All Chapters of ลวงรักวายุ: Chapter 21 - Chapter 30

"ผมไม่อยากไปทำงานเลยครับ"ชายหนุ่มในชุดเตรียมพร้อมออกไปทำงานบ่นอุบในขณะเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวซึ่งกำลังยืนชงกาแฟเตรียมพร้อมให้กับชายหนุ่มอยู่ภายในห้องครัวของคอนโดสุดหรู"ไม่ได้ วันนี้นายมีประชุมสำคัญไม่ใช่หรือไง""แต่ผมอยากอยู่กับคุณ"ใบหน้าหล่อซบลงบนไหล่เปลือยขาวของหญิงสาวออดอ้อนเธอราวกับเด็กน้อยไม่อยากจากแม่ไปโรงเรียน"อยากนอนกอดคุณดารินทั้งวันไม่อยากลุกไปไหน""พอเลย อย่ามาใช้ลูกไม้นี้กับฉัน ฉันไม่หลงกลนายอีกแล้ว"เธอหันหน้า ยื่นแก้วกาแฟไปให้ชายหนุ่มรับไว้"เดี๋ยวฉันจะไปส่ง พอดีว่ามีธุระสำคัญจะคุยกับผู้จัดการของนายด้วย""ครับ แต่คุณดารินครับ""อะไร""ห้ามแต่งตัวโป๊นะครับ ผมหวง"รอยยิ้มปรากฏขึ้นตรงริมฝีปากสวยของหญิงสาวก่อนเธอจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมจะไปส่งชายหนุ่มที่ทำงาน"รถของนายฉันให้คนพามาจอดไว้ที่ทำงานแล้วนะ เย็นนี้ฉันอาจจะไม่ได้มารับ มีธุระสำคัญ""ได้ครับ แล้วเย็นนี้คุณดารินจะพักที่ไหนดีครับ ที่ห้องของคุณหรือของผมดี""นายกลับไปรอฉันที่ห้องของนายก็แล้วกัน ถ้าเสร็จธุระเร็วฉันจะตามไป""ได้ครับ"วายุรับคำอย่างว่าง่าย ดวงตาคมกริบมองเห็นโชว์รูมที่ทำงานทันทีเมื่อร

การคบหาของทั้งสองเป็นที่รับรู้ในหมู่เพื่อนหลังจากเปิดตัววันนั้น หน้าโพรไฟล์ ในแอปสีฟ้าไม่ว่าจะเป็นของวายุหรือดารินมีรูปถ่ายคู่ของพวกเขาปรากฏขึ้น เรียกเสียงฮือฮาของคนภายในโชว์รูมได้ ไม่ว่าวายุจะเดินไปทางไหนล้วนมีสายตาชื่นชมยินดีจากเพื่อนร่วมงาน จนเขานั้นรู้สึกมีความสุขคิดไม่ผิดที่รักผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้รักเธอที่โพรไฟล์ดี แต่เขารักเธอที่เป็นคนชัดเจน หนักแน่น เอาใจใส่คนรอบข้างซึ่งเขาเองก็ได้รับการเอาใจใส่นั้นจากเธอ"พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางตั้งแต่เช้า ถ้านายจะไปทำงานก็เอารถของฉันขับไปก็แล้วกัน""ไม่เป็นอะไรครับ ผมขับรถของผมไปเองก็ได้""ฉันว่าจะพูดเรื่องนี้กับนายหลายรอบละ"ดารินในชุดเตรียมนอนซึ่งกำลังยืนเช็ดผมอยู่ตรงหน้าโต๊ะกระจกเครื่องสำอางหันมามองหน้าชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งอ่านอีเมลงานผ่านหน้าจอโทรศัพท์"เรื่องอะไรครับ""เรื่องรถของนาย"เธอวางผ้าเช็ดตัวผืนเล็กลง เดินมาหาชายหนุ่มซึ่งเขาก็เลือกที่จะปิดหน้าจอโทรศัพท์วางลงบนโต๊ะข้างเตียงนอน"ฉันอยากให้นายเปลี่ยนรถใหม่ รถคันนั้นของนายแม้สภาพภายนอกจะดูดีแต่ภาพภายในคือแทบจะไม่ไหว""โถ่ ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร อันที่จริงแล้วผมก็มีโปรแกรมที่จะซื้อใหม่อ

คิ้วเข้มขมวดเข้าหาด้วยความหนักใจ ตลอดสองวันที่เธอเดินทางไปทำงานต่างประเทศ เขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้ ดารินหายเข้ากลีบเมฆไม่ติดต่อมาหา ยิ่งทำให้วายุเริ่มหนักใจได้แต่มองข้อความที่เขาเป็นคนส่งไป มีเพียงการอ่านจากอีกฝ่ายไม่มีข้อความตอบกลับมาวายุ:คุณนุชเธอกลับมาทำงานแล้วนะครับคุณดารินวายุ:ทำงานเหนื่อยไหมครับ แล้วจะกลับวันไหนวายุ:ผมคิดถึงคุณดารินนะครับอ่านแล้วข้อความทั้งหมดถูกขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับมา ยิ่งสร้างความกังวลภายในใจจนเขาเริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุขไม่มีสมาธิในการทำงาน'หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'หัวใจมันร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก ต่อสายหาเท่าไหร่ก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ถูกเปิดอ่านแต่ไม่ได้การตอบกลับมา"คุณใบเตยครับ"ที่พึ่งสุดท้ายก็คือการเดินเข้าไปหาผู้จัดการโชว์รูมซึ่งเป็นเพื่อนรักของคนรัก"มีอะไรเหรอวายุ""ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับคุณใบเตยครับ"ใบเตยจ้องหน้าเคร่งเครียดของวายุ คิ้วสวยทั้งสองข้างขมวดเข้าหา"เรื่องคุณดาริน""เรื่องของยัยริน ทำไม"วายุถอนหายใจกับความอัดอั้นภายในใจตอนนี้"ผมติดต่อหาคุณดารินไม่ได้เลยครับ นี่ก็สองวันแล้ว""หึ นึกว่าเรื่องอะไร"ใบ

หลังจากชายหนุ่มได้รับข้อความตอบกลับจากดารินวันนั้นเธอหายเข้ากลีบเมฆไปอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เขามีสติมากกว่าเดิม เธอไปทำงาน และจะรีบกลับมาหาเขาทันทีเมื่องานของเธอเสร็จ"รถคันนี้"ชายหนุ่มผายมือไปยังรถคันหรูราคาหลักล้าน เขาทำงานอธิบายประสิทธิภาพการทำงานของรถคันใหญ่ ทำหน้าที่เปิดประตูให้ผู้สนใจได้เข้าไปนั่งสัมผัสกับคุณสมบัติพิเศษของรถรุ่นใหม่ที่ถูกนำมาเปิดตัวในงานของวันนี้"ถ้าหากลูกค้าสนใจรถคันไหนสามารถสั่งจอดรถกับทางโชว์รูมของเราได้เลยนะครับ"พนักงานขายดีเด่นปีที่ห้าจะหนีไปไหนได้ ชายหนุ่มทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เป็นงานเป็นการด้วยความชำนาญทำให้มีลูกค้าสนใจสั่งจองรถกับเขาหลายคันซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาสามารถทำยอดขายให้กับโชว์รูมเพิ่มได้อีกหลายเท่าตัว"ขยันจังเลยนะ""สวัสดีครับคุณดินแดน""จะเอาปีที่ห้าด้วยหรือไง""ฮ่า ๆ ถ้าได้ก็ดีสิครับ"วายุหัวเราะเบา ๆ ออกมา เขาก้มมองเอกสารการสั่งจองในมือด้วยความดีใจ"ตั้งใจทำยอดขายให้ได้ตามเป้าล่ะ สิ้นปีจะมีโบนัสก้อนใหญ่ให้"ผู้บริหารหนุ่มเดินออกไปดูส่วนอื่น ๆ ภายในงานศูนย์การจัดงานในครั้งนี้มีรถรุ่นใหม่จากหลายบริษัท มีรถตั้งแต่ราคาหลักแสนไปจนถึงราคาห

เยอรมันบรืนรถสปอร์ตสีดำด้านคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในอาณาเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกสร้างขึ้นบนเนื้อที่หลายสิบไร่ ร่างสูงใหญ่ก้าวขาลงจากรถคันหรูโดยมีบอดีการ์ดคอยเปิดประตูให้"ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะนายใหญ่""คุณดารินล่ะ""อยู่บนห้องค่ะคุณวายุ"ชายหนุ่มในวัยสามสิบสองปียื่นเสื้อสูทตัวนอกและกระเป๋าใส่เอกสารไปให้แม่บ้านก่อนเขานั้นจะรีบเดินขึ้นไปหาภรรยาสาวแกร๊กประตูบานใหญ่ค่อย ๆ ถูกเปิดออก ทำให้เจ้าของซึ่งกำลังนั่งหันหลังให้ต้องหันกลับมามองผู้มาใหม่ที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ"กลับมาแล้วเหรอคะ""ครับ วาโยหลับอยู่เหรอครับ""ค่ะ พึ่งจะหลับไป"จุ๊บ"คิดถึงจังเลยครับ"สิ่งที่วายุทำเป็นกิจวัตรประจำวันนั่นก็คือการหอมแก้มภรรยาสาวทั้งก่อนจะออกไปทำงานและเมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้านความรักอันหวานชื่นระหว่างเธอและเขายาวนานมาถึงห้าปี "ว่าแต่เรนนี่ไปไหนล่ะครับ ผมยังไม่ได้ยินเสียงลูกเลย"ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาลูกสาวคนโตอายุขวบกว่าที่มักจะตัวติดน้องชายอย่างวาโยอยู่ไม่ห่าง"คุณพ่อกับคุณแม่มารับไปเที่ยวห้างน่ะค่ะ พึ่งจะพาไปก่อนนายจะกลับมาไม่นานนี้เอง""พี่สาวตัวแสบทิ้งไปอ้วนของพ่อเที่ยวเล่นสนุกคนเดียวอีกแล้วสิ