawala ang liwanag sa mga mata nito."Zarraeah...?" Hinawakan ni Azriel ang kamay ni Zarraeah na nanginginig, ang kanyang boses ay puno ng kaba. Hindi na niya kayang kontrolin ang takot na nararamdaman niya. "Zarraeah, please, look at me!"Mabilis na lumuhod si Azriel sa harap ni Zarraeah, ngunit hi