All Chapters of รอยรักปมหัวใจ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 30    “คุณคลินท์! ถ้าคุณอยากรู้เหตุผลจริงๆ ก็ไปถามคุณย่าของคุณสิ แล้วคุณจะเข้าใจ ว่าทำไมฉันต้องหนีกลับมา” เสียงหวานเอ่ยบอก แต่คนที่หันหลังเดินออกจากห้องไม่สนใจ เธอจึงทำได้แค่เพียงเดินออกไปทำอาหารตามคำสั่งของเขาราวครึ่งชั่วโมงอาหารไทยก็ถูกวางไว้บนโต๊ะ โดยเธอเลือกทำข้าวผัดให้กับลูกชายที่อีกไม่กี่นาที เธอก็จะได้เห็นหน้า แต่ความหวังที่จะได้พบหน้าลูกก็ดับสิ้น เมื่อเขาไล่เธอกลับไปอยู่ในห้อง‘เมื่อไหร่แม่จะได้เห็นลูก’ นิธาราเดินกลับเข้าห้องด้วยสภาพน้ำตาคลอ ท้องก็ร้องหาอาหาร ที่เธอก็มัวแต่ดีใจที่จะได้พบหน้าลูกชาย เลยได้แต่เร่งมือทำอาหารจนลืมในส่วนของตัวเอง ตอนนี้ก็ได้แต่ดื่มน้ำประทังชีวิต ส่วนภายในห้องทานข้าวสองพ่อลูกก็กำลังทานอาหารอย่างมีความสุข ก่อนจะมีคนบางคนเข้ามาขัดจังหวะ“คลินท์ ทำไมแกนั่งทานข้าวกันแค่สองพ่อลูก แล้วแม่เจ้าหนูไปไหน” ราชันทักทายอย่างอารมณ์ดี“ลูกชายฉันไม่เคยมีแม่” คลินท์ตอบเสีย

ตอนที่ 32 ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังติดต่อกันหลายครั้ง ร่างสูงที่อยู่ในสภาพเปลือยกายเหลียวมองไปที่ประตู ฟังเสียงเคาะประตูที่เขาจำได้ดีว่าเป็นฝีมือของใคร อึดใจต่อมาสองเท้าใหญ่ก็พาเจ้าของเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับ จากนั้นก็หยิบออกมาอีกหนึ่งชุดไปโยนให้ร่างเล็กที่กำลังห่อตัวด้วยผ้าห่ม“ใส่ซะ แล้วเก็บเสื้อผ้าออกไปให้หมด” คนสั่งชี้นิ้วไปตามเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายทั่วพื้น ขณะที่นิธาราก็รีบคว้าชุดคลุมมาสวมแล้วเก็บเสื้อผ้าทั้งของเธอและของเขาจนครบทุกชิ้น ก่อนที่จะถูกลากมายังห้องน้ำ“เข้าไป แล้วอย่าออกมาจนกว่าผมจะเรียก” คลินท์สั่งแล้วรีบเดินไปเปิดประตูเจอลูกชายตัวน้อยยืนยิ้มแป้น พร้อมกับชูมือขึ้นเป็นอันรู้กันว่าคนเป็นพ่อต้องอุ้ม“อุ้มๆ” เสียงใสๆ ของลูกชายทำให้คนเป็นพ่อยิ้มกว้าง“ได้ครับ” คลินท์ตอบแล้วย่อตัวอุ้ม ก่อนจะหอมแก้มของลูกชายไปหลายฟอดตามมาด้วยเสียงหัวเราะชอบใจจากเจ้าของแก้ม และนั่นทำให้คนที่ถูกบังคับให้อยู่ใน

ตอนที่ 34    นิธาราขัดขืนและฝืนตัวเอาไว้ แต่แรงเท่ามดหรือจะสู้แรงเท่าช้างอย่างเขาได้ ในที่สุดก็ถูกพาขึ้นเรือแล้วก็ถูกพาไปอยู่ในห้องตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ ห้องอย่างระมัดระวัง แต่เมื่อไม่มีอะไรอย่างที่นึกกลัว เธอก็เดินไปหย่อนสะโพกนั่งริมหน้าต่าง มองออกไปเห็นน้ำทะเล แล้วก็ได้แต่นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้นจนไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน แต่ก็มาสะดุ้ง ตอนประตูห้องถูกผลักเข้ามาร่างสูงยืนจังกาอยู่หน้าประตูในมือก็มีขวดน้ำ แล้วเดินเข้าไปหาร่างเล็กที่ลุกหนีอัตโนมัติ ปากหยักกดยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินไล่ต้อนคนตัวเล็ก ที่คงไม่รู้ว่าหนีให้ตายก็หนีเขาไม่พ้น!“ออกไปห่างๆ ฉันนะ” เธอร้องบอกเสียงเขียว หากแต่แววตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก“รังเกียจผมงั้นเหรอ” คลินท์เอ่ยถามเสียงยียวน“ไม่ใช่แค่รังเกียจ แต่ฉันขยะแขยงคนอย่างคุณมาก”     นิธาราตอบกลับเสียงดังฟังชัด พลางปัดมือหนาที่ยื่นมาลูบไล้แก้มของเธอออก

ตอนที่ 36    นิธารานิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนจะยอมเล่าเรื่องวันนั้นให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอต้องหอบเงินกลับเมืองไทย พอเล่าจบเธอก็เดินกลับเข้าบ้านพักไป ส่วนเขาจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เขาคลินท์ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม คิดวนไปวนมากับสิ่งที่ได้ฟังจากจากอดีตคนรัก ‘ในวันที่ฉันคลอดลูกได้สามวัน คุณเซียล่าก็มาหาฉันพร้อมกับเงินยี่สิบล้าน แล้วสั่งให้ฉันกลับเมืองไทย แล้วบอกว่าคุณเป็นคนสั่ง คุณเซียล่าบอกว่าคุณคุณต้องการแค่ลูก ไม่ต้องการฉัน แต่ฉันไม่ยอมรับเงินและไม่ยอมทิ้งลูกไว้ที่นี่ ถ้ากลับฉันก็ต้องพาลูกไปด้วยแต่คุณเซียล่าไม่ยอม ฉันกับคุณเซียล่าจึงมีปากเสียงกัน กระทั่งคุณเซียล่าขู่ฉันว่า ถ้าฉันไม่กลับเมืองไทย ท่านจะทำร้ายลูกของฉัน และนั่นทำให้ฉันจำใจกลับเมืองไทย ทั้งที่ไม่อยากกลับ แล้วจากวันนั้น ฉันก็ไม่เคยติดต่อกับคุณอีกเลย เพราะเป็นห่วงลูก แต่เมื่อไม่นานคุณเซียล่าส่งคนมาจับฉัน แล้วข่มขู่ฉันว่าหากฉันกลับไปยุ่งกับคุณ ท่า

ตอนที่ 38   ที่บ้านพักบนเกาะ             คลินท์เดินกลับเข้าบ้านกลางดึกหลังจากเขาออกไปนั่งคิดอะไรเพลินๆ แล้วปล่อยให้ลูกชายอยู่กับนิธารา ที่เวลานี้ทั้งสองคนกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง ภาพสองแม่ลูกนอนด้วยกันทำให้เขายิ้มมีความสุข             คลินท์เดินไปทิ้งตัวนั่งขอบเตียงแล้วยื่นไปลูบไล้แก้มนุ่ม “ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงยอมทิ้งลูกที่น่ารักของเรามา” คลินท์พึมพำแล้วลุกขึ้น จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงไปช้อนอุ้มร่างเล็กแล้วเดินออกจากห้องนอนของลูกชาย             ไม่นานก็วางร่างเล็กลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ แล้วถอยออกมาจัดการกับพันธนาการบนกายแล้วตามเข้าไปหาร่างเล็ก เขาแนบปากจูบจูบปากอิ่มอย่างโหยหา       &n