Share

บทที่23

last update Last Updated: 2025-03-13 10:54:21

"กลับมาแล้วเหรอครับ คิดถึงจังเลย"เสียงออดอ้อนมาพร้อมกับอ้อมกอดทันทีเมื่อเขาเปิดประตูห้องพักต้อนรับเธอ

"คิดถึงอะไรขนาดนั้น"แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่เธอก็ยังคงปล่อยให้เขาสวมกอด เพราะเธอเองก็ชอบอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี้เหมือนกัน

"ไม่ได้เจอคุณดารินเกือบทั้งวัน ผมก็ต้องคิดถึงคุณเป็นธรรมดา หรือว่าคุณดารินไม่คิดถึงผม"

"หึ เด็กน้อย"

"ผมไม่น้อยนะครับ คุณดารินเองก็เคยพิสูจน์มาแล้ว"วายุเดินตามหลังเธอเข้ามาในห้องหลังจากคลายอ้อมกอดออกจากกัน ดารินวางถุงใส่ของและถุงใส่อาหารที่เธอแวะซื้อมาก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตามด้วยร่างสูงใหญ่ที่นั่งลงข้างกายไม่ห่างไปไหน

"ว่าไงครับ คุณดารินคิดถึงผมไหม"

"นายยังไม่หายสงสัยเรื่องนี้อีกหรือไง"เธอเหลือบมองไป สะดุ้งโหยงเมื่อถูกชายหนุ่มคว้าเข้าไปกอดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก

"ผมอยากได้ยินนี่ครับ ว่าคุณดารินเองก็คิดถึงผม เหมือนกับที่ผมคิดถึงคุณทุกเวลา"เขาเงยหน้ามองเธอ

"อืม ฉันก็คิดถึงนาย วายุ"

จุ๊บ

"แต่ผมคิดถึงคุณดารินมากกว่าครับ ไปทำธุระอะไรมา ผมส่งข้อความไปหาก็ไม่ยอมตอบ"

"เรื่องงานน่ะ ฉันปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ก็เลยไม่ได้ยิน ขอโทษนะ"

"ไม่เป็นอะไรครับ ขอโทษนะที่ผมละลาบละล้วงถามทั้งที่ไม่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ลวงรักวายุ   บทที่30

    เยอรมันบรืนรถสปอร์ตสีดำด้านคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในอาณาเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกสร้างขึ้นบนเนื้อที่หลายสิบไร่ ร่างสูงใหญ่ก้าวขาลงจากรถคันหรูโดยมีบอดีการ์ดคอยเปิดประตูให้"ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะนายใหญ่""คุณดารินล่ะ""อยู่บนห้องค่ะคุณวายุ"ชายหนุ่มในวัยสามสิบสองปียื่นเสื้อสูทตัวนอกและกระเป๋าใส่เอกสารไปให้แม่บ้านก่อนเขานั้นจะรีบเดินขึ้นไปหาภรรยาสาวแกร๊กประตูบานใหญ่ค่อย ๆ ถูกเปิดออก ทำให้เจ้าของซึ่งกำลังนั่งหันหลังให้ต้องหันกลับมามองผู้มาใหม่ที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ"กลับมาแล้วเหรอคะ""ครับ วาโยหลับอยู่เหรอครับ""ค่ะ พึ่งจะหลับไป"จุ๊บ"คิดถึงจังเลยครับ"สิ่งที่วายุทำเป็นกิจวัตรประจำวันนั่นก็คือการหอมแก้มภรรยาสาวทั้งก่อนจะออกไปทำงานและเมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้านความรักอันหวานชื่นระหว่างเธอและเขายาวนานมาถึงห้าปี "ว่าแต่เรนนี่ไปไหนล่ะครับ ผมยังไม่ได้ยินเสียงลูกเลย"ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาลูกสาวคนโตอายุขวบกว่าที่มักจะตัวติดน้องชายอย่างวาโยอยู่ไม่ห่าง"คุณพ่อกับคุณแม่มารับไปเที่ยวห้างน่ะค่ะ พึ่งจะพาไปก่อนนายจะกลับมาไม่นานนี้เอง""พี่สาวตัวแสบทิ้งไปอ้วนของพ่อเที่ยวเล่นสนุกคนเดียวอีกแล้วสิ

  • ลวงรักวายุ   บทที่29

    เพียะ เพียะ เพียะฝ่ามือเรียวสวยของหญิงสาวรายหนึ่งซึ่งเป็นลูกน้องของทางดารินสะบัดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าสวยของนุชนาถหายสิบครั้งจนเลือดกบปากของผู้หญิงใจบาปที่คิดอยากจะลองดีกับคนอย่างดาริน"โอ๊ย"เสียงโอดโอยดังระงมด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วภายในโกดังสินค้าของขุนพลโดยมีสายตาคมกริบของดารินและเจ้าของโกดังนั่งมองอยู่ด้วยความเฉยชาแต่มีความรู้สึกสะใจกับภาพตรงหน้าเพียะกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งลอยแตะเข้าจมูกของคนที่กำลังนั่งดู ดารินมองภาพนั้นด้วยความสะใจ ยิ่งได้เห็นนุชนาถไร้ทางต่อสู้ไม่สามารถเอาชนะกับลูกน้องของเธอได้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสะใจเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว"แรงอีก""ฮึก ไม่นะ"เพียะ"ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ"อย่าคิดว่าจะรอด เพราะสิ่งนี้คนอย่างนุชนาถสมควรแล้วที่จะโดน ถ้าขุนพลไม่ขอเอาไว้ผู้หญิงคนนี้คงไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจมาจนถึงตอนนี้"เสียดายไหม ราคาน่าจะลดลง""ไม่หรอกครับ ขออย่างเดียวอย่าให้ตาย เพราะผมยังไม่ได้ชำระแค้น"ดารินพยักหน้า อันที่จริงแล้วเธอไม่อยากจะสั่งสอนอีกฝ่ายแบบนี้ แต่เพราะชายหนุ่มข้างกายขอร้องเอาไว้เธอจึงปล่อยให้ขุนพลเป็นคนเก็บกวาดแทน"คุณหนูครับ หมอโทรมาบอกว่าคุณวายุปลอดภัยแล้วครับ

  • ลวงรักวายุ   บทที่28

    หลังจากชายหนุ่มได้รับข้อความตอบกลับจากดารินวันนั้นเธอหายเข้ากลีบเมฆไปอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เขามีสติมากกว่าเดิม เธอไปทำงาน และจะรีบกลับมาหาเขาทันทีเมื่องานของเธอเสร็จ"รถคันนี้"ชายหนุ่มผายมือไปยังรถคันหรูราคาหลักล้าน เขาทำงานอธิบายประสิทธิภาพการทำงานของรถคันใหญ่ ทำหน้าที่เปิดประตูให้ผู้สนใจได้เข้าไปนั่งสัมผัสกับคุณสมบัติพิเศษของรถรุ่นใหม่ที่ถูกนำมาเปิดตัวในงานของวันนี้"ถ้าหากลูกค้าสนใจรถคันไหนสามารถสั่งจอดรถกับทางโชว์รูมของเราได้เลยนะครับ"พนักงานขายดีเด่นปีที่ห้าจะหนีไปไหนได้ ชายหนุ่มทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เป็นงานเป็นการด้วยความชำนาญทำให้มีลูกค้าสนใจสั่งจองรถกับเขาหลายคันซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาสามารถทำยอดขายให้กับโชว์รูมเพิ่มได้อีกหลายเท่าตัว"ขยันจังเลยนะ""สวัสดีครับคุณดินแดน""จะเอาปีที่ห้าด้วยหรือไง""ฮ่า ๆ ถ้าได้ก็ดีสิครับ"วายุหัวเราะเบา ๆ ออกมา เขาก้มมองเอกสารการสั่งจองในมือด้วยความดีใจ"ตั้งใจทำยอดขายให้ได้ตามเป้าล่ะ สิ้นปีจะมีโบนัสก้อนใหญ่ให้"ผู้บริหารหนุ่มเดินออกไปดูส่วนอื่น ๆ ภายในงานศูนย์การจัดงานในครั้งนี้มีรถรุ่นใหม่จากหลายบริษัท มีรถตั้งแต่ราคาหลักแสนไปจนถึงราคาห

  • ลวงรักวายุ   บทที่27

    "เดินยิ้มมาแต่ไกลเลยนะ ติดต่อยัยดารินได้แล้วใช่ไหมล่ะ"ใบเตยทักทายเมื่อเห็นวายุเดินยิ้มเข้ามาในโชว์รูมตั้งแต่ไกล"ใช่ครับ ได้คุยกันแล้วเมื่อคืน""หึ ๆ บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรหรอก ยัยนั่นเป็นคนบ้างาน ถ้าลองได้ทำงานแล้วแม้แต่พ่อแม่ก็ติดต่อหาตัวไม่ได้"ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างไม่เกินจริงกับสิ่งที่ใบเตยพูด"แล้วดารินได้บอกหรือเปล่าล่ะว่าจะกลับมาวันไหน""ไม่ได้บอกครับ บอกเพียงแค่ว่างานใกล้จะเสร็จแล้ว น่าจะกลับไม่เกินสองสามวันนี้""ดีแล้วล่ะ น่าจะกลับมาทันงานวันเกิดนาย คิดไว้หรือยังว่าจะเลี้ยงฉลองงานวันเกิดที่ไหน""คงหนีไม่พ้นร้านอาหารของเพื่อนเหมือนเคยครับ""ปีนี้จัดงานได้เต็มที่เลยนะ ฉันจะเป็นเจ้ามือให้""มะ...ไม่""ถือว่าเป็นการเลี้ยงฉลองต้อนรับสามีเพื่อนไปในตัวก็แล้วกัน"ชายหนุ่มเขินจนหน้าแดงกับคำพูดของใบเตย"ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณใบเตย ผมเกรงใจ""เกรงใจอะไรกัน นายเป็นคนรักของเพื่อนฉันนะ นี่ ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันกับยัยน้ำหนาวแอบไปตัดชุดเพื่อนเจ้าสาวไว้ใส่งานแต่งนายกับยัยดารินเอาไว้แล้วนะ"ปึกเสียงของตกดึงสายตาของทั้งสองให้หันไปมองยังต้นตอของเสียงนั้น"ขะ...ขอโทษค่ะคุณใบเตย"นุชนาถรีบก้มเก็บแฟ้มเอก

  • ลวงรักวายุ   บทที่26

    คิ้วเข้มขมวดเข้าหาด้วยความหนักใจ ตลอดสองวันที่เธอเดินทางไปทำงานต่างประเทศ เขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้ ดารินหายเข้ากลีบเมฆไม่ติดต่อมาหา ยิ่งทำให้วายุเริ่มหนักใจได้แต่มองข้อความที่เขาเป็นคนส่งไป มีเพียงการอ่านจากอีกฝ่ายไม่มีข้อความตอบกลับมาวายุ:คุณนุชเธอกลับมาทำงานแล้วนะครับคุณดารินวายุ:ทำงานเหนื่อยไหมครับ แล้วจะกลับวันไหนวายุ:ผมคิดถึงคุณดารินนะครับอ่านแล้วข้อความทั้งหมดถูกขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับมา ยิ่งสร้างความกังวลภายในใจจนเขาเริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุขไม่มีสมาธิในการทำงาน'หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'หัวใจมันร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก ต่อสายหาเท่าไหร่ก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ถูกเปิดอ่านแต่ไม่ได้การตอบกลับมา"คุณใบเตยครับ"ที่พึ่งสุดท้ายก็คือการเดินเข้าไปหาผู้จัดการโชว์รูมซึ่งเป็นเพื่อนรักของคนรัก"มีอะไรเหรอวายุ""ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับคุณใบเตยครับ"ใบเตยจ้องหน้าเคร่งเครียดของวายุ คิ้วสวยทั้งสองข้างขมวดเข้าหา"เรื่องคุณดาริน""เรื่องของยัยริน ทำไม"วายุถอนหายใจกับความอัดอั้นภายในใจตอนนี้"ผมติดต่อหาคุณดารินไม่ได้เลยครับ นี่ก็สองวันแล้ว""หึ นึกว่าเรื่องอะไร"ใบ

  • ลวงรักวายุ   บทที่25

    มันคือสิ่งที่วายุไม่คิดว่าจะได้เห็นอีกครั้งเมื่อเขาก้าวขาเดินเข้ามาภายในที่ทำงาน "วายุคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานคุ้นเคยดังขึ้นมาจากปากของนุชนารถ ก่อนเธอจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ของโต๊ะทำงานเดินตรงมาที่เขา"อรุณสวัสดิ์ค่ะ วายุ""ครับ"ชายหนุ่มขายรับ เขามองหน้าสวยอ่อนหวานของเธอแค่ครู่เดียวก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมชายหนุ่มท่องประโยคนี้เอาไว้ในใจ ก้มหน้าทำงานไปทั้งที่สัมผัสได้ว่ามีสายตาของหญิงสาวคอยมองมาบรรยากาศภายในห้องทำงานวันนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดภายในใจของวายุ เมียเดินทางไปต่างประเทศว่าหนักแล้ว พอมาทำงานก็ต้องเจอหน้ากับผู้หญิงใจร้ายอย่างนุชนารถอีก ถ้าหากดารินรู้เรื่องนี้เข้าเธอคงจะไม่พอใจเป็นแน่ "วายุคะ"จะหนีไปทานข้าวกลางวันกับพนักงานคนอื่น ๆ ก็ทำไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้ลุกขึ้นเดินหนีก็มีร่างสวยของนุชนารถเข้ามาขวางทางเอาไว้ สร้างความลำบากใจให้กับชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย"คุณนุชมีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"สุดท้ายแล้วก็จำต้องยอมรับและเผชิญหน้าคุยกับมันวายุภักษ์มองหน้าของนุชนารถด้วยสายตาเรียบนิ่งแตกต่างจากครั้งก่อนที่เขามักจะใช้สายอ่อนโยนมองเธอ แต่ครั้งนี้มันได้เปลี่ยนไป"น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status