All Chapters of The Missing Billionaire (TAGLISH): Chapter 101 - Chapter 106

*WAYNE LOUIE ANDERSON'S POV“I’ll wait no matter how many hours it takes,” I said firmly, trying to calm myself down. I was talking to my mom on the phone, and I noticed that my hands were trembling. I couldn’t stay still anymore—I needed to talk to him.“Son, just come home and talk to your dad here at the house,” my mom said. I could feel the longing in her voice because of my sudden disappearance. I wasn’t supposed to call her, but I had to because she’s the one currently with Dad, temporarily helping out in my company."Mom, I already told you everything, I can't go home yet. I'm fine, Mom, if that's what you're worried about," I said softly, slightly watching my surroundings because the people who want to kill me might be just around the corner.She sighed. “I know you’re strong, I know you can protect yourself, pero hindi ko pa rin maiwasang mag-alala sa’yo. I'm your mother, and I will die if something bad happens to you," she said, but then I suddenly heard her soft sob."Mom,

*ERINA ISABEL TUAZON'S POV"Sige, Kuya... hintayin na lang kita rito," sabi ko at agad ng binaba ang tawag. Aalis kaming dalawa nang kapatid ko para pumunta ng presinto. Pinapunta kami ro'n para kausapin tungkol sa sinampa kong kaso kapag nahuli na ang kumidnap sa akin at pumatay sa mom ko.I still haven’t told them the truth because I was waiting for Dad to be the one to say it himself. But it seems like he has no plans of doing that—he still intends to hide the truth and protect his friend."Bakit kaya hindi pa rin nakauwi si Louie?" usal ko habang nakatingin sa labas ng gate. Kanina pa siyang umaga umalis, nagpaalam ito na may pupuntahan lang, pero tanghali na at hindi pa siya nakakauwi. Nag-aalala na 'ko dahil baka kung ano na ang nangyari sa kaniya. I tried to call him, pero hindi niya sinasagot pati na rin ang mga texts ko. Kaya mas lalo lang akong nag-aalala sa kaniya.Simula pa kahapon siya nagpapaalam na umalis, pero hindi ko alam kung saan siya pumunta. Umuwi na lang dito sa

Napatulala na lang ako habang paulit-ulit na iniisip ang mga sinabi ng babaeng ‘yon. Hindi na ako nakapagsalita, natahimik na lang ako dahil sa mga natuklasan ko tungkol sa lalaking pinatira ko sa apartment ko.No’ng unang marinig ko ang balita tungkol sa nawawalang bilyonaryo, hindi ko pinakinggan ang kutob ko. Mas pinili kong paniwalaan na hindi si Louie ang tinutukoy sa balita, kundi ibang tao. Sana naniwala na lang ako noon. Sana hindi ako nagpauto at nagpaloko sa kaniya.Ang sakit. Hindi ko inaasahan na lolokohin ako ng isang tulad niya—ang taong akala ko ay mabuti, pero isa palang manloloko.“Pakainin n’yo ’yan at bantayan n’yong maigi,” rinig kong utos niya sa mga tauhan niya bago siya tuluyang umalis. Nanatili naman akong tulala, parang wala nang pakialam sa kung ano man ang mangyari sa akin dito. Para bang naubos na ang lahat ng lakas at pag-asang natitira sa akin.Paano niya nasisikmura ang ginawa niyang panloloko sa akin? Pinatira ko pa siya sa apartment ko dahil naawa ako.